سرنوشت «سلام کوچولو» هنوز مشخص نیست

گوینده برنامه «سلام کوچولو» درباره تغییر ساختار این برنامه می گوید هنوز تصمیم نگرفته است با شیوه جدیدی که مدیریت رادیو ایران برای آن درنظر گرفته است، کار کند.

عذرا وکیلی گوینده پیشکسوت رادیو درباره برنامه ای که قرار بود به جای «سلام کوچولو» در رادیو ایران بسازد به خبرنگار مهر گفت: هنوز نتوانسته ام تصمیمی برای این برنامه بگیرم چون سخت است برنامه ای بسازم که در ترکیب با «خانه و خانواده» جور دربیاید.

گوینده «سلام کوچولو» یادآور شد: هنوز به نتیجه نرسیده ام چون «سلام کوچولو» آبروی ۴۷ ساله دارد و من معتقدم اگر قرار است ساختار آن جذاب نباشد بهتر است، نباشد. خیلی ها در این مدت کوتاه سراغ مرا می گیرند و احوال مرا می پرسند و فکر می کنند مریض هستم که برنامه را نمی سازم اما من منتظرم تا بتوانم برنامه ای جذاب بسازم.

وی با اشاره به فضای برنامه «خانه و خانواده» عنوان کرد: این برنامه بیشتر به صورت آیتمی پخش می شود و هر ۱۰ دقیقه آیتم هایش عوض می شود. من چون قدیمی هستم این شیوه از برنامه را کمتر می پسندم و شاید جوان ترها بیشتر آن را دوست داشته باشند.

وکیلی اضافه کرد: من فکر می کنم سبک قدیم برنامه که یک کارشناس به برنامه می آمد و درباره یک موضوع به طور تخصصی صحبت می کرد و به یک نتیجه می رسید، خیلی بهتر بود اما اکنون در ۱۰ دقیقه از رنگ آمیزی و طراحی اتاق و یا چگونگی لکه گیری و… صحبت می شود.

وی در واکنش به اینکه بخشی از آیتم های این برنامه اطلاعاتی است که به صورت اینترنتی قابل دسترس مخاطبان است، اظهار کرد: من هم بازخوردهایی داشته ام که این اطلاعات در اینترنت هم یافت می شود و نظر شخصی من این است که برنامه های قدیمی که یک کارشناس در آن حضور داشت و در نیم ساعت تا ۴۵ دقیقه مسایلی را مطرح می کرد که دغدغه و مشکلی برطرف می شد خیلی بهتر بود.

وکیلی اضافه کرد: برنامه های امروز چندان کارشناس محور نیست و معمول شده است که همه می گویند مردم حوصله ندارند. به طور مثال گفته می شود بچه ها حوصله ندارند قصه گوش کنند البته این میان عده ای هم در این سال ها تحقیق کردند و فهمیدند که چقدر می توان از طریق قصه به بچه ها آموزش داد و خلاقیت ایجاد کرد.

این گوینده پیشکسوت برنامه «سلام کوچولو» در پایان یادآور شد: شاید این اقتضای امروز باشد که برنامه ها هرچه کوتاه تر باشند بهتر است اما باید بتوانیم با یک برنامه دغدغه مورد نظر مخاطب را هم براورده کنیم. به طور مثال نباید یادمان برود که پزشک در همه جای کشور در دسترس نیست و افرادی در روستاها و یا زنان خانه داری هستند که نیاز دارند مسایلشان را با همین برنامه ها و آموزش ها حل کنند.