بازی با مرگ در مرموزترین غار ایران ؛ پَراو
«غار پراو» را خطرناکترین، مرگبارترین و خشنترین غار ایران مینامند؛ غاری که تاکنون چندین نفر را به کام مرگ کشانده و برای رسیدن به آن باید بیش از سه هزار متر از کوه پراو بالا رفت و بعد دهانه غاری که طولانیترین غار عمودی ایران است، خودش را نشان میدهد.
پراو در نزدیکی کوه بیستون در کرمانشاه است و اولینبار انگلیسیها این غار را تا انتها پیمودهاند و بعد از آنها، لهستانیها به پایان این غار عجیب میرسند و تا سالها غار پراو برای غارنوردان ایران و کرمانشاه چون گاوصندوقی در بسته میماند که کلید گشودنش را نمییابند و با وجود تلاشهای فردی و جمعی، راز آن گشوده نمیشود، تا اینکه سال ۱۳۷۰ تیم کانون کوهنوردان کرمانشاه، با ایجاد یک تیم منسجم و با کمک گسترده همه شهر و بردن تلفن نظامی به درون غار، غار پراو را تا پایان پیمایش میکنند.
بعد از آن، سال ۱۳۷۲ دو کوهنورد با سابقه کرمانشاهی، دو نفری به دل غار میزنند و ۱۲ روز در غار باقی میمانند و غار پراو را تا پایان میپیمایند. بعد از آن گویی درهای غار گشوده میشود و بسیاری علاقهمند میشوند تا سر از کار این غار مخوف در بیاورند، اما در پی این غارنوردیها ۵ نفر جان میبازند. اما این اتفاقهای ناگوار هم مانع فرودهای بعدی در غار نمیشود.
غار پَراو در ارتفاع ۳٬۰۵۰ متری کوه پراو، در دوازده کیلومتری شمالشرق شهر کرمانشاه که در میان کوه طاق بستان و کوه بیستون و در جنوب منطقهای به نام میدان پراو قرار دارد.
این غار در ۳۰۰ متری پایین قله شیخ علیخان یا قله پراو قرار دارد.
در زمان کشف این غار در بیش از ۴۰ سال پیش (۱۹۷۱ میلادی)، بزرگترین غار عمودی دنیا بودهاست و به همین دلیل لقب اورست غارهای جهان را به آن اطلاق کردهاند. این غار به عنوان دومین اثر طبیعی ملی کرمانشاه در سال ۱۳۸۸ توسط سازمان حفاظت محیط زیست ایران به ثبت رسید.
امروزه غارهای عمیق بسیاری در جهان یافت شدهاند که بسیار عمیقتر از غار پرو هستند و غار پرو را در لیست عمیقترین غارهای جهان تا رتبه ۲۲۱ پایین آوردهاند.
یکی از ویژگیهای منحصربهفرد غار پراو وجود دهانه آن در ارتفاع سههزار متری از سطح دریا است که این بالاترین سطح در بین تمام غارهای دنیا است.
غار پراو در کرمانشاه با عمق ۷۵۲ متر و طول ۱۴۰۰ متر از جمله عمیقترین و فنیترین غارهای ایران است. پيمايش این غار به اطلاعات فنی، قدرت و استقامت بدنی بالا نياز دارد.
قسمتی از غار که بیشترین آب را در خود جای داده حوضچه ی انتهای غار است که حدود ۳ متر در آن آب وجود دارد. عمق این حوضچه در سال ۱۳۸۳ اندازه گیری شد، در آن سال یک غواص به همراه تیمی غارنورد به انتهای غار رسید و داخل حوضچه رفت. او بعد از اندازه گیری عمق حوضچه، اعلام کرد که انتهای حوضچه بسته است و راه به جایی ندارد.
برای رفتن به این غار و غارنوردی در آن باید فصل بهار یا تابستان به این منطقه بروید چون در پاییز و زمستان سردی هوا مانع از این کار می شود.
بد نیست بدانید که ما سهجور غار داریم؛ غارهایی که افقی کامل هستند، غارهای عمودی کامل و غارهایی که تلفیقی از هر دو هستند. غار پراو هم تلفیقی از گذرگاههای افقی و مسیرهای عمودی از این دو حالت است، هم کانالهای تنگ و باریک افقی دارد و هم چاهای عمودی دارد. این نوع غارها آمادگی جسمانی کامل، آمادگی روحی و روانی و تجربه زیادی میخواهد.
غار پراو کانالهای بسیار باریکی دارد و در واقع شما را در یک شرایط بسیار سخت قرار میدهد که شاید در میانه راه از مسیری که آمدهاید پشیمان میشوید، اما این تفاوت غارنوردی و کوهنوردی با سایر رشتههاست. وقتی در غارنوردی این شرایط سخت تمام میشود، تنها شیرینی و لذت آن باقی میماند.