گرم و جاندار

فیلم گرم و جاندار علی اکبر ثقفی که این روزها اکران شده، نمونه خوبی است از چیزی که سینمای اجتماعی ما باید باشد و متاسفانه نیست. هلن داستانی درگیر کننده دارد درباره رابطه غیرمتعارف مادر و دختری گیر افتاده در سویه تاریک مناسبات جامعه که هر یک به نحوی موقعیت های پوشالی را چنگ می زنند تا نه فقط زنده بمانند که زندگی بهتری داشته باشند. فضیلت هلن با فیلمنامه پر جزییاتش در تمرکزش بر شخصیت هایی است که در عین منحصر به فرد بودن به خوبی بازتاب دهنده عدم تعادل جامعه امروز هستند و نکته ای که هلن را از سایر آثار اجتماعی این روزهای ما متمایز می کند، در پرداخت  صریح و در عین حال خوددارانه و مینیمالش از شرایط اجتماعی امروز ما است.هلن تصویرش از جامعه سردرگم امروز را از مسیر متفاوت طراحی شخصیت ها و نمایش روابط شان ارایه می کند و از تاکیدهای نالازم و موقعیت های اگزوتیک در آن خبری نیست و در نهایت هم موفق می شود تا از دل داستان، شخصیت ها، آمال و آرزوها و روابط شان جامعه متلاطم امروز را نمایش دهد. فیلم ریتم سرزنده ای دارد و کارگردانی و فضاسازی ثقفی خوب و متناسب است. به همه این ها اضافه کنید یک بازی درخشان از رویا نونهالی در نقشی که انگار کاملا بر قواره او نوشته شده.

بیش از یک دهه از نمایش دومین ساخته علی اکبر ثقفی می گذرد و حالا هلن به عنوان فیلم سوم او در مقام کارگردان، شروعی دوباره و قابل توجه است.