۵ نمونه از سلاح های بیولوژیکی آخرالزمانی که بسیار خطرناک تر از بمب اتمی خواهند بود

در حالی که بسیاری از کشورهای جهان زرادخانه های مملو از سلاح های بیولوژیک خود را نابود کرده و دست از تحقیقات برای گسترش این سلاح ها کشیده اند اما هنوز تهدید این سلاح ها پابرجاست. هر از چند گاهی انسان ها برای نابود کردن یکدیگر دست به هر وسیله ای که در این کره خاکی موجود است زده اند. ما جنگل ها را نابود کردیم، عناصر را دست کاری کرده و ادیان زیادی را تغییر دادیم، از فلسفه و علم و حتی هنر برای تقویت میل انسانی خود به خونریزی استفاده کردیم. در این مسیر حتی برخی از ترسناک ترین دشمنان ویروسی، باکتریایی و قارچی خود را نیز در زمینه نظامی به کار گرفتیم.

استفاده از سلاح های بیولوژیکی به دوران باستان باز می گردد. در ۱٫۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، هیت ها که در آسیای صغیر حکمرانی می کردند، قدرت این عوامل مرگبار را درک کرده و افرادی که مبتلا به بیماری های مسری و خطرناک بودند را به درون سرزمین های دشمن می فرستادند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با تعدادی از سلاح های بیولوژیکی که می توانند پایانی بر زندگی بشر بر روی کره زمین باشند آشنا کنیم.

۱- آبله

خطر استفاده از عامل بیماری آبله به عنوان یک سلاح بیولوژیکی در نبردها به حدی بود که بخش بزرگی از ساکنین کشورهای اروپایی واکسن این بیماری را دریافت کردند و بدین ترتیب خطر دستکم به طور مقطعی رفع شد. با این وجود در نیمه دوم قرن نوزدهم، مشخص شد که واکسیناسیون نیز نمی تواند ایمنی کامل و مادام العمر را در برابر این بیماری مرگبار ایجاد کند و نیاز به واکسیناسیون چندباره وجود دارد. میزان مرگ و میر ناشی از آبله به شدت کاهش یافت اما شیوع هر چند وقت یک بار آن نشان داده که این بیماری هنوز به طور کامل کنترل نشده است.

در دهه ۱۹۵۰، بسیاری از کشورها سعی کردند این بیماری را در میان جامعه خود به کنترل دربیاورند و رد نهایت آبله از بسیاری از نقاط اروپا و آمریکای شمالی ریشه کن شد. با این وجود، عامل بیماری آبله هنوز در بسیاری از نقاط جهان وجود داشته و در صورت استفاده از آن برای ساخت سلاح های بیولوژیکی، امکان از بین رفتن حیات بشر روی این کره خاکی به طور کامل وجود دارد.

۲- سیاه زخم

سیاه زخم بیماری بسیار خطرناک و مرگباری است. برای قرن های متوالی، این بیماری باعث مرگ و میر زیادی در میان انسان ها و حیوانات در نقاط مختلف جهان شده است. تحقیقات بر روی باکتری سیاه زخم به عنوان یک سلاح بیولوژیکی در حدود ۸۰ سال پیش آغاز شد. امروزه در حالی که گمان می رود بیش از ۱۷ کشور در زمینه ساخت و توسعه سلاح های بیولوژیکی فعالیت دارند، مشخص نیست که چند کشور بر روی عامل سیاه زخم کار می کنند. در گذشته گفته می شود که عراق تحت رهبری صدام سلاح های بیولوژیکی حاوی عامل بیماری سیاه زخم تولید کرده است. نشت تصادفی باکتری سیاه زخم از یک پایگاه تولید سلاح های بیولوژیکی در سوردولوفسک شوروی در سال ۱۹۷۹ به ۷۹ مورد ابتلا به این باکتری و ۶۸ مرگ ناشی شده و بخار حاوی این عامل مرگبار در هوا پراکنده شد.

بخش زیادی از اطلاعاتی که در مورد مرگبار بودن و طرز کار این باکتری مرگبار می دانیم از این حادثه است. این بیماری با از بین بردن سیستم ایمنی بدن مرگ را به دنبال دارد. علائم اولیه این بیماری با خارش در نقطه ای از بدن که مانند جای نیش یک حشره است شروع می شود و سپس محل خارش تاول زده و به یک زخم بزرگ سیاه  بدون احساس درد تبدیل می شود. این زخم می تواند در داخل بدن یا سطح بیرونی آن رخ دهد.

۳- تب ایبولا

سلاح های بیولوژیکی برخلاف سلاح های معمولی، برد و قدرت انتشار بسیار بالایی دارند. این سلاح های می توانند تاثیرات مرگبار یا مسموم کننده خود را در یک فضای بسیار وسیع ایجاد کرده و تولید مثل کنند. بسیاری از این سلاح های بیولوژیکی می توانند بدن یک فرد را به عنوان میزبان انتخاب کرده و سپس از فردی به فرد دیگر منتقل شوند. استفاده از عامل بیماری هولناک ایبولا که با تب شدید و اسهال خونی همراه است برای ساخت یک سلاح بیولوژیکی، نیازمند طی کردن چندین مرحله است.

برخی از این عوامل بیماری زا به شکل اسپری و افشانه (قطرات ریز مایع موجود در هوا) درآمده تا افراد بسیاری را درگیر کرده و خیلی سریع منتشر شوند. در مورد ویروس ایبولا، گروه های تروریستی یا دولت ها باید ابتدا شخص میزبان این ویروس را پیدا کرده و سپس او را به آزمایشگاه منتقل کنند تا ویروس ایبولا را از بدن او استخراج نمایند که این فرآیند بسیار پیچیده است. برای مثال ویروس آنفلوانزا، تقریباً ۱۰۰ نانومتر ابعاد دارد، از این رو به یک آزمایشگاه بسیار مجهز و کارشناسانی خبره برای این کار نیاز است زیرا در صورتی که مهارت و دانش لازم در این زمینه وجود نداشته باشد خود آن ها نیز مبتلا خواهند شد.

علائم ایبولا بین ۴ تا ۱۰ روز پس از ابتلا به بیماری بروز کرده و شبیه علائم بیماری آنفلوانزا هستند و احساس خستگی، تب و لرز شدید، ضعف بدنی و درد مفاصل و عضلات و سر درد و گلو درد از علائم اصلی آن به شمار می آیند. به علت تب شدید، قربانی خیلی زود دچار استفراغ و اسهال خونی شده و سپس تنگی نفس و در در ناحیه سینه به سراغ او خواهد آمد. رفته رفته نشانه هایی از خونریزی داخلی در فرد دیده شده و خون در تمامی ترشحات قربانی نمایان خواهد شد. کسانی که بهبود پیدا کنند ممکن است برخی از عوارض بیماری را برای مدت طولانی یا برای همیشه در بدن خود داشته باشند اما اغلب مرگ ها در اثر خونریزی شدید رخ می دهد.

۴- طاعون

طاعون بیماری مرگباری است که در طول تاریخ از آن با نام «مرگ سیاه» یاد شده است و در قرن ۱۴ میلادی نیمی از جمعیت اروپا را به کام مرگ کشید. طاعون که انواع مختلفی دارد معمولاً توسط کک های موجود در بدن موش منتقل شده و مرگ دسته جمعی موش ها در یک منطقه می تواند نشانه شیوع این بیماری باشد. از علائم عمده این بیماری می توان به تب و لرز شدید، سرگیجه، درد عضلات و مفاصل و سر درد اشاره کرد. سپس غدد لنفاوی تحریک شده و در نهایت فرد به دورن هذیان گفتن و افزایش ضربان قلب خوهد رسید و در صورت درمان نشدن، بعد از حداکثر ۳ شبانه روز مرگ فرا خواهد رسید.

نوع دیگری از طاعون نیز باعث تخریب بافت های کبد و طحال و قلب شده و اسهال و کاهش فشار خون از دیگر نشانه های آن هستند. طاعون ریوی نیز باعث از کار افتادن ریه شده و خیلی زود فرد را به کما می برد و در نهایت مرگ حادث خواهد شد. این مرگ و میر بی سابقه و دهشتناک آن چنان شوکه کننده بود که هنوز هم از آن یاد می شود. این روزها به دلیل وجود آنتی بیوتیک ها، افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند در اغلب موارد زنده می مانند. اما هنوز هم این نگرانی وجود دارد که از عامل این بیماری برای ساخت سلاح های بیولوژیکی استفاده شود به ویژه این که ممکن است گروه های تروریستی با دستکاری ژنتیکی عامل این بیماری آن را به عاملی مرگبار و بدون درمان تبدیل کنند. باکتری عامل این بیماری با نام «یرسینیا پستیس» (Yersinia pestis) مانند دیگر ارگانیسم های بیماری زا دائماً در حال جهش است و گونه های مقاوم به آنتی بیوتیک زیادی از این بیماری در طول تاریخ دیده شده اند.

۵- تولارمی یا تب خرگوش

بیماری تولارمی (Tularemia) یک بیماری باکتریایی جانوری است که توسط یکی از مسری ترین باکتری های شناخته شده به نام «فرانسیسلا تولارنسیس» (Francisella tularensis) ایجاد می شود. برای مبتلا شدن به این بیماری، ورود تنها ۱۰ ارگانیسم به شیوه تلقیح یا از راه تنفس برای بیمار کردن انسان کافی است. در حالی که میزان مرگ و میر مبتلایان به این بیماری تنها ۵ درصد است اما باکتری عامل آن یکی از مسری ترین عوامل بیماری زای شناخته شده به شمار می آید. این بیماری با تب؛ سرفه، گلو درد و سر درد همراه است و گاهی نیز غدد لنفاوی و چشم ها را درگیر می سازد. در سال ۱۹۴۱، در اتحاد جماهیر شوروی ۱۰٫۰۰۰ مورد از این بیماری گزارش شد. یکسال بعد در طول دوره محاصره استالینگراد توسط نیروهای آلمانی، این تعداد به ۱۰۰٫۰۰۰ مورد رسید.

بخش اعظم این بیماری در میان نیروهای آلمانی شکل گرفت. بسیاری از کارشناسان سلاح های بیولوژیکی شوروی بر این باور بود که شیوع این بیماری در آن دوره تصادفی نبوده بلکه اتحاد جماهیر شوروی عمداً از این باکتری کشنده به عنوان یک سلاح بیولوژیکی علیه نیروهای آلمانی استفاده کرده است. کن الیبک که یک کارشناس سلاح های بیولوژیکی در اتحاد جماهیر شوروی بود این موضوع را تایید کرده، فردی که خود در ساخت عامل بیماری تولارمی با قابلیت مصونیت کامل در برابر داروها و آنتی بیوتیک ها به اتحاد جماهیر شوروی کمک کرده و بعدها در سال ۱۹۹۲ به ایالات متحده گریخت.