مغز مادر به گریه فرزند چگونه عکس العمل نشان می دهد؟

تریتا نیوز : سمیرا سرایلو، هر مادری به سرعت متوجه تفاوتهای گریه ی نوزادش می شود. گریه نوزاد هنگام گرسنگی با زمانی که ترسیده یا ناراحت است با هم متفاوت اند. زمانی که این تفاوتها را درمی یابید  و تشخیص می دهید مراقبت از فرزندتان برای تان ساده تر می شود چون با هر گریه ی او پی به مشکلش می برید. از آنجا که مغز مادر برای عکس العمل نشان دادن به فرزندش سازگار شده است بنابراین خیلی سریع تر انواع گریه ی او را هم درک می کند.

درون مغز مادر زمان گریه ی نوزاد چه رخ می دهد؟

تحقیقات بسیاری انجام شده تا نشان دهد زمان گریه ی نوزاد در مغز مادرش چه اتفاقی می افتد. شاید خیلی ساده به نظر برسد- نوزاد گریه می کند و مادر عکس العمل نشان می دهد- اما در پژوهشی توضیح داده شده که فعالیتهای بسیاری در مغز و سیستم پاسخگویی به کار می افتد تا مادر عکس العمل مناسب را نشان دهد. در پژوهشی در سال ۲۰۱۱ نشان داده شد که حوزه های بسیاری از مغز زمان گریه ی نوزاد درگیر هستند. پژوهشگران عنوان می کنند که تغییرات بسیار متفاوتی در زمان بارداری و قبل از تولد نوزاد در مغز مادر ایجاد می شود و باعث افزایش سطح هورمون دوپامین لازم را برای مادر شدن می شود که به مغز مادر کمک می کند تا آمادگی لازم را برای مادر شدن پیدا کند.

سیستم هورمونی دخیل است

در کنار دوپامین هورمون اکسی توسین نقش مهمی در تنظیم رفتار مادر در پاسخ به گریه ی نوزاد دارد. در اولین برحه از زمان، زمانی که نوزاد از شیر مادر می خورد، اکسی توسین در مغز او جریان می یابد و احساس عشق و نزدیکی و هورمونهای “احساس خوب” به مادر کمک می کند تا ارتباط عاطفی نزدیکی با فرزندش برقرار کند. بسیاری از هورمونها نقش مهمی در سیستم “پاداش” بازی می کنند، که مخصوصا به مغز مادر کمک می کنند تا بتواند از فرزندش مراقبت کند. به همین دلیل است که مادران از مراقبت از فرزندشان لذت می برند.

هر مادری متفاوت است

پژوهشی در سال ۲۰۱۱ نشان داد که ممکن است این سطح هورمونی در مادران متفاوت باشد. برای مثال، مادرانی که زایمان طبیعی دارند در هفته ۲تا۴ به گریه های فرزندشان پاسخ مناسب می دهند تا مادرانی که سزارین شده اند. همچنین مادرانی که شیر مادر به فرزندشان می دهند نسبت به مادرانی که شیر خشک می دهند در پاسخگویی حساس تر هستند، این به این معنی نیست که این مادرها “مادران بهتری” هستند، بلکه به خاطر تفاوت در سطح هورمون آنها است. مغز هر مادری خودش را با گریه  فرزند خودش منطبق و سازگار می کند ؛ بنابراین این توجیه می کند که چرا مادر یاد می گیرد به گریه ی فرزند خودش عکس العمل مناسب را نشان دهد نه گریه ی کودکی دیگر. جالب توجه این است که مغز مادر می تواند بطور اتوماتیک گریه ی سایر نوزادان را از گریه فرزند خودش متمایز کند و گریه ی فرزندش را تشخیص دهد.

این تغییرات مغزی در همه مادران در سراسر دنیا اتفاق می افتد. این تغییرات در مغز مادر در پاسخ به گریه های نوزاد اتفاق می افتد می تواند به بخشهایی از مغز او که در حرکت کردن، صحبت کردن ، پردازش صداها و مراقبت دخیل هستند تاثیر بیشتری بگذارد. خصوصا، به او کمک می کنند تا بتواند به بهترین شکل از فرزندش مراقبتهای لازم را انجام دهد.

گریه ی نوزاد یکی از ابتدایی ترین روشها است که مادر درمورد نوزادش فرا می گیرد. گریه نوزاد این پیام را به مادر و مراقبینش می رساند که نیاز به مراقبت و توجه دارد. و از آنجا که گریه تنها ابزار کودک برای زنده ماندن است، بنابراین مغز مادر بطور خاصی به گریه نوزادش واکنش و عکس العمل نشان می دهد.