شیمیدرمانی نجات دهنده یا کشنده؟!
شاید برای همه بیماران مبتلا به انواع سرطان مخصوصا سرطان سینه، شیمیدرمانی بهترین روش درمانی باشد، اما آمار مرگومیر سالانه ۱۱ هزار نفر از ۵۵ هزار زن تحت درمان با داروهای شیمیدرمانی در آمریکا به نوعی بیانگر عدم بازده درمانی این روش است.
محققان معتقدند اگرچه شیمیدرمانی در کوتاه مدت بافت تومور را کوچک و تقریبا غیرفعال میکند، اما عوارض منفی این روش درمانی در بلندمدت احتمال رشد مضاعف تومورها و پراکندگی آنها در سایر بافتها را افزایش میدهد.
نتایج مطالعات اخیر نشان میدهد که درمان سرطان با داروهای سمی احتمال فعال شدن مکانیسم بازیابی بدن را افزایش و به دنبال آن خطر رشد مجدد تومورهای سرطانی را زیاد میکند.
دکتر جرج کاراگیانیس، متخصص سرطانشناسی از دانشگاه پزشکی آلبرت انیشتین نیویورک اظهار کرد: مطالعات ما نشان داد درمان سرطان با روش شیمیدرمانی شاید در مرحله اول با موفقیتهایی همراه باشد، اما پس از پایان یا کاهش دوز داروها، احتمال جدا شدن و پراکنده شدن سلولهای سرطانی افزایش مییابد.
وی در ادامه افزود: زنان تحت درمان شیمیدرمانی برای اطمینان از عدم پراکندگی سلولهای سرطانی در سایر اندامهای بدن میتوانند قبل از اقدام به درمان شیمیدرمانی از تومور نمونه برداشت کنند تا در آزمایشگاه تاثیر داروهای شیمیدرمانی به صورت عینی مورد آزمایش قرار گیرد.
