سیزده حقیقت عجیب و جالب درباره دزدان دریایی

دزدان دریایی قرون وسطی بی رحم، ترسناک و بی پروا بودند. اما اگر تصور می کنید آن ها مشتی دزد وحشی و کریه بودند، سخت دراشتباهید. حقیقت این است که آن ها بسیار نظم یافته و پیرو مجموعه قوانین و مقرراتی سرسختانه بودند. آن ها بسیار پیشرفته هم بودند؛ به طوری که بسیاری موضوعات مثل دموکراسی که حتی تا قرن گذشته تابو محسوب می شد، در میان دزدان دریایی رایج داشت.

۱- دزدان دریایی به هدف عجیبی از گوشواره استفاده می کردند

دزدان دریایی اعتقاد داشتند انداختن گوشواره به حفظ شنوایی آن ها کمک می کند. آن ها دلیل مناسبی برای این خواسته داشتند چرا که در زمان حمله به دیگران اغلب از گلوله های عظیم توپ برای شلیک استفاده می کردند و در معرض صداهای بسیار بلندی قرار می گرفتند. وقتی گلوله ها شلیک می شدند آن ها از موم آویزان از گوشواره هایشان برای بستن گوش هایشان استفاده می کردند. استدلال آن ها برای این کار کاملا منطقی بود.

۲- دزدان دریایی حتی با وجود داشتن دو چشم سالم، از چشم بند استفاده می کردند

حتما شما هم تصور می کنید همه ی دزدان دریایی یک چشم بودند. اما در حقیقت هدف از این کار، پنهان کردن چشم آسیب دیده شان نبود و استفاده از چشم بند به افزایش دید آن ها در شب کمک می کرد. این مسأله برای شغل آن ها ضروری بود.

آن ها در زمان حمله باید در میانه، بر رو و در زیر عرشه ی کشتی به سرعت حرکت می کردند. استفاده از چشم بند به دزدان دریایی این امکان را می داد تا هم در نور شدید روی عرشه و هم در تاریکی زیر کشتی بتوانند به وضوح ببینند.

۳- راز گوشواره های دزدان دریایی

از گوش های دزدان دریایی معمولا حلقه های بزرگی آویزان بودند. اما این گوشواره ها کاربرد ظاهری نداشتند و در حقیقت آن ها از انداختن این فلزات سنگین و ارزشمند هدفی داشتند.

دزدان دریایی این گوشواره ها را به گوش می انداختند تا مطمئن شوند در صورتی که بر اثر حادثه ای از دنیا رفتند، هر کسی که جسد آن ها را پیدا کرد بتواند از آن گوشواره ها برای تأمین مخارج کفن و دفن آن ها استفاده کند. بعضی از دزدان دریایی حتی نام بندر محل زندگی شان را بر روی گوشواره هایشان حکاکی می کردند، به امید آنکه شخص دلسوزی جسدشان را به خانه شان بفرستد (البته با پرداخت هزینه های آن از طریق فروش گوشواره هایشان).

آن ها خرافات دیگری هم در مورد گوشواره هایشان داشتند. دزدان دریایی اعتقاد داشتند انداختن این گوشواره ها به آن ها در مقابله با دریازدگی کمک می کند. به علاوه، آن ها تصور می کردند گوشواره هایشان قدرت بینایی آن ها را افزایش می دهد و در صورتی که در حال غرق شدن باشند به آن ها کمک می کند.

۴- پرچم قرمز علامت خطر بود نه پرچم سیاه

اگر کسی پرچم سیاه دزدان دریایی را می دید، دلیلی برای نگرانی وجود نداشت. اما پرچم قرمز رنگ آن ها نشانه ی خطری بزرگ بود. وقتی پرچم قرمز بر فراز کشتی دزدان دریایی برافراشته می شد، مفهوم آن کمتر از مرگ نبود. معنی پرچم قرمز آن بود که هیچ رحمی به کشتی مهاجم نخواهد شد و همه ی افراد کشتی فورا کشته خواهند شد.

۵- دزدان دریایی از آنچه که تصور می کنید نظم یافته تر بودند

دزدان دریایی هم قوانینی داشتند. آن ها در تصمیم گیری ها، تقسیم کارهای روزمره یا تقسیم غنایم، درک متقابلی داشتند که اتحاد آن ها را قوت می بخشید.

آن ها همچنین انتخاباتی دموکراتیک و قوانینی برای جنگ روی کشتی داشتند و هر کسی که قوانین را نادیده می گرفت به شدت تنبیه می شد. به نظر می آید که آن ها از بسیاری از مردم عادی متمدن تر بودند.

دزدان دریایی اهل عمل و به قوانین خود پایبند بودند. خدمه ی کشتی بر اساس شدت جراحت هایشان پاداش دریافت می کردند. دزد دریایی ای که دچار قطع عضو شده بود پاداش بیشتری می گرفت. به علاوه، دزدان دریایی ای که در حمله ها دچار معلولیت می شدند هرگز طرد نمی شدند و با آن ها مثل یک کهنه سرباز رفتار می شد و آن ها را اعضای دلیر و با تجربه ی گروه خود می دانستند.

۶- معجون اسرارآمیز دزدان دریایی برای درمان بیماری ها

شربتی به نام «گراگ» وجود داشت که دریانوردان بریتانیایی آن را با ترکیب آب و عرق نیشکر اختراع کرده بودند. اما نوع دیگری از آن هم به دست دزدان دریایی ساخته شد. این شربت علاوه بر آنکه به آن ها کمک می کرد از مصرف آب شور خودداری کنند، درمانی هم برای بیماری ها بود.

دزدان دریایی با اضافه کردن شکر و عصاره ی لیمو به عرق نیشکر، شربت جدیدی اختراع کردند. در حقیقت استفاده از عصاره ی لیمو از کمبود ویتامین سی جلوگیری می کرد. گفته می شد نیم پیمانه از این شربت نیروبخش معادل پنج گیلاس از مشروبات الکلی بود.

۷- دزدان دریایی بیمه ی سلامت داشتند

صدها سال پیش زمانی که هیچ کسی چیزی از مفهوم بیمه ی سلامت نمی دانست، دزدان دریایی چنین چیزی داشتند. جالب آنکه در آن زمان که پیشرفت های چندانی در پزشکی صورت نگرفته بود، دزدان دریایی اعتقاد داشتند اگر یکی از اعضای گروه شان مجروح شود باید مزایایی دریافت کند.

به عنوان مثال، در صورت قطع عضو ۶۰۰ دلار اسپانیایی (نوعی پول رایج در آن زمان) به شخص آسیب دیده پرداخت می شد.  برای از دست دادن یک چشم با ۲۰۰ دلار اسپانیایی و برای نابینایی کامل ۲۰۰۰ دلار اسپانیایی غرامت پرداخت می شد که معادل ۱۵۳۰۰۰ دلار امروزی است. اعضای خدمه مختار بودند غرامت آسیب هایشان را با پول یا برده دریافت کنند.

۸- ریش های سوزان سنگدل ترین دزد دریایی تاریخ

«ادوارد تیچ» ریش سیاه و بدنام را یکی از مخوف ترین دزدان دریایی تاریخ می دانند. او قبل از حمله به کشتی ها ریش هایش را با گیاه حشیش می بافت و آن ها را آتش می زد. دودی که از ریش هایش بلند می شد او را در نظر دشمنانش شیطانی و هولناک می کرد.

۹- بیشتر غنایم دزدان دریایی مشروبات الکلی و اسلحه بود

برخلاف تصور رایج در مورد گنج های پنهان دزدان دریایی، آن ها به ندرت طلا و پول سرقت می کردند و آن ها را دفن نمی کردند.

آن ها شیفته ی مشروبات الکلی بودند و از طرفی همیشه به اسلحه نیاز داشتند بنابراین این دو چیز برای آن ها در اولویت بود. آن غذاها و لباس ها را هم به همین دلیل سرقت می کردند.

۱۰- گروهی هم متشکل از زن های دزد دریایی وجود داشت

در این شغل جنسیت اهمیت نداشت و تنها خواسته ی افراد مهم بود بنابراین این شغل را برای زن ها نامناسب نمی دانستند. «آن بانی» و «مری رید» مثال خوبی از این موضوع هستند. آن ها گروه دو نفره ی مشهوری بودند که در سال ۱۷۲۰ با یکدیگر و با کشتی خود به سفر می رفتند. زنانی هم وجود داشتند که ترجیح می داند مانند مردان لباس بپوشند و هویت خود را پنهان کنند.

۱۱- ژولیوس سزار یک بار به دست دزدان دریایی اسیر شد

ژولیوس سزار امپراتور روم، یک بار توسط گروهی از دزدان دریایی که کوچکترین اطلاعی از قدرت و ثروت او نداشتند اسیر شد. وقتی آن ها از او در برابر آزادی اش ۲۰ تلنت (نوعی واحد پولی رایج در دوره ی یونان و روم باستان) خواستند، سزار خنده ای کرد و گفت که او دست کم ۵۰ تلنت می ارزد. سزار در تمام مدتی که در کشتی بود، برای دزدان دریایی شعر می خواند.

سزار، یکی از قدرتمند ترین فرمانروایان تاریخ بود که به حسن رفتار و عدالت در زمان جنگ شهرت داشت. با این حال، بر خلاف روابط دوستانه ای که در زمان حضورش در بین دزدان دریایی میان او و آن ها شکل گرفت، او بعدها تک تک این دزدان را برای تنبیه به صلیب کشید.

۱۲- دزدان دریایی از تخته استفاده نمی کردند

بسیاری تصور می کنند دزدان دریایی برای شکنجه ی گروگان هایشان آن ها را مجبور می کردند روی تخته راه بروند. با این وجود، به نظر می رسد که این مسأله حاصل تخیل نویسندگان داستان های خیالی باشد. دزدان دریایی واقعی ترجیح می دادند گروگان هایشان را فوراً بکشند.

حتی در صورتی که آن ها قصد شکنجه دادن گروگان هایشان را داشتند، از روش هایی مثل رها کردن اسیر روی جزیره ای بی آب و علف، کشیدن زندانی با طناب در زیر کشتی (بستن شخص به پشت کشتی و کشیدن او) یا شلاق زدن با تازیانه ی چرمی استفاده می کردند.

۱۳- دزدان دریایی اولین زبان ویژه ی دریانوردها را اختراع کردند

دزدان دریایی زبان مخصوص به خود را داشتند و بسیاری از عبارت های زبان آن ها هنوز بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. عبارت «سه بادبان به طرف باد» توسط دزدان دریایی اختراع شد و امروزه هم کماکان به مفهوم «مست بودن» استفاده می شود. در این عبارت منظور از بادبان، طناب است و دزدان دریایی به معنی از کنترل خارج شدن کشتی از آن استفاده می کردند.