آپارتاید بودجه ای بر علیه معلولان
تریتا نیوز – سمیه جاهدعطائیان: این روزها شنیده می شود که سفره افراد دارای معلولیت روز به روز کوچکتر و حالا در حال جمع شدن است. این شنیده ها حاصل گرفتن گزارشهای متعدد میدانی از شرایط دشوار معلولان در سطح کشور است. چه آنها که در کلان شهرها زندگی می کنند و چه آنها که در شهرها و روستاها ساکن هستند. همه به یک اندازه و نسبت در معرض آسیب هستند. اگر تا یک ماه گذشته مطالبه ای از سوی معلولان و نمایندگانشان در کمپین و یا انجمن های فعال مطرح می شد، حالا اعتراض و مطالبه آنها به اولین آجر، اولین نقطه و مساله رسیده است. ساده تر بگوییم، اگر تا یکی دو سال پیش معلول و یا خانواده اش به صراحت می گفتند که توان خریدن ماهی را نداشته و آنرا از سبد غذایی شان حذف کردند، حالا می گویند که توان خرید گوشت که هیچ، توان خرید مرغ، برنج، میوه و … را هم ندارند. البته آنها می توانند و توانستند که ارزانقیمت ترین برنج پاکستانی یا هندی را تهیه کرده و عوارض آن را هم به جان بخرند! معلولانی که به دلیل شرایط جسمی باید مواد غذایی مناسب و مغذی مصرف کنند. دسترسی به دارو، وسایل توانبخشی، بهداشتی، پوشک، سوند، کیسه های دفع ادرار، پانسمان های سوختگی، پمادهای زخم بستر و دیگر وسایل ضروری هم تکلیفشان مشخص است. حالا زمان آن رسیده است که به دولت وعده ها و شعارهایش را یادآوری کنیم چرا که به نظر می رسد وضعیت بودجه فعلی برای افراد دارای معلولیت و ابهاماتش بر خلاف دستور اکید رییس جمهور است که سال گذشته دستور اجرای فوری و انقلابی قانون حمایت از حقوق معلولان را صادر کردند و حتما می دانند که اجرای قانون با دست خالی و بدون بودجه شدنی نیست. سال گذشته هم با تجمع و رسانه ای کردن مشکلات، در بودجه تحول ناچیزی به وجود امد و حالا همه تلاش ها در معرض نابودی است. نماینده های دولت، وزارت خانه های مرتبط، سازمان بهزیستی حتی اگر قیمت گذری هم از وسایل توانبخشی گرفته باشند به خوبی متوجه می شوند که قیمت یک ویلچر، سمعک و… از سال گذشته تا به امروز چند برابر شده است. سمعک با قیمت کمتر از ۱۰ – ۱۲ میلیون موجود نیست و اگر با قیمت کمتر پیدا شود، بسیار بی کیفیت و نا مناسب است. افراد دارای معلولیت قرار است هفته آینده تجمعی مسالمت آمیز مقابل مجلس شورای اسلامی داشته باشند تا نسبت به وضعیت اسف بار معیشتی، حذف ردیف، نامشخص بودن و کمبود قطعی بودجه قانون حمایت از حقوق معلولان و … اعتراض کنند. در این پرونده مشکلات را از زبان اعضای کمپین معلولان مطرح کردیم تا شاید بتوانیم بازهم شرایط افراد دارای معلولیت و چالش های تمام نشدنی و روز افزونشان را از دیدگاه همین افراد که تک تکشان با معلولیت دست و پنجه نرم می کنند، یادآوری کنیم.
*مشکلات ساختاری و تفکری نسبت به معلولان در سازمان برنامه و بودجه
«بهروز مروتی» مدیرکمپین حمایت از افراد دارای معلولیت با انتقاد از اقدام دولت برای حذف ردیف بودجه قانون حمایت از حقوق معلولان در لایحه بودجه سال آینده با بیان اینکه نمی دانیم هدف و نام این اقدام را چگونه عنوان یا استنباط کنیم به خبرنگار شرق تصریح می کند: «یک زمان نام چنین اقداماتی را اعمال تبعیض می گذاشتیم اما حالا به جرات می توانیم بگوییم که با نمونه تمام عیاری از آپارتاید بودجه ای بر علیه افراد دارای معلولیت روبه رو هستیم. در حالیکه سازمان برنامه و بودجه طبق ماده ۳۰ قانون معلولان، موظف است به منظور شفاف‌سازی منابع مالی اختصاص یافته بر اجرای قانون حمایت از حقوق معلولان و متناسب با عناوین هر فصل از این قانون نسبت به ایجاد ردیف اعتباری ذیل فصل رفاه اجتماعی در لوایح بودجه سنواتی اقدام کند. این قانون در سال ۹۶ تصویب و زمان ابلاغ در سال ۹۷ هیچ ردیف اعتباری و بودجه ای خاصی نداشت که با تجمع فعالان این حوزه برای نخستین بار مبلغی را به عنوان ذیل فصل رفاهی ردیف قانون حمایت از حقوق معلولان را ایجاد کردند؛ اگر چه این مبلغ کم بود اما جای امیدواری داشت که برای اولین بار گفتمان بودجه ای معلولان در بالادست ترین بخش قانون بودجه کشور ایجاد شد.»
این فعال حوزه معلولان با اشاره به وجود نگاه های فاشیستی در بدنه اداره سلامت و رفاه اجتماعی سازمان برنامه و بودجه نسبت به افراد دارای معلولیت و عدم تامین مالی لوایح بودجه در قانون ادامه می دهد: «هر سال ردیف بودجه کمی اختصاص یافته که با گفتمان، تجمع و مطالبه گری به نتایج مورد نظر نمی رسیدیم اما این بار سازمان برنامه و بودجه نه به دلیل مشکلات ساختاری که به دلیل وجود مشکلات تفکری در این حوزه که افراد دارای معلولیت را صرفا افرادی مصرف گرا تلقی می کنند، ردیف بودجه مستقل قانون حمایت از حقوق معلولان را حذف کردند.»
*درآمد از جیب مردم به نام معلولان به کام دولت
«حدود ۳ سال گذشته در قانون بودجه سالانه کشور چنین تصویب شد که سالانه درصدی از درآمد حاصل از هزینه پیامک تلفن همراه و جرایم رانندگی و تخلفات در این بخش صرف مسایل معلولان شود اما با اینکه در این زمینه اطلاع رسانی شد که این مبلغ قرار است از جیب مردم تامین و صرف معلولان شود اما تا به امروز حتی یک ریال از آن به نفع افراد دارای معلولیت هزینه نشد. اینجا دیگر بحث کمبود بودجه مطرح نیست که قرار بر توجیه باشد در عین حال به دلیل حاکم نبودن قانون در کشور و عمل به آن، هیچ مسئولی نیز در این زمینه پاسخ شفاف و قانع کننده ای نمی دهد که مبلغ چند هزار میلیاردیِ تامین شده از جیب مردم در کجا هزینه شده است.»؛ «مروتی» مدیر کمپین معلولان این نکات را عنوان کرده و می افزاید: «دولت از محل افزایش هزینه های پیامکی در سال بعد حدود ۶۰۰ میلیارد تومان درآمد خواهد داشت. درآمدی که تنها نگاه های ترحم طلبانه در قبال معلولان را رواج داده، از جیب مردم به کام دولت تمام می شود. در عین حال برای سال جاری مبلغ ۲ هزار و ۸۷۰ میلیارد تومان بودجه اختصاص دادند اما در لایحه امسال به طور مشخص ردیف بودجه تمام مفاد قانون حمایت از حقوق معلولان را حذف کردند و مبلغ مبهمی را به سرجمع بودجه بهزیستی اضافه کردند که این اقدام، کاری غیر قانونی است.»
*پاسکاری معلولان میان سازمان های مختلف
این فعال حقوق معلولان، تمام مواد قانون حقوق افراد دارای معلولیت را نیازمند ردیف بودجه ای مشخص می داند؛ « مواد قانونی مربوط به مناسب سازی، دسترس پذیری، بیمه درمانی و … همه به تفکیک باید ردیف بودجه ای مشخصی داشته باشند و نباید برای کل قانون حمایت از حقوق معلولان عدد یا ردیف بودجه ای تعیین شود به عنوان نمونه برای تحقق ماده ۷ و ۲۷ از این قانون باید بیشتری بودجه به صورت شفاف تخصیص یابد اما با حذف ردیف بودجه، جامعه معلولیت برای هر گونه مطالبه گری و پیگیری حق و حقوق دچار سردرگمی، آشفتگی و ابهام شده و میان سازمانهای مختلف مثل بهزیستی و سازمان برنامه و بودجه پاسکاری می شوند.»
او در پاسخ به این سوال که چند درصد از بودجه معلولان به صورت کامل محقق شده می گوید: «عموما به صورت کامل محقق نمی شود، به عنوان نمونه حالا که در ۲ ماه پایانی سال هستیم حدود ۶۵ درصد از بودجه قانون حمایت از حقوق معلولان و بهزیستی در مجموع محقق شده که حتی عدم احقاق ۵ درصد از بودجه نیز مطابق با ماده ۶۷ قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت که صراحتا بر ضرورت تحقق صد درصدی بودجه بهزیستی و کمیته امداد تاکید دارد، غیر قانونی است.»
* معضلات مهم معلولان در معیشت، درمان و توانبخشی
در حال حاضر ۸ ماه معوقه حق پرستاری داریم یعنی رقمی که برای هر فرد دارای معلولیت حداقل ۴ میلیون تومان است که رقم آن بعد از ۹ ماه افزایش داشته و رقم افزایشی تناسبی با تورم و نیاز روز جامعه ندارد. این مساله از سوی مدیر کمپین معلولان مطرح می شود؛ «امسال برای پرداخت مستمری از سوی کمیته امداد و سازمان بهزیستی مبلغ ۴۵ هزار میلیارد تومانی مشخص کردند در حالیکه شفاف و واضح نیست که سهم هر کدام از سازمانها از این محل چقدر است. اما با براورد های صورت گرفته اجرای ماده ۷ و ۲۷ قانون حمایت از حقوق معلولان به تنهایی حدود ۴۵ هزار میلیارد تومان بودجه نیاز دارد.»
او با این تاکید که بزرگترین مشکل افراد دارای معلولیت مساله معیشتی، درمانی و توانبخشی بوده اما ظهور و تقویت آپارتاید بودجه ای مشکلات را چندین برابر می کند، می افزاید؛ «با آنکه طبق ماده ۷۹ قانون برنامه توسعه ششم برای مددجویان بهزیستی و کمیته امداد باید ۲۰ درصد حداقل دستمزد لحاظ شود، اما شواهد نشان می دهد که مستمری افراد دارای معلولیت حدود ۲۰ درصد افزایش خواهد یافت که این میزان افزایش طبق قانون نامبرده، غیر قانونی است.»
*سرکوب مطالبه گری معلولان با اعمال محدودیت در بودجه!
افزایش یاس و نا امیدی از بهبود وضعیت افراد دارای معلولیت از تبعات مهم نادیده گرفتن حق و حقوق مسلم آنها است که مدیر کمپین معلولان در این زمینه به شرق تاکید می کند: «زمانی از سراعتماد و امید به سازمان برنامه و بودجه پیشنهاد دادیم که با درک شرایط اقتصادی و تحریمی کشور، سالانه ۲۰ درصد و به صورت پله ای به اعتبارات اجرای ماده ۲۷ قانون معلولان افزوده شود تا علاوه بر عمل به تکالیف قانونی، شاید در بازه زمانی ۵ ساله یکی از مفاد قانونی به نفع معلولان اجرا شود اما از تبعات اعلام محدودیت های بودجه ای رساندن این پیام به افراد دارای معلولیت است که افراد مهم و موثری در جامعه نیستند و با بودجه امکان سرکوب مطالباتشان فراهم می شود.»
«بهروز مروتی» به شدت آسیب خط فقر در میان افراد دارای معلولیت اشاره می کند؛ «با توجه به خط فقر مطلق اعلام شده در خانوارهای ایرانی، فرد دارای معلولیتی را در نظر بگیرید که سرپرست خانوار، فاقد شغل و درآمد، اجاره نشین و مشکلات معیشتی بیشماری دارد. دیگر مشکلات معلولان به معیشت، تغذیه و تامین اولیه های زندگی باز می گردد. بسیاری از معلولان و خانواده هایشان دچار سوتغذیه هستند. مشکلات درمانی بیشماری دارند. بسیاری از مواد غذایی موثر و مغذی از سبد غذایی شان حذف شده است.»
*تهیه نان و آب تنها توان معلولان برای ادامه حیات!
او تاکید می کند: «طبق محاسبات انجام شده اگر بودجه فعلی از ۲ هزار و ۸۷۰ میلیارتومان بر مبنای ۲۰ درصد در سال آینده افزایش یابد و به مبلغ ۳ هزار و ۴۰۰ میلیارد تومان برسد، بودجه سرانه هر معلول به میزان کمتر از قیمت ۲ عدد تخم مرغ در روز می رسد. یعنی معلولان فقط می توانند در طول روز نان و آب تهیه کنند. یک معلول با این حجم از تورم و فشار اقتصادی چگونه می تواند به حیات ادامه دهد؟ این فشارها در بلند مدت آسیب های روحی و روانی معلولان را به دنبال داشته و نارضایتی عمومی را نسبت‌به مقوله معیشتی در پی خواهد داشت.»
رییس کمپین معلولان معتقد است که افراد دارای معلولیت صورتشان را با سیلی سرخ نگاه داشته و آتش زیر خاکستر شده اند؛« متخصصان اجتماعی سالها است که نسبت به افزایش بحران های اجتماعی هشدار دادند و نارضایتی معلولان نیز یکی از بدیهی ترین اعتراضاتی است که حاکمیت خواه ناخواه با آن روبه رو شده و البته تا به امروز نسبت به آن بی تفاوت بوده است. اما معلولان با داشتن دیدگاه و مطالبات اقتصادی- معیشتی در اعتراض ها نیز مشارکت کردند. در عین حال متاسفانه با اهمیت قایل نشدن به جایگاه معلولان، این قشر در بخش نظارتی دستگاه های اجرایی حضور دایمی و جدی نداشته تا در کنار نظارت، مطالبه گری کنند.
برای پیگیری آنچه که احتمال وقوع آن در بودجه می رود و تبعات آن می تواند صدمات جدی و جبران ناپذیری به زندگی، معیشت و حیات افراد دارای معلولیت بزند، سراغ فعالان دیگری رفتیم که انتقاد، سخن و ارزیابی آنها از شرایط فعلی آنقدر اهمیت دارد که در صورت نهایی شدن بودجه و حذف ردیف بودجه ای معلولان برای سال آینده می تواند صدمات و مشکلات جبران نشدنی زیادی به دنبال داشته باشد.
*توهین های دنباله دار به افراد دارای معلولیت
بر همین اساس «محمد کاظم کولیوند» یکی از فعالان حوزه معلولیت نیز با اشاره به اهداف پنهان از حذف ردیف بودجه قانون حمایت از حقوق معلولان و تبعات منفی آن به خبرنگار «شرق» یادآور می شود: «هدف اول از حذف این غیر قانونی این ردیف بودجه ای این است که یک ابهام دایمی از میزان بودجه اختصاص یافته به معلولان ایجاد شده و راه اعتراض و مطالبه گری نیز برای افراد دارای معلولیت بسته شد. در واقع با این اقدام کارشناسی نشده بودجه حداقلی اجرای قانون برای معلولان را هم به ابهام بردند. به عنوان نمونه سازمان بهزیستی برای اجرای قانون معلولان در سال جاری رقمی بالغ بر ۶۰ هزار میلیارد تومان درخواست بودجه داشته و تنها ۲ هزار و ۸۷۰ میلیارد از این مبلغ برای امسال در نظر گرفته شد که فاصله زیادی با مبلغ مورد نظر داشت؛ با توجه به اینکه هزینه های افراد دارای معلولیت بسیار بیشتر از دیگر افراد بوده اما افزایش ۲۰-۳۰ درصدی مستمری ماهانه برای هر فرد یعنی ۵۴۶ هزار تومان توهین به یک فرد دارای معلولیت است که حذف ردیف بودجه ای نیز به همان اندازه تاسف بار و توهین آمیز محسوب می شود.»
*افراد منتخب و فعال در مجلس به معلولیت اشراف ندارد
«کولیوند» از اعضای کمپین معلولان در پاسخ به این سوال که رویکرد فراکسیون افراد دارای معلولیت در مجلس نسبت به بودجه قانون در این رابطه چگونه است تاکید می کند: «افراد دارای معلولیت در جامعه نیازمند حمایت و نگاه ویژه‌ای هستند اما یکی از ضعف ها به عملکرد ضعیف این فراکسیون باز می گردد چرا که افراد منتخب و فعال در این حوزه صلاحیت و اشرافی به مسایل مربوط به افراد دارای معلولیت ندارند و منفعل عمل می کنند؛ نظارت بر چگونگی اجرای مصوبات، یکی از وظایف مهم مجلس است که متاسفانه با وجود پیگیری در کمیسیون های مختلف، در این زمینه ضعیف عمل می شود.»
ماده ۲۷ حمایت از حقوق معلولان به تنهایی برای دولت بار مالی داشته که بر اساس قانون و تصویب در مجلس لازم الاجرا است اما متاسفانه با وجود ثبت شکایت، پیگیری و رایزنی های انجام شده در این زمینه توفیقی به دست نیامد؛ «این جمله از سوی «کولیوند» از اعضای کمپین معلولان مطرح می شود؛ «با وجود آنکه قوه قضاییه دستور اجرای حقوق معلولان را داشت اما در عمل به دلیل مشکلات اقتصادی حمایت های بالاتری لازم بود. متاسفانه نه تنها دغدغه های معیشتی، درمانی و … در حوزه معلولان افزایش داشته بلکه با افزایش تورم افسارگریخته و گرفتن تصمیمات اشتباه از میزان حمایت نسبت به افراد دارای معلولیت به شدت کاسته شده است.»
*عدم مطالبه گری به دلیل ترس از قطع مستمری
این فعال حوزه معلولان در پاسخ به این سوال که آیا افراد دارای معلولیت برای برگزاری تجمع مسالمت آمیز صنفی و رساندن صدای مطالباتشان به افکارعمومی، رسانه ها و مسئولان محدودیتی دارند تاکید می کند: «برای برگزاری تجمع مثل تجربه سالهای گذشته هیچ محدودیتی حتی برای دریافت مجوز قانونی نداریم. مهمترین پاشنه آشیل و مشکل ما عدم حضور و حمایت خود افراد دارای معلولیت است که به دلیل نبود یا کم آگاهی از حق و حقوقشان است. آنها نسبت به قطع مستمری ترس دارند و یا آنقدر شرایط سخت و دشواری را تحمل می کنند که توان، امکان یا شرایط رفت و آمد و حضور در تجمع را ندارند. اما روی هم رفته از برخی خانواده های افراد دارای معلولیت در این ارتباط گلایه داریم که فرزندانشان را بیش از اندازه به خودشان وابسته کردند و با حمایت های نابه جا اجازه استقلال، فرصت و حضور در جامعه را به آنها نمی دهند.»
به گفته «کولیوند» آمار افراد دارای معلولیت بالغ بر یک میلیون و ۸۰۰ هزار نفر هستند که به حمایت نیاز دارند. همچنین بالغ بر حدود ۵۰۰ هزار نفر پشت نوبتی برای دریافت خدمات داریم. یک میلیون و ۲۰۰ هزار فرد دارای معلولیت نیز در جست و جوی شغل هستند که باید وضوح گفت سازمان بهزیستی هیچ حرکت تخصصی و کارآمدی برای حمایت از اشتغال یا توانمند سازی افراد دارای معلولیت نداشته است.
وام خود اشتغالی معلولان ناکارآمد است
از تمام تریبونهای در دسترس و در زمان ارتباط وو رایزنی با مسئولان نسبت به عدم نظارت و ناکار آمدی وام خوداشتغالی معلولان انتقاد کردیم؛ «مبلغ یکصد میلیون تومانی که برای وام خوداشتغالی معلولان در نظر گرفته شده نیز قابلیت توانمند سازی نداشته و مسئولان بالا دست و سازمان بهزیستی نسبت به تمام این مسایل و کاستی های موجود در حوزه معلولان واقف هستند. مشکلات متعدد آنها مثل اشتغال، معیشت، ضعف های مناسب سازی فضاهای شهری، سختی های تردد معلولان و… همه اطلاع رسانی شده است.»
این فعال حقوق افراد دارای معلولیت در پاسخ به این سوال که کمپین و افراد دیگری که به صورت خودجوش اقدامات داوطلبانه ای در حوزه معلولان انجام می دهند، اقدامات و عملکرد انجمن های ثبت شده در حوزه افراد دارای معلولیت را چطور ارزیابی می کنند؟ می گوید: «از انجمن ها انتقاد داریم. آنها حتی از توانمند شدن، استقلال و تقویت روحیه مطالبه گری یک فرد دارای معلولیت، برای احقاق حقوق از دست رفته شان، حمایت موثری انجام نمی دهند.»
*هزینه ماهانه لوازم بهداشتی یک معلول ۳ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان است
«حامد رضایی» یکی دیگر از اعضای کمپین حمایت از حقوق معلولان است که نسبت به اقدام دولت برای حذف ردیف بودجه قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت در لایحه بودجه ۱۴۰۲ انتقاد داشته و این اقدام را باعث عدم امکان اجرای ماده ۲۰ و ۲۷ قانون حمایت از حقوق معلولان می داند؛ « در چند سال اخیر حق پرستاری افراد دارای معلولیت شدید و خیلی شدید که ضایع نخاعی نیستند هر ۳ ماه یکبار به واسطه ردیف بودجه ای حذف شده اختصاص پیدا می کرد که حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است. این مبلغ تا اندازه ای برای تامین هزینه پوشک افراد دارای معلولیت در گذشته کارگشا بوده اما با حذف ردیف بودجه ای امکان حذف درصدی از آن وجود دارد و حداقل حدود ۴۵۰ معلول شدید و خیلی شدید از این اقدام آسیب خواهند دید.»
این فعال حوزه معلولان با اشاره به هزینه های سرسام آور لوازم بهداشتی برای افراد دارای معلولیت به خبرنگار «شرق» می گوید: «بهزیستی در ابتدا لوازم بهداشتی مورد نیاز معلولان را به صورت ماهایانه تامین می کرد که اقدامی مناسب بود اما با حذف بودجه این اقدام از سوی سازمان هدفمندی یارانه ها، به تازگی مبلغ این وسایل را که ماهیانه ۳۰۰ هزار تومان است، به این افراد پرداخت می کند. به عنوان مثال این مبلغ ناچیز هزینه پوشک، سونداژ و … این فرد ضایع نخاعی نمی شود و در جلسه مشترکی با نماینده هایی از وزارت بهداشت، محاسبه و اعلام کردیم که یک فرد ضایع نخاعی به جز هزینه های ضروری دیگر مثل تغذیه و … در ماه تنها به ۳ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان نیاز دارد تا فقط وسایل بهداشتی اش را فراهم کند. حالا با مبلغ ۳۰۰ هزار تومان کدام بخش از وسایل ضروری بهداشتی اش را می توان تامین کند.»
*معلولان اگر بخواهند سنگ را هم جابه جا می کنند!
«در کنار تامین اعتبار و به رسمیت شناخته نشدن قوانین و حقوق مسلم افراد دارای معلولیت، چه مانع بزرگی بر سر راه عمل به قوانین بالادستی وجود دارد؟»؛ «رضایی» به این سوال اینگونه پاسخ می دهدکه مساله بزرگ افراد دارای معلولیت و در درجه بعد خانواده هایشان بسیار مقصر هستند چون اگر آنها بخواهند و اراده کنند، دغدغه داشته باشند پای کار می آیند و سنگ را هم جابه جا می کنند. آنها دغدغه هایشان به سطح معیشت و مرگ و زندگی رسیده است. معیشت آنها همیشه در خطر بوده و حالا زنگ خطرش را می شنوند. از سوی دیگر باید به آنها حق داد که فرصت و توان کافی برای مطالبه گری نداشته باشند. خانواده و فرد دارای معلولیت که شغل و امنیتی ندارد، اجاره خانه می دهد، هزینه های بهداشتی اش سر به فلک می زند. پدر و مادرهایشان همه فرسوده و از پا یا کمر افتادند که هم هزینه ها را جور کنند و هم مثل یک پرستار به فرزند، همسر یا عزیزشان خدمت کنند. همه اینها باعث می شود که یک فرد دارای معلولیت مثل بازنشسته ها، بیماران دیگر، معلم ها و سایر مطالبه گران نتوانند پای کار، مطالبه گری و تجمع بیایند تا مواد قانونی مهم را با مطالبه گری اجرایی کنند. حق پرستاری معلولان، حق اشتغال و حقوق دیگری که به رسمیت شناخته نمی شوند.»
رییس جمهور دغدغه معلولان ندارد؛ صدا و سیما قانونمند نیست
«رضایی» عضور کمپین معلولان در پاسخ به این سوال که انجمن های فعال در خش های مختلفی از انواع معلولیتها تا چه اندازه در زمینه مشکلات معلولان مطالبه گر هستند می گوید: «انجمن ها با حمایت جمعیت هدف مشخصی از افراد دارای معلولیت، از سازمان بهزیستی به صورت ماهانه حمایت مالی می شوند. اگر موسسه و انجمن ها پای کار آمده و مثلا کمپین معلولان را حمایت یا انتقاد موثری کنند، واریزی و حمایت های ماهانه شان از سازمان بهزیستی قطع می شود. اگر معلول خودکفا، مستقل و توانمند شود، دیگر چه نیازی به حضور انجمن است؟ پس به جرات می توان اعلام کرد که انجمن ها دغدغه چندانی ندارند و مهمتر از همه وقتی نسبت به قانونی که توسط قانون گذاران وضع شده، برخورد منفعل دارند، رییس جمهور که از محرومان می گوید اما به فریاد این قشر نمی رسد و مدیران زیر دستی اش عمل به قانون معلولان را به تعویق انداخته و حقی برای این قشر قایل نیستند، دیگر از انجمن های معلوم الحال چه توقعی داشته باشیم؟ معلولان پشتیبان ندارند. حتی رسانه ها از جمله صدا و سیما به حق قانونی ما که باید در طول هفته، حدود ۸ ساعت از زمان برنامه ها را به تولید محتوا و برنامه برای معلولات اختصاص دهد، اهمیتی نمی دهد، پس متاسفانه باید گفت دغدغه ای برای رسیدگی به چالش های روز افزون معلولان وجود ندارد و ظلم در حق افراد دارای معلولیت ریشه ای بوده و ادامه دار خواهد بود.»
منبع:شرق
