آشنایی با بیماری سرخک و علائم و عوارض آن

سرخک یک بیماری عفونی، مسری، ویروسی و واگیردار در اثر یک ویروس RNA از خانواده پارامیکسوویریده ایجاد می‌شود.

آشنایی با بیماری سرخک و علائم و عوارض آن

توسط ترشحات تنفسی گسترش پیدا می‌کند. که بیشتر در اطفال خردسال دیده می‌شود،

شاید بیشتر کودکان قبل از ورود به کودکستان به این ناخوشی مبتلا شده باشند ولی این احتمال وجود دارد که عده‌ای در دوران کودکستان یا دبستان بدان مبتلا می‌آیند سرخک در کودکان خردسال (از شش ماهگی تا دو سالگی) سبک‌تر می‌باشد ولی بعد از آن بصورت شدیدتری بروز می‌کند. قبل از تهیه واکسن و تزریق آن ، همه کودکان به این بیماری مبتلا می‌شدند.

علایم بیماری

در صورت دیدن سرفه ، توکسیک ، تب کم شدت و دیدن راش بر روی صورت و تنه و اندامها باید به بیماری سرخک مشکوک شد.

که این راشها بعدا بصورت لکه‌های قهوه‌ای در‌می‌آید. بیماری سرخک شدیدا مسری است و سرایت آن اغلب بطور مستقیم یعنی از راه تماس صورت گرفته و کمتر اتفاق می‌افتد که بیماری بطور غیرمستقیم یعنی بوسیله اسباب بازی و وسائل بکار رفته بیمار به دیگر کودکان سرایت کند.

علت آن این است که میکروب سرخک در خارج از محیط بدن استقامت کمی دارد. دوران نهفتگی مرض ۸ تا ۱۹ روز (بطور متوسط ۱۲ روز) است یعنی افراد سالم ۸ تا ۱۹ روز بعد از این که به بیماران نزدیک شده و تماس گرفتند علائم بیماری را هویدا می‌سازند.

در دوره نهفتگی معمولا علامت مهمی وجود ندارد. ممکن است در اخر دوران نهفتگی مختصر تبی وجود داشته باشد. ویروس در خون بیماران و ترشحات گلو و بینی و چشم آنان وجود دارد.

برخلاف تصور عوام ، سرخک بو ندارد یعنی سرعت انتشار آن در نقاط دور دست شدید نیست. در بیمارستان از یک تخت به تخت دیگر به توسط پرستار و پزشک یا خود بیماران می‌تواند انتقال یابد،

انتقال آن از یک اطاق به اطاق دیگر نیز امکان‌پذیر است ولی انتقال از یک عمارت به عمارت دیگر و از همسایه به همسایه دیگر نادر است و بعبارت دیگر اگر مادر از یک طفل سرخکی در همسایگی خود دیدار کند نمی‌تواند ناخوشی را به فرزند خود پس از مراجعت در منزل انتقال بدهد برای اینکه عامل بیماری بزودی در محیط خارج از بین می‌رود.

تلفات سرخک بیشتر در اطفال ۳ تا ۵ سال در گروه فقرا با شرایط تغذیه و زندگی بد است. بیماری بیشتر در فصل سرما دیده می‌شود تمام ملل و نژادها به این ناخوشی مبتلا می‌گردند.

سرخک قبل از پیدایش علائم بطور واضح و کامل ، مسری است ولی در دوران پوسته‌ریزی قابل سرایت نیست.

در کلاسها آموزگاران باید دقت کنند اطفالی را که دچار آبریزش بینی و چشم باشند و یا اینکه سرفه و عطسه کنند اگر سابقه ابتلا به سرخک نداشته بطور موقت از آموزشگاه خارج نمایند و سپس در منزل چگونگی بیماری آنها را تحقیق کنند در صورتی که علائم سرخک تظاهر کند تا شانزده روز از ورود آنان به کودکستان یا آموزشگاه ممانعت نمایند.

مراحل بروز بیماری

دوران پنهانی

دورانی که ویروس وارد بدن می‌شود و در بدن تکثیر پیدا می‌کند و ۱۰ تا ۱۲ روز طول می‌کشد و کودک نشانه‌ای از بیماری ندارد.

مرحله یورش مرض (دوران آبریزش)

در این دوران تب کودک شدید است و به ۴۰ درجه سانتیگراد می‌رسد. در این زمان در دهان کودک در مجاورت دندانهای آسیای پایین ، دانه‌های سفید رنگ مانند دانه‌های نمک برروی زمینه قرمز رنگ ظاهر می‌شود که آنرا دانه‌های کوپلیک می‌نامند. این دانه‌ها معمولا در خلال ۱۲ تا ۱۸ ساعت از بین می‌رود.

فاصله بین شروع تب تا پیدایش شدن گلگونه‌ها را دوران یورش می‌نامند این دوره معمولا سه تا چهار روز طول می‌کشد ولی ممکن است کمتر باشد. مهمترین علامت این دوره ناخوشی ریز آب از چشم و بینی و سرفه است که بیشتر موارد با تب ۵/۳۸ تا ۵/۳۹ همراه می‌باشد.

تب اشکال مختلف دارد گاهی طفل خردسال در ضمن این تب تشنج و هذیان دارد. قریب ۲ ساعت بعد از شروع تب در گوشه چشم در روی برآمدگی آن گاهی نقاط برجسته سفید رنگ دیده می‌شود،

چشم‌ها و پلکها قرمز و برافروخته است و بیمار از نور ناراحت می‌شود (آماس ملتحمه و حتی قرنیه) در این موقع روی لوزه‌ها و حلق و مخاط کام تورم و گاهی طاول‌های کوچک دیده می‌شود. غده‌های گردنی ممکن است کمی بزرگ شود.

در هنگامی که ۲۴ ساعت از شروع مرض گذشت حالت مریض سنگین‌تر شده سرفه ، عطسه و ریزش اشک واضح‌تر می‌گردد ضمنا مبتلا به سرفه خشک و خسته‌کننده است. گاهی سرفه با صدای خروسکی همراه می‌باشد و علائم ریوی را طبیب می‌تواند درک نماید. سرفه مدتها پس از خواب‌شدن مریض نیز ادامه می‌یابد.

یک تا دو روز بعد از جمله بیماری دانه‌های برجسته و سفیدرنگی در داخل مخاط گونه مقابل اولین دندان آسیا دیده می‌شود و شبیه به خاک قندی است که در ناحیه پاشیده باشند و چون مخاط دهان قرمز است بخوبی می‌توان آنها را ملاحظه کرد و بیمار با نوک زبان هم می‌تواند آنها را حس کند گاه این دانه‌ها همراه پورپورا در سقف دهان می‌باشد (نشانه کوپلیک).

مرحله گلگونه‌ها

قریب ۲ روز بعد از ظاهر شدن دانه‌های خاک قندی دانه‌های قرمز رنگی در روی پوست پیدا می‌شود. قبل از پیدا شدن این دانه‌ها معمولا شب هنگام همان روز تب بالا رفته و حالت عمومی مریض بدتر می‌شود. گلگونه‌ها هنگام شب در پشت گوش ظاهر شده سپس در صورت ، پیشانی ، گردن ، شانه ، دست‌ها ، شکم و سرانجام در پاها منتشر می‌شود.

گلگونه‌ها معمولا روی تنه زیادتر بوده و در دست و پا کم‌تر است دانه‌های سرخکی کمی برجسته و نرم بوده و قرمز رنگ می‌باشد، با فشار انگشت از بین رفته و مجددا ظاهر می شود، در فاصله بین گلگونه‌ها پوست سالم است در پشت و کفل لکه‌های سرخکی تیره‌تر می‌باشد، دانه‌ها در عرض ۵ تا ۶ روز از بین می‌روند.

ابتدا از صورت پریده و سپس از تنها و در مرحله آخر از پاها محو می‌گردد ولی تا چند روز در روی بدن بیمار لکه‌های قهوه‌ای رنگی بعد از محو شدن گلگونه‌ها مشاهده می‌شود که ممکن است تا مدت زیادی پس از خاتمه بیماری برقرار بماند. بعد از بروز بثورات علائم عمومی تا حدی تخفیف می‌یابد و تب در عرض ۳ تا ۴ روز پائین می‌آید و علائم نزله بینی و چشم از بین می‌روند.

دوران پوست ریزی (پیدایش دانه‌های سرخک)

پنج تا ۶ روز پس از برآمدگی گلگونه‌ها پوست‌ریزی شروع می‌شود. پوسته‌هایی که می‌ریزند خیلی ریز بوده (آردی شکل) و ظاهرا پیدا نیستند ولی اگر دقت شود در صورت و تنه می‌توان تا حدی آنها را تشخیص داد از طرفی اگر ملافه سیاهی زیر بیمار پهن کنیم پوست‌ریزی بخوبی آشکار خواهد شد.

دانه‌ها ابتدا از قسمت فوقانی و طرفی گردن و پشت گوش شروع می‌شود و سپس به تمام صورت منتشر می‌شود سپس در خلال ۲۴ ساعت به بالای قفسه سینه و به پشت و رانها و روز سوم به ساق پاها انتشار می‌یابد. در این موقع تب کودک قطع می‌گردد.

موقعی که دانه‌های سرخک محو می‌شوند رنگ پوست در محل دانه‌ها قهوه‌ای رنگ می‌گردد و بعدا از بین خواهد رفت. گاهی اوقات سرخک شکل خونی (دانه‌های خونریزی) بخود می‌گیرد و سبب مرگ می‌شود.

عواقب مورد انتظار

بندرت سرخک مادرزاد هم دیده می‌شود که عاقبت وخیمی دارد. در افراد سالمند سرخک با بثورات زیاد و حالت عمومی خوب همراه است. سرخک ممکن است یا بیماریهای دیگر مانند آبله مرغان ، سیاه سرفه ، دیفتری و غیره همراه باشند.

سرانجام یادآوری می‌کنیم که سرخک بیماری ضعیف کننده‌ای است و کودک را برای ابتلای به سل و امراض دیگر آماده می‌سازد و گاهی اوقات هم عوارض سختی دربردارد مانند ، ورم حنجره ، آماس گوش ، ورم مغز ، اسهال‌های وبایی شکل ، خونریزی از بینی ، عوارض ششی ، چشمی (کوری) و عفونتهای متعدد ثانوی.

در خلال بیماری سرخک ممکن است غدد لنفاوی زیر فک و گردن بزرگ شود و همچنین اختلال گوارشی به صورت اسهال و استفراغ مخصوصا نزد شیرخواران دیده شود. اگر پس از ۳ تا ۴ روز که از زمان پیدایش دانه‌ها سرخک گذشت و هنوز کودک تب دارد باید امکان پیدایش یکی از عوارض بیماری سرخک را در نظر داشت.

سرخک یکی از بیماریهای خطرناک و ناراحت کننده است که نه فقط کودک را در دوران بیماری ناراحت می‌کند و خواب و آرامش او را برای دو سه هفته می‌گیرد، بلکه ممکن است کودک دچار عوارضی مانند انواع ذات الریه که ممکن است منجربه مرگ کودک گردد یا کودک دچار گوش درد چرکی و از همه بدتر مبتلا به عوارض مغزی شود و ضایعات همیشگی برای او به جا گذارد.

یکی از عوارض شناخته شده و مهم بیماری سرخک کم شدن فعالیت مغز و هوش و استعداد فکری و ذهنی کودک است، بطوری که ممکن است این ضایعه زمانی که کودک به دبستان و دبیرستان می‌رود، خودنمائی کند و کودک از نظر فراگیری عقب باشد. بنابراین وظیفه پدر و مادر است که به کودک در موقع خود واکسن سرخک تزریق کنند.

راه سرایت بیماری

بیماری سرخک یک بیماری ویروسی بسیار مسری است. بدین ترتیب که کودک مبتلا به سرخک در موقع عطسه و سرفه کردن همراه ترشحات دهان و بینی خود تعداد زیادی ویروس به اطراف خود منتشر می‌نماید. این ویروس قادر است حتی تا ۳۴ ساعت در اتاق بیمار به صورت زنده و فعال باقی بماند.

اگر به هر کودکی واکسن سرخک تزریق نشده باشد و با بیمار مبتلا به سرخک تماس پیدا کند، ویروس مزبور وارد دستگاه تنفسی او می‌گردد و پس از گذشت ۱۰ تا ۱۲ روز که دوران کمون می‌نامند علایم بیماری ظاهر می‌شود.

دوران مسری بودن بیماری

دوران واگیری سرخک از اولین روزی است که علایم سرخک (تب ، آبریزش بینی و سرفه ) شروع می‌شود تا پنجمین روز پیدایش دانه‌های سرخک. در این مدت کودک باید به مدرسه نرود و کاملا از کودکان دیگر جدا باشد.
پیشگیری و درمان
بیماران سرخکی باید از شروع بیماری تا شانزده روز از دیگران مجزا بوده در این مدت مانع به مدرسه رفتن آنها شد. بستری کردن بیماران سرخکی در بیمارستان دور از احتیاط است.

سرخک را ممکن است با تزریق ۲۵/۰ میلی‌لیتر بر حسب هر کیلوگرم وزن بدن گاماگلوبین تا ۵ روز بعد از قرار گرفتن در معرض آلودگی متوقف ساخت با مصرف واکسن بدست آمده از ویروس زنده یا ضعیف شده سرخک بدون آلوده کردن محیط می‌توان ایمنی فعال ایجاد کرد.

گرچه کودک مبتلا به سرخک را باید در دوران مسری بودن آن از دیگران کاملا جدا کرد. ولی کودک مبتلا به بیماری سرخک مخصوصا در مرحله کاتارال (آبریزش از بینی ، عطسه و سرفه) که هنوز بیماری مشخص نشده است، نیز واگیردار می‌باشد.

بنابراین بهترین اقدام تزریق واکسن سرخک است که باید به همه کودکان تزریق گردد.

واکسن سویه‌های ضعیف شده (Attenovax ,Schwarz) که از پاساژ سویه B ادمونیتون اولیه در کشت سلولی جوجه تهیه شده اخیرات توصیه شده است آنتی واکسن با چند واکنش موضعی یا عمومی همراه است. واکسیناسیون حداقل ۲۰ سال مصونیت می‌دهد ولی دوره کامل ایمنی معلوم نمی‌باشد.

واکسن زنده سرخک را نباید به زنان باردار ، مسئولیت درمان نشده بیماران مبتلا به لوسمی یا لنفوما و یا افرادی که داروهای متوقف کننده واکنش ایمنی دریافت می‌دارند تجویز کرد. مهیا ساختن مایعات ، تجویز داروهای ضد تب در صورت بستری شدن در بیمارستان ، ایمنی‌سازی بیمار الزامی است.

جز در موارد خاص واکسن سرخک را می‌باید در ۱۵ ماه اول زندگی کودک تزریق کرد معهذا در صورت اپیدمی مرض می‌توان واکسن را در سن کمتر از ۱۵ ماه تزریق کرد ولی لازم است تزریق دوم در سن ۲۴-۱۵ ماهگی انجام گیرد. هنگامی که واکسن به تنهایی یا همزمان همراه با واکسن سرخجه و اوریون تزریق شود اثر یکسان خواهد داشت.

در میان افراد واکسینه نشده که غالبا از طبقه پائین اجتماعی ، اقتصادی می‌باشند سرخک شایع می‌باشد. بیماری بندرت در افراد واکسینه شده گزارش شده است. علت شکست واکسیناسیون را به تزریق زودتر بچه‌ها یعنی هنگامی که هنوز آنها دارای آنتی‌کور خنثی کننده مادری هستند و یا واکسن کهنه و نامطلوب نسبت می‌دهند.

چون این بیماری ویروسی است دارویی که دوران بیماری را کوتاه یا درمان کند وجود ندارد. بنابراین دوران بیماری سرخک باید طی شود و کودک بهبود یابد.

پدر و مادر باید تب کودک را هر ۶ ساعت اندازه گیری نمایند و داروهای پایین آورنده تب را در زمانی که تب کودک بالا است به او بدهند اما سرخک پس از خوب شدن، ایمنی دائمی می‌دهد یعنی دیگر ابتلای مجدد به این بیماری امکان ندارد. ایجاد بخار آب در اتاق کودک برای کاهش یافتن سرفه‌های خشک کودک موثر می‌باشد.

چون در زمانی که کودک دچار قرمزی و ورم چشم است نور زیاد او را ناراحت می‌کند، بنابراین بهتر است اتاق او را تاریک نمایید و او را به خوردن مایعات تشویق کنید، ولی اگر کودک غذای ساده دیگری خواست به او بدهید. دادن آنتی‌بیوتیک در بیماری سرخک اثری ندارد و نباید داده شود.

درمان با ویتامین A خوراکی به مقدار ۱۰۰ هزار واحد در سنین ۶ ماهگی تا یک سالگی و ۲۰۰ هزار واحد برای کودکان بزرگتر از یک سال ، عوارض بیماری را کم خواهد کرد. اگر کودک دچار عوارضی گردید باید در بیمارستان بستری و درمان شود.

پرسشها و پاسخها

آیا کودک قبل از ۶ تا ۷ ماهگی مبتلا به سرخک می‌شود؟

شیر خواران در خلال ۴ تا ۶ ماه اول عمر خود در مقابل بیماری سرخک مصون هستند و به این بیماری مبتلا نمی‌شوند، زیرا ماده ضد بیماری سرخک که در خون مادر وجود دارد، از راه جفت از مادر به جنین می‌رسد و خون نوزاد در موقع تولد دارای این ماه می‌باشد.

این حالت در صورتی است که مادر در دوران کودکی خود مبتلا به سرخک شده باشد. این ماده مصونیت‌زا که از مادر به کودک می‌رسد به تدریج کاهش می‌یابد و در سن یک سالگی کاملا از بین می‌رود. زمانی که این ماده مصونیت‌زا از بین رفت، باید واکسن سرخک به کودک تزریق گردد.

اگر کودک سالم با کودک مبتلا به سرخک ، تماس پیدا کرد چه باید بکند؟

اگر کودک سالمی که قبلا واکسن سرخک به او تزریق شده است با کودک مبتلا به بیماری سرخک تماس پیدا کند، هیچ اقدامی ضرورت ندارد، ولی اگر واکسن سرخک به او تزریق نشده باشد، اگر در خلال ۱ تا ۲ روز اول تماس باشد، با توصیه پزشک می‌توان به کودک واکسن سرخک تزریق کرد.

اگر در خلال ۵ روز اولی است که تماس پیدا کرده است باید گاماگلوبین به عنوان پیشگیری به او تزریق گردد، در نتیجه کودک مبتلا نخواهد شد، ولی اگر بیش از ۵ روز از تماس گذشته باشد، مقدار گاماگلوبین زیادتری باید تزریق گردد.

چگونه بیماری سرخک را درمان کنیم؟

سرخک یک بیماری ویروسی بسیار مسری است که معمولا باعث بروز خارش و التهاب تنفسی می شود. هیچ درمانی برای بیماری سرخک وجود ندارد، اما از آنجایی که توسعه واکسن در دهه ۱۹۶۰انجام شد، پیشگیری نسبتا آسان است.

در صورت بروز بیماری سرخک، بهترین برنامه درمان شامل مقدار زیادی استراحت و توجه یک پزشک متخصص آموزش دیده است. همچنین علائم معقول برای درمان، می تواند شامل تب بالا، بثورات(جوش) و سرفه مداوم باشد تا بهبود را آسانتر کند.

علائم تسکین دهنده

۱- بلافاصله با پزشک تماس بگیرید

به محض این که فکر می کنید که شما یا کسی که می شناسید ممکن است مبتلا به بیماری سرخک باشد (به صفحه نحوه تشخیص سرخک) مراجعه کنید، برای دریافت تشخیص درست، با پزشک خود ملاقات کنید. علائم خود را شرح دهید و در اسرع وقت به پزشک مراجه کنید. هر دستورالعملی که توسط دکتر ارائه شده است را دنبال کنید.

تقریبا همیشه توصیه می شود که به خانه بمانید و از تماس با دیگران جلوگیری کنید. بیماری سرخک بسیار مسری است، بنابراین جداسازی بیمار برای جلوگیری از شیوع بیماری ضروری است. برای جلوگیری از گسترش بیماری ها، باید استراتژی های قرنطینه، زیر را بخوانید.

توجه داشته باشید که ممکن است دکتر از شما بخواهد قبل از اینکه به دفتر مراجعه کنید، ماسک بزنید، و یا از درب پشتی وارد شوید که با کسی تماس نداشته باشید، تا از شیوع سرخک جلوگیری شود.

بقیه دستورالعمل ها در این مقاله جایگزین راهنمایی یک پزشک یا یک متخصص پزشکی آموزش دیده نیستند. در صورت شک و تردید، همیشه به مشاوره دکتر مراجعه کنید.

۲- تب را با داروها کنترل کنید

سرخک اغلب همراه با تب است که بدن  در دمای ۱۰۴ درجه فارنهایت (۴۰ درجه سانتیگراد) است. استفاده از داروهای مقابله با درد (OTC) مانند ایبوپروفن و استامینوفن (پاراستامول) برای کمک به حفظ درجه حرارت خود در سطح قابل کنترل خوب است. دستورالعمل ها در روی بطری را برای دوز و زمان مناسب درست مطالعه کنید.

علاوه بر این، داروها به کاهش درد و درد ناشی از ویروس سرخک کمک می کنند.

توجه داشته باشید: به دلیل خطر سندرم رییس (Reyes’ syndrome) مرگبار، یک بیماری نادر است که می تواند باعث ایجاد بیماری های جدی در کبد و مغز شود، آسپرین را به کودکان ندهید.

۳- استراحت کنید

هر کس که مبتلا به بیماری سرخک می شود، نیاز به مقدار زیادی استراحت دارد تا بهبود یابد.

سرخک یک عفونت جدی ویروسی است که انرژی و منابع بدن شما را برای مبارزه با آن کم می کند. در بالای این، علائم سرخک ممکن است باعث افزایش احساس خستگی و خستگی شما شود. اطمینان حاصل کنید که خواب به اندازه کافی داشته باشید و تمام فعالیت های بدنی در حالتی که بیمار هستید را کاهش دهید.

یک هفته یا بیشتر  “زمان خاموش(استراحت)” پس از اولین علائم سرخک و جوش، به خصوص برای کودکان توصیه می شود.

۴- چراغ های کم نور را روشن کنید

بثورات(جوش) صورت که سبب ایجاد سرخک می شود، می تواند باعث ایجاد التهاب که شامل چشم های متورم و اشکبار می شود. این می تواند افراد مبتلا به بیماری سرخک را به نور حساس کند. استفاده از پرده های ضخیم روی پنجره ها و نور کم در هنگام مواجه شدن با چشم های ملتهب خود با این کار به خود کمک کنید.

در حالی که شما عمدتا نباید از خانه خود هنگام سرخک شدن از خانه خارج شوید، اگر به هر دلیلی مجبور هستید از یک سایه برای محافظت از چشم خود استفاده کنید.
۵- چشم خود را از گرد و خاک با پنبه های ملایم تمیز نگه دارید

همانطور که در بالا ذکر شد، بیماری ملتحمه چشم اغلب همراه با بیماری سرخک است.

یکی از علائم قابل توجه التهاب چشم، افزایش تولید ترشحات در چشم است. این تخلیه باعث می شود که چشم ها “پوسته” شوند یا حتی بسته شوند (به ویژه پس از خوابیدن). پوسته پوسته شدن را از بین ببرید و یک تکه پنبه را که اغشته به آب تمیز و گرم است را واردچشم کنید و از گوشه چشم خارج کنید. از یک قطعه جداگانه پنبه برای هر چشم استفاده کنید.

وقتی چشمها را تمیز می کنید، به آرامی فشار دهید، از آنجا که چشم های شما در حال حاضر التهاب دارند، آنها به درد و آسیب بسیار حساس هستند.

۶- از یک مرطوب کننده استفاده کنید

دستگاه بخور مقدار رطوبت هوا را بوسیله تبخیر آب میزان بخار محیط را افزایش می دهد. هوای اتاق را مرطوب نگه داشتن برای شما که بیماری سرخک دارید بسیار مفید است و در گلو درد و سرفه به شما کمک میکند.

اگر یک مرطوب کننده در دسترس نیست، فقط یک کاسه بزرگ آب در اتاق را برای افزایش رطوبت هوا قرار دهید.

توجه داشته باشید که برخی از رطوبت ساز ها به شما اجازه می دهد یک مکمل دارویی به بخار آب اضافه کنید. اگر رطوبت سنج شما اجازه می دهد این کار را انجام دهید، یک سرکوب گر سرفه، مانند ویک(Vick’s) را انتخاب کنید.

۷- هیدرات

مانند بسیاری از بیماری ها، سرخک باعث تخلیه آب بدن شما می شود سریعتر از حد معمول آن را کاهش می دهد، به خصوص اگر تب داشته باشید. به همین دلیل بسیار مهم است که آب بدن به خوبی تامین شود تا بدن به اندازه کافی قوی باشد تا بتواند عفونت را دفع کند تا شما احساس راحتی کنید.

به عنوان یک قاعده کلی، مایعات صاف، به ویژه پاک، آب آشامیدنی، برای افراد بیمار مناسب است.

جلوگیری از گسترش بیماری سرخک

۱- در صورت نیاز یک واکسن دریافت کنید

سریع ترین و ساده ترین راه برای جلوگیری از گسترش بیماری سرخک برای هر فردی که می تواند ایمن از MMR (سرخک، اوریون، و سرخجه) باشد، انجام این کار است. واکسن MMR 95-99٪ در جلوگیری از عفونت موثر است و تقریبا ایمنی همیشه را برای زندگی به ارمغان می آورد.

افراد سالم معمولا پس از ۱۵ ماهگی واکسن را دریافت می کنند و برای اکثر خانواده ها واکسیناسیون لازم است.

مانند هر واکسن، واکسن MMR می تواند برخی عوارض جانبی داشته باشد، هر چند عوارض جانبی جدی واکسن سرخک بسیار نادر است. ویروس سرخک بسیار خطرناک تر از هر یک از این عوارض جانبی است. عوارض جانبی عبارتند از:
تب خفیف
جوش
تورم غدد لنفاوی
تورم مفاصل سخت
به ندرت، تشنج یا واکنش آلرژی.
واکسن MMR به علت اوتیسم شناخته نشده است، مطالعه ای از دهه ۱۹۸۰ این احتمال از آن زمان بی اعتبار شده است.

۲- قرنطینه فرد آلوده

از آنجا که این بیماری بسیار مسری است، فردی که مبتلا به بیماری سرخک است، باید از افراد دیگر کمی دور نگه داشته شود.

افراد آلوده نباید خانه را ترک کنند به جز در موارد اضطراری پزشکی. مدرسه و سر کار رفتن فرد بیمار باید از یک هفته قبل تعطیل شود. افرادی که آلوده شده اند تا زمان توقف سرخک، باید در خانه بمانند. از آنجایی که معمولا حدود چهار روز پس از جوش شکل می گیرد، برنامه ریزی برای یک هفته یا بیشتر غیبت باید انجام شود.

توجه داشته باشید که برای افراد غیرقابل قبول است، خطرناک است که حتی در جایی که فرد مبتلا به بیماری سرخک است، ایستاده باشند. ویروس سرخک می تواند در یک قطره کوچک در هوا تا دو ساعت پس از آنکه فرد مبتلا به بیماری سرخک از منطقه خارج شود، باقی می ماند.

۳- افرادی که در معرض خطر هستند از افراد آلوده دور نگه داشته شوند

قرنطینه برای ایمنی انواع خاصی از افراد که به خصوص در برابر ویروس آسیب پذیرند بسیار مهم است. گرچه بیماری سرخک معمولا برای افراد سالم ناراحتی طولانی مدت است، اما این خطر جدی برای این افراد که در معرض خطر است، شامل موارد زیر می شود:

بچه هایی که خیلی جوان هستند و هنوز این واکسن را دریافت نکرده اند.
بچه ها و نوزادان
زنان حامله
سالمندان
افراد مبتلا به اختلال در سیستم ایمنی بدن (به علت اچ آی وی و غیره)
افراد مبتلا به بیماری مزمن
افراد مبتلا به سوء تغذیه (به خصوص کمبود ویتامین A)

۴- هنگامی که تماس اجتناب ناپذیر است، یک ماسک استفاده کنید

همانطور که در بالا ذکر شد، افرادی که مبتلا به بیماری سرخک می باشند، باید با کمترین حد ممکن در تماس با دیگر افراد قرار گیرند، زیرا مطلوب نیست.

با این حال، در شرایطی که تماس با بیمار غیر قابل اجتناب است (مانند زمانی که یک فرد مبتلا به سرپرست نیاز دارد یا نیاز به دریافت درمان اورژانسی دارد)، ماسک جراحی می تواند احتمال ابتلا به عفونت را کاهش دهد. فرد آلوده و افرادی که با آن تماس می گیرند یا هر دو می توانند ماسک بزنند.

ماسک ها تا حدودی موثر هستند، زیرا ویروس سرخک از طریق قطرات کوچک آب که در صورت ابتلا به سرماخوردگی یا عطسه زدن فرد بیمار به هوا پرتاب می شود. بنابراین قرار دادن یک مانع فیزیکی بین ریه های یک فرد آلوده و ریه های یک فرد سالم می تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند. با این حال، ماسک جایگزین مناسب قرنطینه نیست.

۵- بلافاصله به پزشک مراجعه کنید اگر علائم جدی را متوجه شدید

همان طور که در بالا ذکر شد، بیماری سرخک معمولا برای افراد سالم یک تهدید جدی برای سلامتی نیست. با این حال، در موارد نادر ( مواردی که فرد مبتلا به ایدز مبتلا به اسهال سیستم ایمنی بدن را آلوده می کند)، این بیماری می تواند بسیار جدی باشد،

حتی گاهی مرگ: در سال ۲۰۱۳، بیش از ۱۴۰،۰۰۰ نفر از سرخک در سراسر جهان (بیشتر کودکان واکسن نزده). در موارد نادر که افرادی که مبتلا به بیماری سرخک هستند شروع به نشان دادن علائم بیش از موارد معمولی که در بالا شرح داده شده است، می کند. مراقبت های پزشکی سریع ضروری است. این شامل:

اسهال شدید
عفونت های گوش جدی
سینه پهلو
اختلال بینایی / نابینایی
انسفالیت (تشنج، سردرگمی، سردرد، فلج، توهم)

به طور کلی، یک وضعیت فیزیکی که به سرعت در حال زوال است و هیچ نشانه ای از بهبود را نشان نمی دهد.