این نمایشگاه به خصوصی‌ترین قسمت زندگی هنرمندان سرک کشیده است
کامبیز درم‌بخش درباره برگزاری نمایشگاه «از کجا به کجا» اظهار کرد: این نمایشگاه یک ورک‌شاپ برای مردمی است که معمولاً اطلاعی از چگونگی خلق یک اثر ندارند. گاهی می‌شنویم که در نگاه بسیاری از افراد کارهای ما هنرمندان چند خط ساده است، اما این نمایشگاه مقداری از کوشش‌هایمان را به تصویر کشیده است.
به گزارش ایسنا، نشست خبری سومین نمایشگاه پژوهشی «از کجا به کجا» با حضور کامبیز درم‌بخش (گرافیست و کاریکاتوریست)، بابک اطمینانی (هنرمند نقاش)، سروش میلانی‌زاده (نمایشگاه‌گردان) و سینا جعفریه (مدیر گالری ثالث) امروز (چهارشنبه ۲۲ اسفند ماه) در گالری ثالث برگزار شد.
میلانی‌زاده در ابتدای این نشست بیان کرد: امسال سومین دوره این پروژه است و همزمان با یک سالگی گالری ثالث شروع شد. بازخوردهای سال اول بسیار خوب بود و انگیزه‌ای برای برگزاری دوباره این نمایشگاه در ما به وجود آمد.
او درباره واژه پژوهش در عنوان این نمایشگاه توضیح داد: حتی هنرمندان ۷۰ ساله ما هم از واژه study اطلاع نداشتند، در حالی که زندگی هنری‌شان مملو از آن بوده است. بحث نمایشگاه برای ما چندان مهم نیست، بلکه وجه پژوهشی و آموزشی آن مهم‌تر است. در همین راستا نیز از سال اول در خدمت استادانی همچون، کامبیز درم‌بخش و بابک اطمینانی بوده‌ایم که فقط هنرمند نیستند بلکه پژوهشگر هستند. اولین وزنه‌ای که واژه پژوهشی برای این رویداد هنری ایجاد می‌کند این است که بار مالی ندارد و حتی هزینه زیادی هم برای ما دارد.
میلانی‌زاده افزود: ۲۳ فروردین کتاب نفیس ادوار نمایشگاه «از کجا به کجا» را رونمایی می‌کنیم؛ نفیس به معنای جامع و خارج شدن از فرم کلیشه‌ای کاتالوگ‌ها است. طراحی این کتاب را مهدی فاتحی انجام داده و به دلیل وسواس‌هایی که داشتیم، رونمایی آن به افتتاحیه نمایشگاه نرسید، اما ایونتی برای رونمایی از این کتاب در طول برگزاری جشنواره خواهیم داشت. در مقدمه این کتاب امیر سقراطی، حسین ماهر، کامبیز صبری، عین‌الدین صادق‌زاده و مصطفی دشتی قلم‌فرسایی کرده‌اند.
او خاطرنشان کرد: ما بیش از یک ماه را به سومین نمایشگاه «از کجا به کجا» اختصاص داده‌ایم و نمایشگاه تا ۲۸ فروردین ادامه دارد. هنرمندان این رویداد با وسواس‌های زیاد انتخاب شده‌اند و فعال در شاخه‌های مختلف هنری هستند. سال اول ترکیبی از هنرمندان مسن‌تر و هنرمندان جوان ۴۰ سال به بالا در نمایشگاه حضور داشتند، امسال هم ترکیبی از این مجموعه را داریم و علاوه بر اتودهای اساتید، هنرمندان جوان نیز در سومین دوره از این نمایشگاه حضور دارند.
نمایشگاه‌گردان «از کجا به کجا ۳» گفت: نمایشگاهی به این صورت نزدیک به شش ماه زمان برای برپایی نیاز دارد. چون طی آن سعی می‌کنیم تجربه زیست هنرمندان را بیرون بکشیم و نمایش دهیم. جالب اینکه چیزهایی که نشان داده‌ایم حتی برای خود هنرمندان هم جالب بوده، چون جنسی از برهنگی (بدون نقاب) را برای خود هنرمند داشته است. این نمایشگاه جوابی به کنجکاوی مخاطبان نیست، بلکه سوال‌های بیشتری در ذهن آن‌ها درباره هنرمند مورد علاقه شأن ایجاد کرده و کمکی برای کشف زوایای دیگری از هنرمند است. مثلاً چیزی که از استاد اطمینانی نمایش دادیم، بارها و بارها خودشان به آن فکر کردند که این کار را بکنند یا نه؟
دیوارنگاری خصوصی یک نقاش در نمایشگاه
بابک اطمینانی، هنرمند نقاش نیز در سخنانی اظهار کرد: موقع نقاشی هر زمان چیزی به ذهنم می‌رسد، آن را روی دیوارهای آتلیه می‌نویسم. برای همین آتلیه من یک فضای خصوصی برای لحظه کشف و شهود است و فقط دو یا سه نفر تاکنون به آن راه پیدا کرده‌اند. ابتدا این همکاری را نپذیرفتم، شاید اگر خارج از ایران چنین پیشنهادی می‌دادند سریع‌تر قبول می‌کردم، اما اینجا هم سرانجام قبول کردم عکسی از دیوار گرفته و چاپ شود.
این هنرمند بیان کرد: این نوشته‌ها خیلی خصوصی بود و شاید پیش از این تمایل به دیده شدن، دیوار نوشت‌های توأم با رنگ‌های پاشیده بر آن را بعد از مرگ داشتم. این اتفاق همچون انتشار نامه‌های عاشقانه از هنرمند شخصی است.
او در پایان صحبت‌های خود درباره اهمیت این نمایشگاه تاکید کرد: هنرمند ناگهان شکل نمی‌گیرد، بلکه در یک روند تاریخی پیش می‌رود. اگر این روند نباشد، هنرمند به جای کاشتن دانه و صبر برای ثمره‌اش، از دیوار باغ همسایه بالا می‌رود و میوه را می‌چیند. هنرمند در حقیقت یک قلمرو است و میزان وسعت و عمق هنر به مرتبه درونی هنرمند بر می‌گردد. همانطور که حرف بعضی هنرمندان سال‌ها بعد از مرگشان درک می‌شود. حال اشتراک‌گذاری این فضای شخصی تا حدی مخاطب را از وسعت هنرمند و دغدغه‌های او آگاه می‌کند.
تأثیر دورهای پیشین این نمایشگاه بر هنرمندان جوان
همچنین سینا جعفریه، مدیر گالری «ثالث» نیز درباره نمایشگاه «از کجا به کجا ۳» گفت: این نمایشگاه به خصوصی‌ترین قسمت زندگی هنرمندان سرک کشیده است، جایی که ما به آن دسترسی نداریم و همیشه اثر نهایی را دیده‌ایم، نه اتودها و طرح‌های پیش از آن را.
او تاکید کرد: بیشتر هنرمندان ما در گالری ثالث با آن‌ها کار کرده‌ایم، زیر ۳۰ سال دارند و معمولاً اکثر آن‌ها بلافاصله پشت بوم نشسته‌اند و اثری را خلق کرده‌اند، اما با وجود ارزشمندی هنر در لحظه، طراحی مرحله به مرحله بسیار مهم است و پس از برگزاری این نمایشگاه، هنرمندان از این شیوه آگاه شدند و تازگی مراحل کار خود را قبل از ارائه اثر برای نمایشگاه به ما نمایش می‌دهند.
۳ نکته درباره نمایشگاه «از کجا به کجا»
کامبیز درم‌بخش، هنرمند کاریکاتوریست نیز درباره کلیت نمایشگاه «از کجا به کجا» گفت: سه اتفاق جالب در این رویداد رخ داده است؛ نخست اینکه یک گالری فضای خود را به رایگان در اختیار هنرمند می‌گذارد، بدون اینکه قصد فروش اثر و کار اقتصادی داشته باشد. دوم اینکه چنین کاری برای اولین بار در ایران اتفاق افتاده است و نشان می‌دهد سروش میلانی‌زاده برای به عمل رسیدن ایده‌اش سال‌ها فکر کرده است. سومین نکته همکاری بی‌منت هنرمندانی است که با وجود آگاهی از اینکه ارائه کارشان در این نمایشگاه هیچ فروش و عایدی ندارد، مشتاق به همراهی در این فعالیت شده‌اند.
او اظهار کرد: به نظرم «از کجا به کجا» یک ورک شاپ برای مردم است که معمولاً اطلاعی از چگونگی خلق یک اثر ندارند. من درباره کارهای خودم چنین کرده‌ام و اتودها را در پوشه‌ای به نام «پشت صحنه» برای خود نگه داشته‌ام. گاهی می‌شنویم که در نگاه بسیاری از افراد کارهای ما هنرمندان چند خط ساده است، اما این نمایشگاه مقداری از کوشش‌هایمان را به تصویر کشیده است.
درم‌بخش یادآور شد: در این نمایشگاه شاهد تولد کارهای خیلی از هنرمندان هستیم، حتی هنرمندانی که که کارهایشان را به نمایش نمی‌گذارند در این مجموعه آثارشان را به مخاطب نشان می‌دهند و این بخش آغازین می‌تواند گوشه‌ای از عمق وجود هنرمند را نشان دهد.
