داروهایی که باعث خشکی چشم می‌شوند
علل متعددی برای ابتلا به خشکی چشم مطرح است که یکی از آنها مصرف برخی از داروهای بدون نسخه یا تجویزی است:
داروهای فشار خون: مسدود کننده های بتا پاسخ بدن نسبت به هورمون آدرنالین را مسدود کرده و با آرام کردن ضربان قلب و در نتیجه کاهش نیرویی که خون به سرخرگ ها وارد می کند، به کاهش فشار خون کمک می کنند. یکی از عوارض این داروها این است که بدن نوعی پروتئین که به غدد اشک فرستاده می شود را کمتر تولید می کند. این موضوع باعث کاهش اشک و خشکی چشم می شود.
داروهای ضد احتقان بینی: این داروها با کاهش تورم رگ های خون رسان بینی به شما کمک می کنند. وقتی تورم کم می شود فضای بیشتری برای جریان هوا به وجود می آید و فرد دوباره به راحتی نفس می کشد. اما این داروها نیز شبیه آنتی هیستامین ها تولید اشک را کاهش می دهند.
آنتی هیستامین ها: داروهای آنتی هیستامین از جمله لوراتادین، دیفن هیدرامین و فکسوفنادین، پاسخ بدن نسبت به محرک های آلرژی را مسدود کرده و از نشانه های شایع مانند خارش، عطسه، آبریزش چشم و بینی جلوگیری می کند. اما موجب کاهش اشک چشم نیز می شوند. این مساله موجب خشکی و ناراحتی چشم می گردد.
داروهای آکنه: ایزوترتینوئین یا همان داروی ضد آکنه با کاهش ترشح چربی غدد خاصی از بدن به خلاصی از شر آکنه کمک می کند. اما بعضی از غدد مذکور در پلک چشم قرار دارند و چربی اشک را نیز کاهش می دهند و نتیجه آن خشکی چشم است.
داروهای ضد افسردگی، ضد پارکینسون و خواب آورها: تمام این داروها، موجب توقف سیگنال های ارسالی به غدد اشکی می شوند که نتیجه خشکی چشم خواهد بود. البته فقط داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای از این مکانیسم پیروی می کنند.
قرص های ضد بارداری: هورمون درمانی جایگزین خود عاملی برای ابتلا به خشکی چشم است. زنانی که تنها استروژن دریافت می کنند بیشتر از زنانی که استروژن و پروژسترون را با هم مصرف می کنند در معرض خشکی چشم هستند.
