کاش برخی بالاخره سیر می شدند/ سینما را موقوفه خود ندانید
بهمن کامیار تهیه کننده و کارگردان سینما که این روزها فیلم سینمایی «سد معبر» به کارگردانی محسن قرایی و تهیه کنندگی وی روی پرده است درباره وضعیت اکران فیلم ها یادداشتی نوشته و در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است.
در این یادداشت که خطاب به رییس سازمان سینمایی نوشته شده، آمده است:
«کاش وقتی ما اهالی سینما جرات این را نداریم که بپذیریم بعضی امور همان بهتر که در دست وزارت ارشاد و دولتی ها باشد تا خودمان، شما وارد میدان شوید! نمک گندیده است آقای مهندس حیدریان عزیز!
تا وقتی مایی که شخصی هستیم و توان فراموشی و رهایی از انتقام جویی ها را نداریم بر کرسی باشیم حجم هجوم روابط و تاثیر دوستی ها بر تصمیمات کمتر نمی شود، نه اینکه توقع باشد، حذف شود که اساساً تاثیر و تاثر از این روابط در سینما حذف شدنی نیست و همگی پذیرفته اند حضورش را، عادت کرده اند.
کاش جهت کشف این موضوعات پرواضح برای مدیریت سینمای کشور نیاز نبود به اعتصاب غذا، به هجوم احمد نجفی در برابر درب ریاست سازمان سینمایی، به فریاد دکتر کریمی از بی عدالتی در حق فیلمش، به این نوشته و آن نوشته در راه، به تهدید به شکایت!
کاش بعضی ها که از خودمان هستند، می‌فهمیدند که آش شان شور شده بدجور هم شور شده و کاش بالاخره سیر می شدند از این چند سال بده بستان و سینما را موقوفه ای برای خود نمی دانستند با حق تولیت عمری!
کاش بازی های بچه گانه شان را در این مجمع و آن مجمع ادامه نمی‌دادند که از این دست بازی ها را زیاد دیدیم آن هم در حجم وسیع تر و تازه بلد هم نیستند خوب کارگردانی اش کنند و مثل همان فیلم هایشان همه چیز از اول رو است!
آقای حیدریان خاطرتان باشد که بعید است از قماش من بی نام و نشان در خاطرتان مانده باشیم، اما در جلسه ای که به عنوان کارگردان و نه تهیه کننده در بنیاد سینمایی فارابی خدمتتان بودم معروض داشتم سینما در حال کنار زدن اندیشه است، در حال جولان گروهی که منافع جمع خودشان را به ذات و اصل سینما ترجیح می دهند، محصولات تصویری نازل از شانه های تخم مرغ و پیشخوان سوپرمارکت ها به عنوان فیلم به پرده عریض سینماها رسیده اند، فیلم های نازلشان در بهترین فصل اکران با بهترین سرگروه ها روی پرده می آیند و هیچ اتفاقی هم برایشان و برای آمار کمی سینما نمی‌افتد و اگر کاری نکنید این سلوک و این جماعت خودتان را هم با خود خواهند برد، حال زمزمه هایی به گوش می رسد که فلانی منتظر است!
کاش به احمد نجفی ها و دکتر کریمی ها و امثال بنده که از سفره کوچک خانواده مان برای سینما هزینه کردیم و تنها توقعمان فرصت عادلانه برای نمایش آثارمان است لحظه ای فکر می کردید، کاش وقتی دست روی اسامی ما می رود و خط می زند، دستی بود بلند شود و یادآوری کند بگوید: بدان خدا می بیند!! اعتقاد داری؟
من آن دستی که هر بار مانعی بر سر اکران «سد معبر» در فصل خوب و با سرگروه غیر حراج رفته ایجاد کرد و یا آن دستی که بعد از جلسه ناهار هیات انتخاب جشنواره تازه گذشته قلم بر نام فیلمم «در وجه حامل» را کشید خطاب قرار می دهم که خدا بود و دید! به زودی هم همدیگر را می بینیم!
وَاللَّهُ یَقْضِی بِالْحَقِّ ۖ وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا یَقْضُونَ بِشَیْءٍ ۗ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ»
