فیلم‌هایی که شیر طلایی ونیز را برده‌اند
در ادامه به ده فیلم پرسر و صدا و شناخته شده‌ای می‌پردازیم که نشان شیر طلایی ونیز بر روی پوستر آنها حک شده است.
راشومون (۱۹۵۰)/ آکیرا کوروساوا
«راشومون» داستان ساده اما سمبلیکی دارد: سه مسافر درباره‌ی دزدی که متهم به قتلی وحشیانه است بحث می‌کنند. هر کدام نقطه نظر متفاوتی از واقعیت را ارائه می‌دهند. فیلم مفهومی عمیق از امکان صورت‌های متفاوت واقعیت را بیان می‌کند. اثر درخشان کوروساوا بیان عاشقانه‌ای است به سینمای صامت و سینمای مدرن دارد.
بل دو ژور (۱۹۶۷)/ لوییس بونوئل
«زیبای روز» به سازنده‌ی افسانه‌ای‌اش، لوییس بونوئل بزرگترین موفقیت جهانی‌اش را هدیه داد. فیلم خلاصه‌ای است از تمام موضوعاتی که همواره برای بونوئل جالب بوده است.
صحرای سرخ(۱۹۶۴)/ میکل آنجلو آنتونیونی
یکی الز مهمترین ویژگی‌های متفاوت صحرای سرخ، از دیگر آثار میکل‌آنجلو آنتونیونی استفاده‌ی خلاقانه این کارگردان بزرگ از رنگ است. استفاده‌اش سایه‌های خاکستری سبز و به خصوص رمز است.
آپاراجیتو (۱۹۵۶)/ ساتیاجیت رای
آپاراجیتو یکی از موثرترین فیلم‌ها در سیر بلوغ صنعت سینمای هند قرن بیستم به شمار می‌آید. فیلم داستان آپوی جوان را روایت می‌کند که با فداکاری‌های مادر بیوه‌اش به دانشگاه کلکته رفته است.
آبی(۱۹۹۳)/ کریستوف کیشلووسکی
«آبی» اولین فیلم از سه گانه‌ی درخشان کریستوف کیشلووسکی است. فیلم با برداشتی عمیق از آزادی دست و پنجه نرم می‌کند آزادی که در رهایی از خاطرات گذشته معنا می‌شود.
نبرد الجزایر(۱۹۶۶)/ گیلو پونته‌کورو
«نبرد الجزایر» رویکردی مستند گونه دارد. توجه افراطی و دقیق به جزییات و سادگی ترکیب‌بندی تصویر که به این رویکرد کمک کرده است. انتخاب فیلم توسط هیئت داوران ونیز جنجال‌های بسیاری را از طرف فرانسوی‌ها ایجاد کرد.
کوهستان بروکبک(۲۰۰۵) / آنگ لی
آنگ لی در طول دوران کاری‌اش همواره نزاع بین احساس و چارچوب‌های جامعه را مورد بررسی قرار داده. «کوهستان بروکبک» نیز از این قاعده مستثنی نیست.
کشتی گیر(۲۰۰۸)/ دارن آرونوفسکی
«کشتی‌گیر» آرونوفسکی بازگشت قدرتمندانه میکی رورک پس از چند سال غیبت در سینما است. در تلاشی برای بازگشت به زندگی نرمال، رابین رامزینسکی(میکی رورک) متوجه می‌شود که تمام چیزی که برایش مانده آدرنالین حین انجام مسابقه است.
میانبرها(۱۹۹۳)/ رابرت آلتمن
«میانبرها» تلاشی است برای اشاره به مضامین برجسته‌ی دهه‌ی هشتاد و نود. مضامینی مانند جنسیت، مرگ، سرنوشت و زندگی. فیلم مانند آثار دیگر آلتمن تحت سلطه‌ی نوعی نابخشودگی و لحنی بدبینانه است.
بازگشت(۲۰۰۳)/ آندری زویاگینسف
آندری زویاگینسف اولین فیلمش را در سال ۲۰۰۳ در جشنواره‌ی ونیز به نمایش درآورد و همه را متعجب کرد. «بازگشت» تمثیلی است بدون زمان که در هر عصری می‌تواند معنا پیدا می‌کند.
