صادرات قمه‌کشی از سينما به اجتماع یا برعکس؟؟
پایگاه خبری تریتا نیوز ، مهناز خدادوست ، بعد از نمایش بی‌پروایانه زندگی لمپن‌های مرد و ارائه نماهایی خشن از درگیری‌های لات‌ها در آثاری مثل “مغزها…”، “شنای پروانه”، “متری شش و نیم” ، “سیاوش”، “قورباغه” و… حالا با لمپن‌های زن مواجهیم.
جامعه لات‌های زن با ماجرای قمه‌کشی دختری اصفهانی به نام هلیا و بازنشر فیلم قمه‌کشی در فضای مجازی رونمایی شده‌اند ولی آیا می‌توان گفت پررنگ کردن نقش لمپنها در سینما و شبکه خانگی، عامل تشدید افعال آنها در اجتماع بیرونی شده است؟؟؟
گاهی يک اتفاق ساده هم کافی است. چند حرف تند، صداهايی که بالا و بالاتر می روند… دست به يقه شدن، شايد هم دستی به جيب برود و چاقويی بيرون بيايد. پايان کار را ديگر کسی نمی تواند پيش بينی کند.
خشونت از چند کانال مختلف می گذرد. وقتی که راه های ديگری که ما برای حل مشکلات مان در دست می‌گيريم، بی نتيجه باشد يا امکان پذير نيست که آن راه ها نتيجه بخش باشد. وقتی دستگاه بالادستی جوابگو نيست.
وقتی که اعتماد ما به سيستمی که می‌تواند مشکلات مان را حل کند، کم می شود، يا اين اعتماد به کلی ازبين می رود. يا زمانی که می بينيم دستگاهی که بايد از حقوق همه ما دفاع کند، در خدمت هدف های ديگری است که به من شهروند ارتباط پيدا نمی کند. اين ماجرا در مغز انسان شکل می گيرد که تنها راه اينکه حق ام را بگيرم خودم هستم.
عواملی همچون ازدحام، گم‌نامی در شهرهای بزرگ، از دست رفتن نقش آرامش‌دهنده خانواده و عوامل روانی منجر به پایین آمدن آستانه تحمل مردم و در نتیجه کاهش تاب‌آوری اجتماعی شده است.
کارشناسان معتقدند که آمار واقعی درگیری‌های خیابانی بسیار بیشتر از آمار رسمی است و دلسردی مردم از عدم اجرای قوانین و احقاق حق در دستگاه قضایی موجب شده تا شهروندان برای جبران ظلمی که بنا به تصورشان بر آنان رفته، خود دست به کار شده و شخصا علیه “ظالم” اقدام کرده و با اتکا به زور بازو ” حق‌شان را بگیرند.”
دلایل شیوع نزاع و خشونت در جامعه چیست؟
آموزش مهارت های زندگی و مدیریت خشم، با افزایش آستانه تحمل افراد، آنان را از نظر سلامت روانی در وضعیت مصونیت از نزاع قرار می دهد. در حال حاضر خلاء این آموزش ها در برنامه های رسانه ای احساس می شود.تبلیغات ماهواره ای در کنار دسترسی سریع و آسان به مشروبات الکلی و قرص های صنعتی و روانگردان ها زمینه ساز تشدید و ایجاد نزاع های خونین خیابانی هستند.
محرومیت نسبی بیشترین تأثیر را در بروز نزاع و سایر جرایم دارد. فیلم ها و سریال های تولید شده با نشان دادن زندگی تجملاتی باعث ایجاد احساس فقر در جامعه می شود، که امر ذهنی و هم عینی تأثیرگذار در ایجاد نزاع است. پخش فیلم ها و سریال هایی از شبکه های گوناگون ماهواره ای و شبکه های داخلی، که روحیه جنگ جویی و مبارزه را در گروه سنی کودکان، نوجوانان و جوانان به عنوان یک منزلت اجتماعی القا می کند و یا آن را امری عادی تلقی می نمایند.
انجام بازی های خشن رایانه ای بین نوجوانان و جوانان مواردی هستند که درتشدید نزاع تاثیر گذارند و از آنجا که سن جوانی با ویژگی های انرژی زیاد و تحریک پذیری همراه است اگر هیجانات ، اوقات فراغت، اشتغال و رفاهیات این گروه سنی به درستی مدیریت نشود می تواند یکی از علل زمینه ساز باشد. لذا توجه به تخلیه هیجانات و اوقات فراغت این گروه سنی بسیار با اهمیت است.
چنین اتفاقاتی مدتها قبل در زیرپوست زیر افتاده بوده و الان عیان شده است. ما مدتهای مدیدی بود که نمی‌خواستیم واقعیت‌هایی از این دست را بپذیریم. نمایش چنین اتفاقاتی نشان می‌دهد که باید آنها را بپذیریم و جدی شان بگیریم. بحث جرائم اجتماعی در میان نوجوانان زیر ۱۸ سال و همچنین در میان زنان موضوعاتی هستند که باید جدی شان بگیریم و به آنها بیشتر توجه کنیم. شرایط اقتصادی و فشاری که روی خانواده هاست، اطلاعاتی که شبکه‌های اجتماعی،سریال های خانگی بدون هیچ حریمی به افراد می‌دهند و فاصله عاطفی میان افراد خانواده همگی باعث شده که افراد به شکل‌های دیگری به فکر ابراز وجود کنند. ضمن اینکه در دوران کرونا فرصت تخلیه هیجانات برای نوجوانان کمتر شده است بنابراین تخلیه هیجانات به شکل دیگری در جامعه اتفاق می‌افتد.
در مجموع امروز این مشکلات و نگرانی نسبت به آینده، عدم انسجام و ترس از اوضاع و احوالی که پیش رو است، بر روح و روان مردم تاثیر می‌گذارد و موجب افزایش درگیری و نزاع در خانواده و جامعه می‌شود.
خانواده ها برای افزایش تاب آوری و کنترل خشم نوجوانان و جوانان باید در قدم اول درجهت مدیریت برنامه های آنها اقدام کنند. معمولا فرزندان خروجی رفتار پدر و مادرها هستند و ضروری است که در زمینه خودآگاهی و تاب آوری هیجانی کار کنند و مهارت هایشان را ارتقا دهند. نتیجه همین امر موجب می شود که پدر و مادر کمتر بحث و مشاجره کنند و وقوع این اتفاق درخانواده موجب کاهش پرخاشگری ها و مدیریت بهتر مسائل می شود. همین عوامل الگویی برای فرزندان شده و سطح یادگیری رفتاری و مشاهده ای آنها را افزایش می دهد که در مواقع خشم و بروز عصبانیت چطور با مسائل برخورد کنند.خانواده ها باید در وهله اول در این زمینه آموزش دیده باشند و در مورد ارتقای مهارت های زندگی فرزندان تلاش کنند و با برخورد استاندارد پرخاشگری فرزندان را کاهش داده و در افزایش تاب آوری آنها سهیم باشند.خانواده ها در نظر داشته باشند که در مورد تاب آوری ضرورتی ندارد که به همه نیازهای بچه ها همان لحظه پاسخ دهند. این پاسخگویی سریع موجب کاهش تاب آوری فرزندان شده و سبک زندگی فرزند محوری بر خانواده حاکم می شود.رعایت این موارد از نکات اصلی فرزند پروری است و توجه خانواده ها به این مسائل تاب آوری فرزندان را بالا برده و کاهش خشونت را در جامعه به دنبال دارد.
خودنمایی در ذات یک دختر یا پسر نوجوان هست و بنابراین نمی‌توان فقط هلیا را مقصر دانست. او محصول شرایط ایجاد شده‌است. در سن رشد این گرایش خودنمایی وجود دارد حال گاهی در درگیری و گاهی در کلاس درس. طبیعتاً برای خانمی که می‌خواهد در شرایط جامعه ما جذاب‌تر باشد به این گونه بروز می‌کند. می‌گویند نگرانیم. مشکل ما همین است که نگرانیم ولی کاری انجام نمی‌شود. مشکل دیگر اینکه نگرانیم هلیا الگوی دختران دیگر شود. این نگرانی در زمان‌های قبل نیز مطرح شد، ولی ما فرصت‌های طلایی را به دلیل بعضی بی‌تدبیری‌ها از دست دادیم. اتفاقات در حوزه فرهنگ را باید مثل کوه یخ شناوردید. ما قسمت جزیی آن را می‌بینیم ولی قسمت اعظم آن زیر آب است و دیده نمی‌شود.
نزاع خیابانی بین دختران سال‌هاست دیده می‌شود ولی قمه کشیدن را تا حالا ندیده بودیم. زمانیکه وارد اجتماع می‌شویم سعی می‌کنیم رفتارمان را کنترل کنیم اگر به جایی برسد که این کنترل انجام نشود همه چیز غیرقابل کنترل می‌شود و بدانیم اتفاقات دیگری هم خواهد افتاد. شخصیت اجتماعی اگر غالب شود این مخاطرات را خواهد داشت. امروز هلیا و فردا فرد دیگری را خواهیم دید. تأثیرپذیری از سينما یا شبکه خانگی هم فقط فرضیه است که نمی‌توان اثباتش کرد چون اساسا بخش عمده‌ای از این جماعت قمه‌کش، شاید اصلا مخاطب محصولات وطنی نباشند؟؟
