انتقال خط تولید سرفیس هاب مایکروسافت از امریکا به چین
مایکروسافت، واحد تولید سرفیس هاب در امریکا را تعطیل کرده و در پی انتقال این خط تولید به چین است.
در سال ۲۰۱۵، مایکروسافت با افتتاح یک کارخانه‌ی جدید در ویلسونویل، روی هر کامپیوتر بزرگ لمسی خود که در ایالات متحده ساخته می‌شد، عبارت «ساخته شده در پورتلند، اورگان» را درج می‌کرد. این شرکت بیش از ۱۰۰ نفر را برای ساخت سرفیس هاب در این واحد تولیدی استخدام کرده بود. البته می‌دانیم که سرفیس هاب دستگاهی بسیار گران‌قیمت با بهای تقریبی ۲۲ هزار دلار به‌شمار می‌رود و از همین رو، بدیهی است که در زمره‌ی محصولات تولیدی با حجم و تعداد بالا قرار نمی‌گیرد. با این حال ردموندی‌ها اصرار داشتند که سرفیس هاب می‌تواند به کمک کارهای تجاری و اقتصادی آید.
اکنون تنها دو سال پس از راه‌اندازی آن واحد تولیدی، مایکروسافت اعلام کرده است که کارخانه‌ی ویلسونویل را متوقف خواهد کرد و تمام ۱۲۴ کارمندی که در آنجا مشغول به کار بودند نیز از کار برکنار خواهند شد. پانوس پانای، رئیس توسعه‌ی بخش سرفیس مایکروسافت به این کارخانه رفته و اعلام کرده بود که مایکروسافت، زیرساخت‌های کارخانه را تقویت خواهد کرد و سرفیس‌هاب‌ها نیز همانند سایر تجهیزات سرفیس در آنجا تولید شده و گسترش پیدا خواهند کرد. مایکروسافت پیش از این افشا کرده است که سخت‌افزار‌های دستگاه‌های سرفیس خود را در چین تولید می‌کند؛ با کنار هم گذاشتن این گزاره‌ها می‌توانیم نتیجه بگیریم که چین، مکان پیشنهادی بعدی برای این محصولات جدید نیز خواهد بود.
پایگاه اورگونیان، روایتی را از اتفاق اخیر و روند اخراج کارکنان و تاریخچه‌ی کارخانه منتشر کرده است. در بخشی از این گزارش می‌خوانیم:
این شرکت وضعیت را به‌طور عمومی یا حتی به‌طور مستقیم به کارمندان خود در ویلسونویل توضیح نداده است؛ پیرامون اینکه چرا تولید داخلی به این سرعت متوقف شد. آنها به پرسش‌های مکرر در این مورد پاسخ نداده‌اند. اما تنها نکته‌ای که در مورد تصمیم مایکروسافت شگفت‌آور می‌نماید، این است که آنها سعی کردند تا در وهله‌ی نخست کامپیوترهای خود را در ایالات متحده آمریکا تولید کنند.
این اخراج‌ها به‌نوعی کنایه‌دار نیز هستند. خبر توقف تولید کارخانه سرفیس هاب در امریکا در حالی منتشر می‌شود که دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده، اخیرا هفته‌ای را باعنوان هفته‌ی Made in America اعلام کرده بود. واقعیت این است که تقریبا تمام تجهیزات تکنولوژی دنیا در حال حاضر در کشورهای آسیای شرقی مانند چین و تایوان تولید می‌شود. با همه‌ی تأکیداتی که بر شغل‌های تولیدی در امریکا شده و با داشتن مجموعه‌ی عظیمی از کارگرهای مرتبط با دنیای صنعت، تولیدات صنعتی ایالات متحده در ۴۷ سال گذشته به‌شدت کاهش یافته است.
در سال ۱۹۷۰ میلادی، شغل‌های مرتبط با تولیدی‌ها ۲۵ درصد از کل اشتغال ایالات متحده را تشکیل می‌داد. امروزه شغل‌های تولیدی تنها ۸/۵ درصد از کل استخدام‌های مشاغل غیرکشاورزی را شامل می‌شوند. البته این بدان معنا نیست که شغل‌های تولیدی بی اهمیت هستند؛ اما در ایالات متحده، اشتغال در این بخش در سال ۱۹۷۹ به بالاترین حد رسید و در ادامه، از سال ۲۰۰۰ به این سو نیز به‌طور چشمگیری کاهش یافته است.
مشکل تولید در ایالات متحده فقط مربوط به مسئله‌ی دستمزدها نیست؛ علاوه‌بر دستمزدها، در مورد خطوط عرضه و چگونگی استخدام و آموزش کارکنان واجد شرایط و مولفه‌های مناسب برای منابع است. همانطور که در گزارش اورگانیان هم آمده است که برون‌سپاری بخش‌های گسترده‌ای از تولید به کشورهای خارجی مانند چین و ویتنام آسان‌تر از این است که منابع و لوازم صنعتی را به‌صورت محلی خریداری یا تولید کنند.
دو عامل دیگر هم در روند اخیر نقش داشته‌اند. نخست اینکه مشخص نیست آیا سرفیس هاب می‌تواند فروش پایدار و تضمین‌شده‌ای داشته باشد یا خیر. دوم اینکه ساتیا نادلا، مدیرعامل مایکروسافت به‌طور کلی تمایل کمتری به تولیدات حقیقی (درمقابل سرویس‌ها و تولیدات مجازی و نرم‌افزاری) دارد. پس از اعلام مدیرعاملی نادلا در ۴ فوریه سال ۲۰۱۴، ردموندی‌ها خط تولید ویندوزفون را متوقف کردند. نادلا پیش از این هم اشاره کرده بود که مایکروسافت در پی حذف ۳ هزار شغل عمدتا درزمینه‌ی فروش برآمده است و تصمیم دارد که تمرکز بیشتری را روی رایانش ابری بگذارد. دستگاه‌های سرفیس جدید، درواقع نسخه‌های بازنگری‌شده یا تکراری از مدل‌های قبل از خود هستند و آن ابتکار و تعیین‌کنندگی را که در نسخه‌های اولیه‌ی این دستگاه دیده بودیم، در خود ندارند. نظر برخی کارشناسان درمورد سرفیس لپ‌تاپ نیز به‌همین شکل است و انتقادهایی به آن دارند.
تصمیم Microsoft مبنی بر تغییر مکان تولید سرفیس هاب به چین، نشان‌دهنده‌ی دشواری‌های موجود در مسیر بازگرداندن کارهای تولیدی به ایالات متحده است. این موضوع تنها در افتتاح کردن یک کارخانه و استخدام کارمندان خلاصه نمی‌شود؛ ملاحظاتی پیرامون خطوط عرضه وجود دارد و هزینه‌های منابع هم موضوعی نیست که به‌سادگی بتوان از کنار آن گذشت. در این میان یک واقعیت ساده و شسته‌ورفته‌ی دیگر هم وجود دارد: شرکت‌های آمریکایی در حال حاضر به‌لطف اتوماسیون و بهره‌وری بهبودیافته، محصولات بسیار بیشتری را با کارکنان بسیار کمتر از آنچه که در سال‌های دهه‌ی ۱۹۷۰ مورد نیازشان بود، تولید می‌کنند.
مقدار ۲۰ درصدی از BAT (مالیات تعدیل مرزی) که پل رایان و برخی دیگر از اعضای حزب جمهوری‌خواه امریکا نیز از آن حمایت می‌کنند، می‌تواند ساخت و فروش محصولات در ایالات متحده را دشوارتر از این هم کند؛ بسته به اینکه BAT چگونه اجرا می‌شود و روی کدام کالاها اعمال خواهد شد. اگر این مالیات به‌صورت عمومی اعمال شود، باعث افزایش قیمت و هزینه‌ی شماری از کالاهایی خواهد شد که در جاهای دیگر دنیا، در قیاس با ایالات متحده به‌نحو راحت‌تر یا با قیمت پایین‌تری به‌دست می‌آیند.
برای مثال، میزان مواد معدنی و مستخرج از زمین تولیدشده در چین، بیش از ۵ برابر مجموع تولیدات ۱۰ کشور برتر بعد از چین است. برخی اقتصاددانان چنین استدلال کرده‌اند که اگر BAT به‌صورت یک قانون اجرایی درآید، ارزش دلار به‌شدت بیشتر خواهد شد؛ اما معلوم نیست که آیا این اتفاق بلافاصله پس از اعمال آن رخ دهد یا پس از دوره‌ای طولانی‌تر. نوعی از BAT که تنها بر محصولات نهایی اعمال شود، واردات مواد خام را چندان تحت تاثیر قرار نخواهد داد؛ اما همچنان روی شرکت‌هایی نظیر آمازون، والمارت و Costco به‌شدت تاثیر می‌گذارد. در حالی که این امر می‌تواند منابع محلی برخی محصولات را افزایش دهد، از سویی هم می‌تواند به کاهش تقاضای صادرات در ایالات متحده منجر شود و این بستگی به واکنش کشورهای دیگر به BAT خواهد داشت (درصورت اعمال).
همانطور که در نمودار بالا نشان داده شده است، تقریبا تا ۵ سال آینده، ارزش دلار امریکا از حساب جاری فعلی آن عقب خواهد افتاد. حساب جاری فعلی یک کشور، به‌زبان ساده به تفاوت میزان ذخایر آنها با سرمایه‌گذاری‌هایشان گفته می‌شود.
به‌طور خلاصه، تولیدات تکنولوژیکی در ایالات متحده، به‌دلیل مسائل پیچیده‌ای که در بلندمدت می‌توانند حل‌وفصل شوند، واقعا نشانه‌های رشد زیادی را نشان نمی‌دهد؛ اما احتمالا در برابر تغییر شدید و کوتاه‌مدت به‌شدت مقاوم است. با همه‌ی اینها، هنوز هم عبارت Made in US با توجه به نحوه‌ی تعریف و برداشت افراد از لفظ ساخته‌شده، به‌عنوان یک گزاره‌ی پیچیده باقی می‌ماند.
