مصرف انگور برای چه کسانی مضر است؟
بهترین انگور، انگوری است که سفید و رسیده و شیرین، دانه‌های آن شاداب، بزرگ و هم اندازه و پوست نازک و هسته کوچک داشته باشد. لطیف‌ترین انگور، انگور عسکری است که بی‌دانه بوده و پوست نازک دارد و معمولا خوشه‌هایش درهم تپیده نیست. انگور صاحبی نیز که از انگورهای درشت پوست نازک قرمزرنگ است، انگور لطیفی شمرده می‌شود.
انگور رسیده در درجه اول گرم و تر است و هر چه شیرین تر باشد، گرمی آن بیشتر می‌شود ولی هرگز از درجه دوم فراتر نمی‌رود. انگور، میوه‌ای است که به غذای مطلق بسیار نزدیک است و در واقع بهترین میوه در غذارسانی به بدن شمرده می‌شود. یعنی اگر فرد سالم آن را با ملاحظه آداب طبی بخورد، موجب تولید خون و اخلاط دیگر به مقدار متناسب با کیفیت و قوام و جوهر نیکو می‌شود بنابراین انگور شیرین تغذیه‌کننده همه اعضای بدن است، موجب خوش‌رنگی پوست و شادابی آن می‌شود، در سستی‌های ناشی از کم‌خونی سودمند و مقوی عام بدن است.
ویژگی دیگر انگور این است که برای پاکسازی عمومی بدن و نیز به منظور پاکسازی مجاری و عروق از مواد غلیظ و سنگین رسوبی نیز بسیار مناسب است.
کسانی که دچار تنش‌های فکری و فشارهای روانی هستند یا روزهای دشواری را در زندگی خود سپری می‌کنند و از این رو میل به غذای پخته ندارند، می‌توانند از انگور بهره بسیاری ببرند. انگور در این شرایط هم برای بدن غذارسانی مناسبی دارد و هم برای پاکسازی بدن از مواد تباه در فرآیندهای روانی-بدنی سودمند است و هم از غلبه خشکی بر سیستم عصبی پیشگیری می‌کند.
با همه این ویژگی‌های خوب باید گفت انگور برای کسانی که مبتلا به ترشحات زیاد بینی یا پشت حلق باشند یا نفخ و ریفلاکس و آبریزش از دهان داشته باشند، زیان‌آور است و موجب تشدید این علایم می‌شود.
