حاشیه بالای نمایشگر آیفون ۱۰ یک کینکت را در بر دارد
در این مطلب به بررسی فناوری بهکاررفته در پس فیس‌آی‌دی آیفون ۱۰ و مقایسه‌ی آن با کینکت مایکروسافت می‌پردازیم.
شخصیت ریچارد هندریکس در سریال Silicon Valley می‌گوید: «ما برای فرستادن انسان به فضا از کامپیوتری استفاده کردیم که از قدرتی معادل یک ماشین حساب دستی برخوردار بود»؛ اما امروزه از ابررایانه‌های جیبی خودمان، برای ارسال یک توئیت چند کلمه‌ای استفاده می‌کنیم. آیفون ۱۰، نمادی از پیشرفت حسگرها و فناوری‌های پردازشی در دهه‌ی گذشته است. در ماه ژوئن سال ۲۰۰۹، مایکروسافت آنچه در تصویر زیر می‌بینید با نام کینکت به جهانیان معرفی کرد.
کینکت در زمان خود پیشرفتی خیره‌کننده محسوب می‌شد که توجه زیادی به خود جلب کرد؛ اما حدود هشت سال بعد در سپتامبر ۲۰۱۷، اپل موفق شد آنچه در دل کینکت جای داشت، در حاشیه‌ی باریک بالای نمایشگر آیفون ۱۰ جا دهد. همان‌گونه که در تصویر زیر مشاهده می‌کنید، به‌جز موتور نوسانی، تمام اجزای کینکت در نوار بالای آیفون ۱۰ جای گرفته‌اند.
سخت‌افزار استفاده‌شده در کینکت، حاصل کار یک شرکت نسبتا گمنام به نام PrimeSense بود. فناوری توسعه‌داده‌شده توسط پرایم‌سنس شامل تاباندن نقاط مادون قرمز در یک صحنه، کشف این نقاط توسط یک دوربین مادون قرمز و پردازش اطلاعات مرتبط با عمق به کمک یک پردازنده‌ی اختصاصی بود.
خروجی کینکت یک نقشه‌ی عمقی با وضوح ۳۲۰ در ۲۴۰ پیکسل و ۲۰۴۸ سطح حساسیت است. این نقشه حاصل تابش بیش از ۳۰ هزار نقطه‌ی مادون قرمز با الگویی خاص در یک صحنه است. کینکت در زمان عرضه، رکورد سریع‌ترین فروش را در میان ابزارهای الکترونیکی به خود اختصاص داد. اگرچه کینکت در دنیای بازی‌های کامپیوتری موفقیت چندانی نصیب مایکروسافت نکرد؛ اما فناوری انقلابی سنجش عمق بهکاررفته، موجب پیشرفتی بزرگ در صنعت رباتیک و بینایی ماشین بود.
در سال ۲۰۱۳، اپل شرکت پرایم‌سنس را تصاحب کرد؛ در عین حال دوربین‌های سنجش عمق نیز به پیشرفت خود ادامه دادند. نسخه‌ی دوم کینکت یکی از نتایج این پیشرفت‌ها بود که دقت و رزولوشن بسیار بالاتری نسبت به نمونه‌ی قبلی خود داشت. این نسخه از کینکت حتی از توانایی تشخیص چهره و ضربان قلب کاربران نیز برخوردار بود. اینتل، غول دنیای پردازنده‌ها نیز بیکار نماند و فناوری سنجش عمق اختصاصی خود موسوم به RealSense را توسعه داد. همچنین در سال ۲۰۱۵، همکاری‌هایی میان اینتل و مایکروسافت صورت گرفت که ثمره‌ی آن ارائه‌ی ویژگی Windows Hello در سیستم‌عامل محبوب ویندوز بود. در سال ۲۰۱۶، شرکت چینی لنوو گوشی Phab 2 Pro را عرضه کرد؛ این گوشی اولین محصول منطبق بر فناوری تانگوی گوگل بود که در زمینه‌ی واقعیت افزوده و بینایی ماشین کاربرد داشت و بر اساس همان ایده‌ی سنجس عمق به‌وسیله‌ی نور مادون قرمز کار می‌کرد.
اکنون که واپسین ماه‌های سال ۲۰۱۷ را سپری می‌کنیم، کوپرتینونشین‌‌ها آیفون ۱۰ را با دوربین سنجش عمق در پنل جلوی گوشی معرفی کرده‌اند. برخلاف کینکت که برای ردیابی حرکات در یک اتاق ساخته شده بود، حسگرهای موجود در محصول جدید اپل برای تشخیص چهره به کار می‌روند. دوربین TrueDepth آیفون ۱۰، با تابش بیش از ۳۰ هزار نقطه‌ی نامرئی روی چهره‌ی کاربر، اسکن دقیقی از چهره‌ی او ایجاد می‌کند. شاید ایموجی‌ها یا همان شکلک‌های متحرک اپل شما را شگفت‌زده کرده باشند؛ اما شگفتی اصلی، API استفاده‌شده برای ارائه‌ی این قابلیت‌های نرم‌افزاری است. فناوری بهکاررفته در آیفون ۱۰، نه‌تنها تصویری سه‌بعدی و متحرک از چهره‌ی شما ایجاد می‌کند، بلکه با تعیین ویژگی‌های نورپردازی، به نرم‌افزارهای واقعیت افزوده اجازه می‌دهد بیش از پیش واقعی جلوه کنند.
پرایم‌سنس تنها منبع فناوری بهکاررفته در کینکت نبود و پیشرفت‌های موجود در نسخه‌ی دوم کینکت هم گواهی بر این مسئله هستند. این مورد درباره‌ی اپل نیز صدق می‌کند، این شرکت نرم‌افزارها و ویژگی‌های پردازشی جدیدی به سخت‌افزار اولیه‌ی ارائه‌شده توسط پرایم‌سنس اضافه کرده است و حالا تمام این فناوری‌ها و پیشرفت‌ها در یک نوار کوچک بالای آیفون ۹۹۹ دلاری شما جای گرفته‌اند.
