راه‌های علمی برای درمان «کودکان پرخاشگر »
دکتر کتایون رازجویان افزود: ممکن است برخی کودکان از نظر زیستی، دارای ژن ها یا استعدادهای بیولوژیکی خاصی باشند که یک علامت آن می تواند پرخاشگری باشد و البته تشخیص آن بر عهده متخصص روانشناس یا روانپزشک است.
وی اظهار کرد: در کودکان بیش فعال نیز پرخاشگری مشاهده می شود که این اختلال روانی بیشتر در پسران دیده می شود. تحرک زیاد و انجام دادن فعالیت های تخریبی از مهم ترین علامت های این اختلال بشمار می رود، اما در کنار آن باید به مسائل دیگر هم توجه داشت و با صرف وجود این دو علامت نمی توان گفت کودک بیش فعال است. این کودکان آرام و قرار ندارند و دچار پرش افکار هستند. قابل کنترل نیستند و در مواردی به خود یا سایر کودکان آسیب می زنند. در صورت وجود این علائم می توان گفت کودک دچار بیش فعالی است.
وی با بیان این که محیط های مملو از پرخاشگری در پرخاشگر شدن کودکان موثر است، ادامه داد: داد و فریاد مداوم در محیط خانه و خانواده، مشکلات اقتصادی و مواجهه با موضوعات خشونت زا، تاثیر بسزایی در پرخاشگر شدن کودکان دارد.
این استاد دانشگاه شهید بهشتی در مورد درمان کودکان پرخاشگر گفت: ابتدا باید مشخص شود چه چیزی باعث پرخاشگری کودک شده است تا بر اساس آن، درمان را آغاز کرد. ممکن است عامل پرخاشگری در یک حیطه یا دو یا سه حیطه باشد که به بررسی دقیق نیاز دارد. اگر کودکی در مکانیسم حل موضوع با مشکل مواجه است و عملکرد ضعیفی دارد که بهتر است والدین به یک مشاور مراجعه کنند. اگر محیط خانواده توام با پرخاشگری است که خانواده ها باید نحوه صحیح فرزندپروری را آموزش ببینند و تنش نیز کاهش پیدا کند.
رازجویان تصریح کرد: سطح پرخاشگری کودکان نیز در مراجعه کردن یا نکردن به روانشناس و روانپزشک تاثیر دارد. اگر میزان پرخاشگری جزئی و دامنه دار نبود که نیازی به متخصص نیست، اما اگر پرخاشگری کودک ادامه پیدا کرد و تشدید شد که لازم است به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کرد تا بر اساس ارزیابی متخصص، پروتکل های درمانی تجویز شود.
