پیروز ارجمند: همایون در سوله کنسرت برگزار می کرد، حالا تقاضای کنسرت خیابانی دارد؟
پیروز ارجمند*: دراین یادداشت به چرایی ضرورت موسیقی خیابانی ونقد رفتار دوگانه همایون شجریان برای اجرای کنسرت خیابانی پرداخته می شود.
بهارسال ۹۲ بخشنامه ای را مبنی بر ممنوعیت اجرا در سالن های ورزشی ابلاغ کردم.
هر چند می‌شد انتظار واکنش مخالفت آمیز بعضی تهیه کنندگان و خوانندگان به عنوان ذی‌نفعان صنعت موسیقی را داشت تمامی خوانندگان پاپ و حتی استاد شهرام ناظری با علم بر ضرورت ساخت سالن‌های جدید به این قانون تمکین کردند واحترام گذاشتند. اما در همان زمان، توصیه و درخواست مقام مافوق در وزارت ارشاد برای لغو یا نادیده گرفتن بخشنامه و اجرای تور همایون شجریان بود.
البته بعد از این درخواست، بنده به طور کامل بخشنامه را نادیده گرفتم تا عدالت لازم برای همه گروه ها برقرار شود.در نشست خبری که در همان دوره داشتم این نکته را در مورد حفظ حقوق مردم ذکرکردم که مورد اعتراض و نامه‌نگاری سرپرست گروه ایشان شد. میراث فرهنگی نیز با تقاضاهای اجرا در کاخ ها به خصوص درمحوطه کاخ سعدآباد مخالفت می کرد ولی بعدها دیدیم که اجرای کنسرت-نمایش «سی» با تمام حاشیه ها وآسیب‌هایی که به محوطه وبدنه کاخ وارد کرد،توسط همایون شجریان اجرا شد. آیا همایون شجریان هیچ گاه به حقوق مخاطبانش در سالن های سوله ورزشی اندیشید؟
آیا اجرا در این سالن ها که حداقل استاندارد برای اجراهای عمومی را ندارندو خطرات ایمنی زیادی هم دارند، دفاع از حقوق مردم و همراهی با آن‌هاست؟ آیا ایشان حاضر شدازمبلغ درصد خواننده از قیمت بلیت ها که تا حدودي نصف قیمت بلیت است، به نفع اقشار کم درآمد جامعه صرف نظر کند؟ فراموش نکنیم که احساس بی عدالتی بیشتر ازبی عدالتی جامعه را درمعرض نا امیدی و یأس قرار می دهد.چرایی وجود اجراهایی را که فقط مختص ایشان درکاخ سعد آباد وخیابان های تهران و سالن های ورزشی است چه کسی از مسئولان دولتی پاسخ می دهد؟
مسئولان دولتی ازسایر هنرمندان جوان مثل علی قمصری، کیوان ساکت، علیرضا قربانی،وحید تاج یا پیشکسوتانی مثل استاد شهرام ناظری، ایرج، گلپا، خانواده کامکارها و هزاران هنرمند دیگر نیز، چنین حمایتی کرده اند؟
*مدرس دانشگاه ومدیرکل پیشین دفتر موسیقی وزارت ارشاد
