چرا هنگام سفر با هواپیما باید تلفن همراه خود را روی حالت پرواز بگذاریم؟
این روزها اغلب افراد وابستگی زیادی به تلفن همراه خود دارند، به همین دلیل برایشان سخت است که چندین ساعت آن را از دسترس خارج کنند، مسأله ای که یکی از مقررات سفر با هواپیما به شمار می رود. البته هر شرکت هواپیمایی ای مقررات خاص خود را دارد و این مقررات دائماً هم در حال تغییر هستند، اما به احتمال زیاد در سفرهای هوایی که تا به حال داشته اید از شما خواسته شده تلفن همراه خود را روی «حالت پرواز» تنظیم کنید. شاید ندانید اما این کار به خاطر حفظ جان سرنشینان هواپیما انجام می شود. در ادامه می خواهیم ببینیم اگر در سفرهای هوایی، تلفن همراه خود را روی «حالت پرواز» نگذاریم چه اتفاقی می افتد.
«حالت پرواز» چیست؟
«حالت پرواز» یا همان Airplane Mode (در بعضی تلفن های همراه، Flight Mode) به طور موقت، آنتن دهی، وای فای و بلوتوث گوشی را قطع می کند اما بقیه ی قسمت های تلفن همراه کاملاً قابل استفاده هستند. بنابراین دیگر امکان برقراری تماس تلفنی، ارسال و دریافت پیغام متنی یا استفاده از اینترنت وجود ندارد، اما به همه ی اطلاعاتی که از قبل به تلفن همراه شما ارسال شده و در آن ذخیره شده اند دسترسی دارید، مثل شماره های مخاطبین، یادداشت ها، بازی ها، آهنگ ها، عکس ها و فیلم ها و هر اطلاعاتی که از اینترنت دریافت کرده اید.
یک مزیت «حالت پرواز» این است که در این حالت باتری گوشی ذخیره و کمتر مصرف می شود. یکی از عمده عوامل تخلیه ی باتری گوشی، فرآیند ارسال و دریافت امواج بی سیم است. به علاوه، این مسأله این فرصت را به شما می دهد تا در مدتی که در هواپیما هستید، از دیگر قابلیت های گوشی خود مثل بازی ها یا کتاب های الکترونیک استفاده کنید.
چرا باید گوشی خود را روی «حالت پرواز» بگذاریم؟
یکی از عمده دلایل مطرح شده، جلوگیری از قطع ارتباطات گفتاری هواپیما است. تلفن های همراه ما دائماً در حال ارسال و دریافت سیگنال هایی از نوع امواج رادیویی هستند. حتی زمانی که در حال کار با اینترنت گوشی یا صحبت با آن نیستیم هم تلفن همراه ما به دنبال نزدیک ترین برج سلولی می گردد و سعی می کند قوی ترین ارتباط وای فای را پیدا کند. همه ی این فعالیت های رادیویی می تواند تأثیری جزئی روی سیستم های جهت یابی و ارتباطی هواپیما بگذارد. گرچه تلفن همراه ما باعث از کار افتادن خود به خودی هواپیما یا فرود اضطراری آن نمی شود، اما می تواند کار خلبان ها را بسیار سخت تر کند. به ویژه هنگام بلند شدن یا فرود آمدن هواپیما – یعنی دقیقاً همان زمانی که خلبان ها باید بیشترین تمرکز را داشته باشند – فعال بودن تلفن های همراه سرنشینان باعث ازدحام در ارتباطات رادیویی می شود که می تواند برقراری ارتباط با برج های مراقبت پرواز را برای خلبان ها سخت یا حتی غیر ممکن کند. این مسأله می تواند ایمنی پرواز را به خطر بیندازد. کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا استفاده از شبکه سلولی (شبکه همراه گوشی) در هواپیماها را محدود کرده است.
در آمریکا، گرچه کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا بر استفاده ی تلفن های همراه از شبکه سلولی در هواپیماها نظارت دارد اما مسئولیت تعیین تکلیف در مورد استفاده از دستگاه های الکترونیک در هواپیماها بر عهده ی اداره هوانوردی فدرال آمریکا است. طبق اعلام اداره هوانوردی فدرال آمریکا اگر دستگاهی در سیستم های ارتباطی یا جهت یابی هواپیما تداخل ایجاد نکند، استفاده از آن در هواپیما مانعی ندارد. خوشبختانه تولیدکنندگان تلفن همراه با افزودن «حالت پرواز» به این دستگاه ها کار ما را راحت تر کرده اند، چون با فعال کردن این قابلیت، به راحتی می توان شبکه سلولی گوشی را غیر فعال کرد.
چرا مثل گذشته نیازی به خاموش کردن کامل تلفن همراه نیست؟
در گذشته از مسافران هواپیما خواسته می شد تلفن همراه خود را به طور کامل خاموش کنند اما حالا می توانیم از گوشی خود در «حالت پرواز» استفاده کنیم. پس حالا چه چیزی فرق کرده؟
گرچه حالا دیگر بیشتر گوشی های جدید اینگونه نیستند اما شاید به خاطر داشته باشید تلفن های همراه قدیمی تر (۲G) هنگام دریافت تماس یا پیغام، روی بقیه ی سیستم های الکترونیک مثل اسپیکرها نویزی می انداختند که صدای وز وز مانندی داشت. حالا این نویز را روی یک سیستم جهت یابی حساس تصور کنید. بدون داشتن دانش فنی تخصصی هم می توان متوجه شد که این مسأله ممکن است چه نتایجی داشته باشد. همانطور که گفته شد، امواج الکترومغناطیسی منتشره از دستگاه های الکترونیک شخصی می تواند در سیستم های هواپیما اختلال ایجاد کند. این مشکل به ویژه در هواپیماهای قدیمی تر وجود دارد. هواپیماهای جدیدتر به گونه ای طراحی شده اند که می توانند از پس این حجم وسیله ی الکترونیکی که مسافران با خود دارند، بربیایند.
هواپیماها ماشین هایی بسیار پیچیده، مملوء از دستگاه های الکترونیک و سیستم های حساس هستند. همین مسأله کار آزمایش ایمنی این سیستم های پیچیده در هر شرایط احتمالی ای را تقریباً غیر ممکن می کند. هر ساله گوشی های جدیدی وارد بازار می شود و غیر ممکن است که بتوان تأثیر هر مدل گوشی ای را روی سیستم های تک تک هواپیماها آزمایش کرد. به همین دلیل شرکت های هواپیماسازی همواره در تلاشند سیستم های حیاتی هواپیماها را هر چه بیشتر تقویت کنند تا آسیب پذیری کمتری در برابر تداخل های ناشی از وسایل الکترونیک داشته باشند.
استفاده از «حالت پرواز» فقط به خاطر حفظ ایمنی پرواز ضروری نیست
علاوه بر نکات مطرح شده، به گفته ی کارشناسان، به این دلیل از مسافران خواسته می شود قبل از بلند شدن هواپیما گوشی خود را از دسترس خارج کنند که تلفن های همراه باعث حواس پرتی می شوند. این دستگاه ها باعث می شوند توجه افراد به اقدامات ایمنی معطوف نباشد. علاوه بر این، استفاده از تلفن همراه می تواند باعث به وجود آمدن سر و صداهای غیر ضروری ای شود که برای دیگر مسافران مزاحمت ایجاد کند و منجر به درگیری مسافران با یکدیگر شود.
با این حال، هر چه می گذرد شرکت های هواپیمایی بیشتری اجازه ی استفاده از تلفن همراه را به مسافران خود می دهند. اغلب شرکت های هواپیمایی استفاده از تلفن همراه را به زمان حضور هواپیماها روی زمین محدود کرده اند. برخی هم امکان استفاده ی رایگان از اپلیکیشن ها پیغام رسان رایج از طریق وای فای در تمام مدت پرواز را فراهم کرده اند، اما ارسال پیغام متنی از طریق شبکه سلولی کماکان ممنوع است. جالب آنکه بعضی شرکت های هواپیمایی در حال آزمایش قابلیت جدیدی به نام «پیکوسِل» هستند، برج سلولی کوچک و کم قدرتی که درون هواپیما نصب می شود. از آنجایی که این نزدیک ترین برجی خواهد بود که یک تلفن همراه در درون هواپیما پیدا می کند، بنابراین تلفن همراه به هیچ برج دیگری بر روی زمین متصل نمی شود.
به هر حال بهترین کار این است که دقیقاً طبق مقررات شرکت هواپیمایی خود عمل کنید؛ اگر محدودیتی وجود دارد آن را رعایت کنید و اگر اجازه ی استفاده از تلفن همراه تان را دارید از این امکان استفاده کنید.
