حقایقی جالب و خواندنی درباره پنگوئن های دوست داشتنی

حقیقت آن است که به سختی می توان شیفته ی پنگوئن ها نشد! این حیوانات بامزه و دوست داشتنی رفتارها و زندگی بسیار جالبی دارند. اما آیا می دانید که برخلاف تصور رایج بسیاری از پنگوئن ها علاقه ای به برف و سرما ندارند و یا اینکه آن ها هرگز هیچ خرس قطبی ای در زندگی شان ندیده اند؟ در ادامه به حقایقی خواندنی درباره ی دنیای شگفت انگیز پنگوئن ها می پردازیم.

۱- پرهای آن ها ضدآب است

پرهای پنگوئن ها آغشته به چربی ضدآبی است که توسط یک غده ی انطباقی به نام غده ی پرآرایی تولید می شود. با این حال، جوجه های آن ها پرهای ضدآب ندارند به همین دلیل وارد آب نمی شوند.

علاوه بر این، تراکم پرها در پنگوئن ها بیشتر از اغلب دیگر پرنده ها است، به طوری که در هر اینچ مربع (حدود ۶/۵ سانتیمتر مربع) از سطح بدن آن ها ۱۰۰ پر وجود دارد. هر یک از این پرها به یک عضله ی کوچک متصل است که پر را چسبیده به بدن نگه می دارد تا گرما را در خود حفظ کند.

۲- از شکل سیاه و سفید خود برای استتار استفاده می کنند

ظاهر سیاه و سفید این پرندگان به آن ها کمک می کند خود را از حیوانات شکارچی یا شکار خودشان در آب پنهان کنند. وقتی از پایین آن ها را بینید، سفیدی شکم پنگوئن ها با نور نزدیک سطح آب دریا در می آمیزد و وقتی آن ها را از بالا ببینید، پشت سیاه رنگ شان را به سختی می توان در تاریکی و عمق آب دید.

۳- فقط سیاه و سفید نیستند

بیش از نیمی از گونه های پنگوئن روی سر یا بدن شان پرهای رنگی دارند. برای مثال، گونه های راکهاپر و مکرونی تاجی از پر به رنگ زرد یا نارنجی دارند که شبیه به یک دسته موی پریشان به نظر می رسد. گونه های امپراتور و پادشاه هم روی سر، گردن و سینه ی خود پرهای زرد و نارنجی دارند.

۴- شناگران قهاری هستند

بدن پنگوئن ها کاملا مناسب شنا کردن است. این پرندگان به جای بال برای پرواز کردن، باله هایی پارو شکل با پرهایی کوچک و فلس مانند دارند. استخوان های پنگوئن ها تخت و پهن بوده و مفصل های آرنج و مچ دست شان تقریبا پیوسته است که نتیجه ی آن برخورداری از باله هایی تخت و باریک مناسب برای شنا است. علاوه بر این، برخلاف پرندگان پروازی که استخوان های توخالی دارند، استخوان های پنگوئن ها توپر است. همچنین یک لایه چربی دور بدن شان وجود دارد که به آن ها این امکان را می دهد تا به راحتی روی سطح آب بمانند. پنگوئن های نواحی نزدیک به قطب جنوب فربه تر از پنگوئن های مناطق نزدیک به خط استوا هستند.

۵- تنها پرندگانی نیستند که نمی توانند پرواز کنند

اگرچه پنگوئن ها پرواز نمی کنند اما جزء پرندگان محسوب می شوند. یک حیوان در صورتی پرنده محسوب می شود که: پر داشته باشد، از راه تخم گذاری تولید مثل کند و خونگرم باشد. بنابراین برای پرنده بودن، داشتن توانایی پرواز الزامی نیست. در حقیقت گونه های متعددی از پرندگان مثل شترمرغ نمی توانند پرواز کنند که به آن ها پرندگان سینه پهن گفته می شود.

۶- یک بار در سال پرهایشان می ریزد

این پرندگان یک بار در سال دچار پرریزی کامل می شوند به گونه ای که پرهای جدیدی شروع به رشد می کنند که باعث ریزش پرهای قبلی می شوند. ریزش پرها ۱۴ تا ۲۱ روز طول می کشد و طی این مدت پنگوئن ها دیگر از قابلیت ضدآب برخوردار نیستند. به همین دلیل از شنا و صید ماهی ناتوان می شوند.این پرندگان قبل از شروع پرریزی غذای زیادی می خورند و با این شیوه فقدان غذا در این دوره را جیران می کنند. در واقع آن ها از وزن اضافه ی خود به عنوان یک منبع انرژی استفاده می کنند.

۷- همسایه ی خرس های قطبی نیستند

اغلب در انیمیشن ها پنگوئن ها و خرس های قطبی را همسایه ی یکدیگر نشان می دهند اما این حیوانات فقط در باغ وحش ها می توانند همدیگر را ببینند. چون خرس های قطبی در نیم کره ی شمالی و پنگوئن ها در نیم کره ی جنوبی زندگی می کنند.

۸- همه ی آن ها در قطب جنوب زندگی نمی کنند

از میان ۱۸ گونه ی مختلف پنگوئن ها تنها گونه های امپراتور و آدلی برف و یخ نواحی نزدیک به قطب جنوب را دوست دارند. عمده ی پنگوئن ها در مناطقی زندگی می کنند که آب و هوای آن ها معتدل رو به گرمسیری است، مثل استرالیا، نیوزیلند، امریکای جنوبی، افریقای جنوبی و نامیبیا. جزایر گالاپوگاس که روی خط استوا واقع شده، گرم ترین مکانی است که این پرندگان در آن زندگی می کنند.

۹- خودشان عینک شنا دارند

پنگوئن ها ۷۵ درصد از زندگی خود را در آب سپری می کنند به همین دلیل چشم های آن ها به گونه ای طراحی شده که زیر آب را بهتر از روی آن می بینند. آن ها یک پلک سوم دارند که در واقع یک حائل محافظ است. این پلک سوم در زمان شنا بسته می شود و مانند عینک شنا عمل می کند.

۱۰- تنها با آزمایش دی ان ای می توان پنگوئن های نر و ماده را از هم تشخیص داد

در بسیاری از گونه های پنگوئن ها، نر و ماده ی آن ها شکل متفاوتی ندارند و تشخیص آن ها از روی ظاهرشان تقریبا غیر ممکن است. در مراکز تحقیقاتی برای تشخیص جنسیت جوجه های این پرندگان از آزمایش دی ان ای استفاده می شود.

۱۱- در خطر هستند

انسان ها بزرگ ترین تهدید برای پنگوئن ها هستند. فعالیت های انسانی، بسیاری از گونه های پنگوئن را در معرض انقراض قرار داده است. نشت مواد نفتی، آلودگی زباله ها، صید بی رویه ی ماهی و تغییرات آب و هوایی تنها بعضی از دلایل کاهش جمعیت این پرندگان هستند. تنها در طول یک دهه، به میزان ۷۰ درصد از جمعیت پنگوئن های افریقایی کاهش یافته است.

۱۲- تغییرات آب و هوایی آن ها را با کمبود غذا مواجه کرده

گرم شدن اقیانوس ها باعث کاهش ذخیره ی غذایی این پرندگان از قطب جنوب تا خط استوا شده است. برای مثال، در خصوص تغذیه ی پنگوئن های قطب جنوب، از آنجایی که کریل ها (نوعی سختپوست کوچک شبیه به میگو) از جلبک هایی تغذیه می کنند که زیر یخ دریا رشد می کنند، نبود یخ منجر به نابودی کریل ها می شود. پنگوئن های جزایر گالاپاگوس و سواحل صحرای افریقا و امریکای جنوبی هم به طور متناوب با کمبود غذا مواجه می شوند.