۱۳۷۴ همت از معاملات بورس کالا به‌صورت اعتباری تسویه شد
بورس کالای ایران با همراهی تولیدکنندگان بالادستی کشور، شرایط تسویه اعتباری معاملات به منظور تسهیل در فرآیند خرید مواد اولیه را برای تولیدکنندگان صنایع پایین دستی فراهم آورد؛ به گونه ای که از ابتدای مردادماه ۱۴۰۳ تا پایان مردادماه ۱۴۰۴ در بازار فیزیکی بورس کالا بیش از ۱۳۷۴ همت از ۲۲۰۲ همت ارزش کل معاملات به صورت اعتباری تسویه شده است.
به گزارش تریتا نیوز به نقل از کالاخبر، در سال نخست فعالیت دولت چهاردهم، یکی از اقدامات مهم و تأثیرگذار بورس کالای ایران در مسیر حمایت از تولید ملی، امکان تسویه اعتباری معاملات بود؛ اقدامی که طی آن، ارزش ۱۳۷۴ هزار میلیارد ریال (۱۳۷۴ همت) از معاملات در این بستر به‌صورت اعتباری تسویه شد. این سازوکار نقش مهمی در تسهیل خرید مواد اولیه برای تولیدکنندگان پایین‌دستی، حفظ پایداری خطوط تولید و ایجاد اشتغال پایدار ایفا کرد.
حمایت از تولید با ابزار اعتباری
در سالی که «سرمایه‌گذاری برای تولید» به‌عنوان شعار اصلی مطرح بود، تسویه اعتباری بورس کالا به صنایع پایین‌دستی کمک کرد تا بدون فشار نقدینگی سنگین، مواد اولیه موردنیاز خود را از رینگ‌های معاملاتی این بورس تهیه کنند. بسیاری از بنگاه‌های کوچک و متوسط که معمولاً در تأمین مالی با محدودیت‌های جدی روبه‌رو هستند، با بهره‌گیری از این سازوکار توانستند جریان تولید را بدون وقفه ادامه دهند.
پایداری معاملات و تأمین نیاز صنایع
آمارها نشان می‌دهد که تسویه اعتباری نه‌تنها به کاهش ریسک تولیدکنندگان کمک کرد، بلکه روند عرضه و معاملات در تالارهای بورس کالا را باثبات‌تر ساخت. دسترسی آسان‌تر صنایع به مواد اولیه، مانع از ایجاد اختلال در زنجیره تولید شد و به‌ویژه در صنایعی چون فولاد، پتروشیمی، فلزات رنگین و فرآورده‌های نفتی اثرگذار بود.
نقش در اشتغال و سرمایه‌گذاری
کارشناسان معتقدند استفاده از سازوکار اعتباری در بورس کالا، علاوه بر تداوم تولید، به تثبیت اشتغال موجود و حتی افزایش فرصت‌های شغلی در صنایع پایین‌دستی کمک می کند. از سوی دیگر، شفافیت و امنیت این بازار، فضای مطمئن‌تری برای سرمایه‌گذاری در بخش تولید به وجود آورد و به تحقق سیاست‌های کلان دولت در حوزه رشد اقتصادی کمک کرد. توسعه ابزارهای اعتباری در بورس کالا را می‌تواند یکی از بازوهای اصلی تأمین مالی تولید برشمرد. این روند، نه‌تنها فشار نقدینگی را از دوش تولیدکنندگان برمی‌دارد، بلکه امکان برنامه‌ریزی بلندمدت‌تر برای سرمایه‌گذاری و توسعه خطوط تولید را فراهم می‌کند
