ارتباط بین پروتئین ضد پیری GDF11

ارتباط بین پروتئین ضد پیری GDF11 و سلول های بنیادی در جوان سازی عملکرد مغز و عضلات در موش های پیر.

ارتباط بین پروتئین ضد پیری GDF11 و سلول های بنیادی

می توان از سلول های بنیادی کشنده برای درمان سرطان استفاده کرد.

روش‌های تازه‌ای برای درمان بیماری “ام.‌اس”

این پروتئین GDF11 نام دارد و در گذشته برای ترمیم قلب آسیب دیده موش مورد استفاده قرار گرفته است.تحقیقات جدید نشان می دهد که این پروتئین در بدن موش های زنده وجود دارد و عملکرد مغز و اسکلت موش های پیر را بهبود می بخشد.این پروتئین به طور مشابه در بدن انسان نیز وجود دارد.

محققان برای بررسی این موضوع، پروتئین GDF11 را به بدن موش هایی که عملکرد بدنشان هم ارز انسان های هفتاد ساله بود تزریق کردند. نتایج نشان داد که کیفیت فعالیت بدنی موش ها و عملکرد سیستم بویایی آنها ارتقا پیدا کرد.

برای بررسی این پروتئین در بدن موش، از دو روش استفاده شده است؛ در روش اول از سیستم پارا بیوتیک استفاده می شود. در این سیستم دو موش، یکی پیر و یکی جوان، از طریق عمل جراحی به هم متصل می شوند و خون موش جوان در بدن موش پیر جریان پیدا می کند. در روش دوم، پروتئین GDF11 به موش پیر تزریق می شود.
در روش اول و استفاده از سیستم پروبیوتیک محققین مشاهده کردند که گردش خون موش جوان در موش پیر موجب جوان سازی عضله و ترمیم آن بعد از ایجاد زخم می شود. جست و جوی بیشتر نشان داد که GDf11 موجود در خون است که موجب جوان سازی عضلانی می شود. در واقع به نظر می رسد که GDf11 موجب احیا مجدد عملکرد سلول های بنیادی عضلانی و در نتیجه ترمیم بهتر عضلات می شود.

هم چنین در این مطالعه مشاهده شده است که DNAی آسیب دیده به دلیل فرایند پیری نیز ترمیم می شود. در واقع تصور بر این است که تجمع DNAی آسیب دیده در سلول های بنیادی عضلانی بوده است که موجب ناتوانی این سلول ها در ترمیم اثرات پیری شده است و این سلول ها در نهایت به سلول های عضلانی بالغ تمایز یافته اند.

از طرف دیگر در مورد مغز نیز مطالعات نشان داده است با افزایش سن رفته رفته ،ایجاد سلول های عصبی کاهش می یابد و عملکردهایی مانند حافظه و شناخت نیز تحلیل می روند. هم چنین مطالعات نشان داده است که افزایش سلول های بنیادی عصبی می تواند موجب تکوین عروق خونی در مغز شود.

تزریق GDF11 به موش های پیر نشان داد که عملکردهای مغزی مانند، حس بویایی در این موش ها تقویت می شود. در واقع این پروتئین موجب افزایش سلول های بنیادی عصبی و در نهایت رگزایی بیشتر مغز و افزایش جریان خون به نواحی تحلیل رفته مانند پیاز بویایی می شود و عملکرد بویایی را در این موش ها تا حد یک موش جوان افزایش می دهد.

این محققین امیدوار هستند به زودی مطالعات بالینی مربوط به پروتئین GDF11 را در مورد انسان آغاز کنند.مهمترین کاربرد این دستاورد، بازیابی توان عضلانی و مغزی در افراد سالخورده و ساخت داروهای ضد پیری است.