کشف اسناد شگفت انگیز از تکنولوژی پرواز و سفر بین سیاره ای با قدمتی ۷۰۰۰ ساله در هند!
برادران رایت مخترع تکنولوژی پرواز نبودند؛ کشف اسناد باستانی در هند، از وجود تکنولوژی پرواز و سفر بین سیاره ای در ۷۰۰۰ سال قبل خبر میدهد!
در کتب درسی خواندهایم که برادران رایت (Writgh Brothers) مخترع اولین هواپیمای کنترل شده در جهان بودهاند. اما اخیرا کتاب جدیدی در هند منتشر شده که قدمت تکنولوژی پرواز و سفر بین سیاره ای را به زمانی در حدود ۷۰۰۰ سال قبل بر میگرداند! در این کتاب آمده که مردمان هند باستان، هزاران سال قبل توانستهاند به یک تکنولوژی فوقالعاده از سیستم پرواز دست یابند؛ این تکنولوژی هیچ شباهتی به سفرهای بین قارهای امروزی ندارد!
در واقع، این متن باستانی نشان میدهد که برادران رایت مفهوم اولیه خود از سیستم پرواز را با الهامگیری از این ایده باستانی به اجرا درآوردهاند. این کتاب، مجموعهای از متون باستانی و شگفت انگیز مردمان هند را در خود جای داده که اخیرا توسط دو نویسنده مختلف در دانشگاه بمبئی (University of Mumbai) منتشر شده است.
در مرکز این ابداع باستانی، یکی از حکیمان جهان قدیم هند با نام Maharshi Bharadwaja بود. وی به سطوح قابل توجهی از علوم دست یافته بود و قدرت شگرفتی در زمینه مدیتیشن داشت. او یکی از نوابغ عصر خود بود و بر اساس یافتههای اخیر، اولین ایده تکنولوژی پرواز و سفر بین سیاره ای به همین حکیم باستانی از کشور هند تعلق داشته است.
باورها بر این است که او سیستم پرواز خود را با ۵۰۰ دستورالعمل مختلف تشریح کرده و جزئیات بسیاری را پیرامون این اختراع به تصویر کشیده است. Maharshi Bharadwaja هزاران سال قبل بر روی زمین میزیسته و از دستاوردهای عمر گرانمایه او میتوان به ارائه ایده اولیه تکنولوژی پرواز و سفر بین سیاره ای و همچنین تعداد دیگری از انواع اختراعات اشاره کرد.
در نسخه فعلی این کتاب، تنها ۱۰۰ الی ۱۲۰ دستورالعمل کلی ساخت این هواپیما تشریح شده است. کارشناسان بر این باورند که بخش بزرگی از این سندها، در طول جنگهای تاریخی به سرقت برده شده و برخی از ابزارآلات امروزی که در زمین با آن سر و کار داریم، با استفاده از همین دستورالعملها ابداع شدهاند.
به نظر میرسد که این گزارشات، متعلق به نوشتههایی تحت عنوان «علم هواپیما» (Vaimānika Śāstra) باشد. این مجموعه، شامل متونی از قرن بیستم میلادی به زبان سانسکریت (Sanskrit) است که به کلمهای تحت عنوان «ویمانا» (Vimānas) اشاره میکند. ویمانا کلمهای سانسکریت به معنی معبد، کاخ و ماشینهای پرنده است که در نوشتههای حماسی سانسکریت از آنها نام برده شده است. این تجهیزات، شامل وسایل آیرودینامیکی پیشرفتهای بودند که به موشکهای مدرن امروزی شباهت داشت. این متون، برای اولین بار در سال ۱۹۵۲ کشف و منتشر شد که در آن، جزئیات عجیبی از این تکنولوژی پرواز و سفر بین سیاره ای تشریح شده است. به عنوان مثال، نیروی محرکه ماشین پرنده ویمانا ، «موتورهای گردابی عطارد» (Mercury Vortex Engines) نام داشت که این مفهوم، شباهت بسیاری به نیروی محرکه الکتریکی دارد.
نویسدنگان این کتاب میگویند که این ماشین پرنده، توانایی پرواز به سایر کشورها، قارهها و یا حتی سیارات را هم دارا بوده است! اگر چنین موضوعی صحت داشته باشد، احتمالا تکنولوژی پرواز در عهد باستان، بسیار پیشرفتهتر از دنیای امروز بوده و به علت وقوع رویدادهای مختلف تاریخی، امروز دیگر هیچ اثری از آنان نیست. متاسفانه بخش وسیعی از دستاوردها و ابزارآلات دوران باستان، نه تنها به کلی از بین رفته، بلکه اسناد تاریخی مربوط به آنها نیز از کتب حذف شدهاند.
در طول سالهای اخیر، مطالعات بسیاری بر روی این دسته از اشیای پرنده باستانی صورت گرفته و هریک از آنان، نتایج منحصر به فرد خود را داشتهاند. به عنوان نمونه، در سال ۱۹۷۴ مطالعهای در موسسه علمی هند منتشر شد که امکانپذیری این وسیله پرنده در عهد باستان را زیر سوال میبرد.
اما با وجود چنین ادعایی، باز هم گروهی از محققان بر ایده قبلی خود پافشاری میکنند. این دسته از کارشناسان معتقدند که تجهیزات پرواز فعلی، با الهامگیری از این طرحهای ابتدایی به واقعیت پیوستهاند. بسیاری از محققان و نظریهپردازان فضانوردان باستانی، با جستجو در اسناد برجای مانده از تمدنهای قدیمی، سعی دارند که ریشه تکنولوژیهای امروزی را در آنها جستجو کنند.
یکی از خلبانهای هندی با نام کاپیتان آناند جی. بوداز (Anand J Bodas) در این باره میگوید:
علم دنیای مدرن، غیرتخیلی است! امروزه بسیاری از نوشتهها و اسناد موجود در افسانههای اساطیری را نادیده گرفته میشود. این در حالیست که این تکنولوژی در صورت حقیقی بودن، میتواند دیدگاه ما را به کلی نسبت به تکنولوژی پرواز و سفر بین سیاره ای تغییر دهد. این ماشین پرنده باستانی، قادر بود از کشوری به کشور دیگر، قارهای به قاره دیگر و یا از سیارهای به سیاره دیگر حرکت کند!
هواپیماهای آن زمان، بر اساس اسناد موجود بسیاری بزرگتر از نمونههای فعلی بودهاند. همچنین، حرکت این دسته از ماشینهای پرنده، به سمت رو به رو خلاصه نمیشد و خلبان میتوانست هواپیما را به هر جهتی حرکت دهد.
