گفت‌و‌گو با دختر موتورسوار ایرانی؛ چالش‌ها و هیجان‌ها
موتورسواري در بخش بانوان، يكي از چالش‌هاي اصلي ورزشكاران اين رشته است. از آنجايي كه براي بانوان گواهينامه صادر نمي‌شود، آن‌ها مجبورند در پيست‌هاي تمريني به تمرين بپردازند و موتورسواري كنند. حركات‌شان شگفت انگيز و عجيب و، پرش‌هاي‌شان با موتور چشم‌نواز است.
سراغ الهام غياثي، از دختران موتورسوار ايراني رفتيم تا با او در اين باره صحبت كنيم.
دختران موتورسواري براي مخاطبان كمي ناآشنا هستند، شايد به دليل اينكه اخبار بسياري از تمرينات شما در سايت‌ها و روزنامه‌ها وجود ندارد. ابتدا خودتان را معرفي كنيد.
الهام غياثي هستم و ۲۸ سال سن دارم، حدود ۱۴ سال زير نظر پدرم در اين رشته فعاليت مي‌كنم. چند سالي است كه خواهر كوچك‌ترم وارد اين رشته شده و حمايتش مي‌كنيم.
۱۴ سال در اين رشته فعاليت داشتيد اما به اندازه برخي از ورزشكاران اين رشته معروف نيستيد.
چون اوايل شروع اين ورزش، تمرينات براي من خيلي منسجم نبود؛ يعني زماني كه به اين رشته آمدم در فصل تابستان بود. من در زمان بين درس‌ها شروع كردم ولي حدود ۱۴ سال است كه مداوم در اين رشته فعاليت مي‌كنم. الان مدت سه سال هست كه رييس كميته موتوركراس استان تهران هستم و سعي كردم به نوبه خودم تا جايي كه در توانم بوده، كمك كنم تا اين رشته پيشرفت كند و بيشتر ديده شود و خانم‌هاي علاقه‌مند بتوانند به‌سمت اين رشته بيايند و بدانند كه چنين رشته‌اي براي بانوان وجود دارد.
واكنش‌ها چطور بوده؟ از سوي بانوان استقبال شده است؟
با اينكه خودم توقع نداشتم اما اولين مسابقه در تاريخ ۸/۸/۸۸ در پيست شهران زير نظر هيات استان تهران برگزار شد. بعد از آن با توجه به اينكه اين رشته رسانه‌اي شد، متقاضيان بسياري داشتيم. موتورسواري رشته شيرين اما در عين حال سختي است. شايد به نظر نيايد يعني روزهايي مي‌شود كه مي‌روم خانه مي‌گويم خسته‌ام مي‌گويند مگرچه كاركردي؟ ولي به همين سادگي نيست. تمام عضلات بدن درگير است و شما خسته مي‌شويد؛ در واقع به نسبت رشته سنگيني است و خيلي از خانم‌ها مي‌آيند و اين ورزش را ادامه مي‌دهند و عده‌اي نيز براي‌شان سنگين است و مي‌روند.
مجوز رسمي فعاليت را چه سالي گرفتيد؟
فكر مي‌كنم مجوز رسمي حدود يك سال‌و نيم باشد كه از آن زمان به طور رسمي فعاليت مي‌كنيم. بعد از سال ۸۸ به طور رسمي مسابقه نداشتيم؛ تا دوسال پيش كه البته برگزار كننده مسابقه نيز خودم بودم.
شايعاتي وجود دارد كه مي‌گويند الهام غياثي به واسطه پدرش رشد كرد؟
شايعه نيست، واقعيت است و من حمايت پدرم را داشتم.
يعني شما به واسطه پدرتان رشد كرديد و پست گرفتيد؟
بدون شك همين‌طور است. پدرم حمايتم كرد كه من الان اينجا هستم. خيلي وقت‌ها بوده كه پدر درگير كار خودش بود؛ كاري كه هميشه بايد حضور پيدا مي‌كرد، او خيلي پرمشغله است ولي روزهاي تمرين ما دريغ نمي‌كند. به ويژه زمان‌هايي كه براي برگزاري مسابقه وقت مي‌گذارم، او كمكم مي‌كند. يعني دو هفته به صورت شبانه‌روزي حمايتم مي‌كند وگرنه كار من نبود كه مسابقه برگزار كنم.
واكنش دوستان و آشنايان‌تان وقتي مي‌خواستيد وارد اين رشته شويد، چطور بود؟ به هر حال چيزي كه در عرف وجود دارد، اين است كه موتورسواري ورزشي نيست كه خانم‌ها به راحتي از عهده‌اش بر بيايند. يك مقدار مردانه است، شما اين را قبول داريد؟
خير. به نظر من تعريف درستي نيست. نمي‌توان گفت ورزش موتورسواري يا هر ورزش ديگري مختص آقايان است.
خانم‌ها توانايي‌شان بسيار زياد است. آن‌ها توانمندند و در اين رشته در چند سال اخير، استعدادهاي بسياري كشف شده‌اند.
موضوعي كه در مورد ورزش موتورسواري بانوان وجود دارد، يك سري محدوديت‌هايي است كه اعمال مي‌شود. عرف جامعه اين قضيه را قبول نمي‌كند و اين موضوع باعث مي‌شود كه شما تلاش بيشتري براي ديده‌شدن كنيد. شما خودتان براي اينكه بيشتر ديده شويد و مردم را براي وارد شدن به اين رشته تشويق كنيد، چه كرديد؟
ورزشكاراني كه وارد اين رشته مي‌شدند، دو دسته بودند. يك سري از بچه‌ها كه سازنده بودند و مي‌خواستند اين رشته ساخته شود، آمدند از روي اصول زير نظر جاهايي كه ما را حمايت مي‌كردند، كار كردند.
هيات موتورسواري و فدراسيون از ما حمايت مي‌كرد. آمديم زير نظر آن‌ها فعاليت كرديم؛ يعني آمديم از طريق اينستاگرام، گروه‌هاي تلگرامي و مصاحبه‌هايي كه داشتيم، تبليغات كرديم.
مسابقه بين المللي داشتيد؟
خير نداشتيم، يعني اعزامي نداشتيم ولي امسال اميدواريم كه بتوانيم در اين مسابقات شركت كنيم.
مي‌توانيم اميدوار باشيم كه در مسابقات بين‌المللي مقام كسب كنيم؟
نمي‌توان به طور قطعي گفت مقام مي‌آوريم زيرا اولين بار است كه اين اتفاق رخ مي‌دهد و شرايط دشوار است.
موتورسواري بانوان، ورزش بچه‌پولدارهاست؟ اين شايعه‌اي است كه وجود دارد.
از نظر هزينه، موتورسواري رشته به نسبت سنگيني است اما كساني كه علاقه داشته باشند، مي‌توانند با كمترين هزينه نيز در اين ورزش فعاليت كنند. اما چرا مي‌گويند فقط بچه پولدارها در اين رشته موفق مي‌شوند؟ شما مي‌توانيد موتورسال يا موتور صفر سال را نگيريد بلكه چند مدل پايين‌تر را تهيه كنيد. در حال حاضر چندتا از پيست‌هاي ما مثل پيست تختي اين امكانات را براي بچه‌ها گذاشته و به كساني كه موتور ندارند و مي‌خواهند آموزش را شروع كنند، موتور مي‌دهد.
براي شروع اين رشته چقدر هزينه لازم است؟
بايد ببينيد كه مي‌خواهيد اين رشته را ادامه دهيد يا خير. قانونش اين است، كسي كه مي‌خواهد شروع كند، اول ثبت نام مي‌كند و در كلاس‌ها موتور و لباس مخصوص به او داده مي شود. تمرينات را با مبلغ كم شروع مي‌كند و اگر احساس كرد كه مي‌خواهد ادامه دهد، به او كمك مي‌كنند.
يعني فدراسيون لباس را تامين مي كند؟
نورا نراقي، آموزش را انجام مي‌دهد و خودش به ورزشكاران كمك مي‌كند. او يكي از بچه‌هاي مثبت و سازنده است و لباس و موتور براي آموزش به ورزشكاران مي‌دهد و پيست‌هاي ديگر نيز مثل پيست تختي، اين كار را مي‌كنند.
وسوسه نمي‌شويد در خيابان موتورسواري كنيد؟
من خيلي تابع پدرم هستم. او دوست ندارد و من نيز اين كار را نمي‌كنم با اينكه چند تا موتور خوب داريم ولي اين كار را نمي‌كنم. جالب است بدانيد در خانه حتي موتور ريس (Race) و موتور كراس داريم زيرا پدرم عاشق موتور است و كلكسيون دارد اما من هيچ وقت اين كار را نكردم.
با حضور بسياري از دختران در موتورسواري به واسطه تفكري كه وجود دارد مخالفت مي‌شود، به خانواده‌شان چه بگويند كه اين مقاومت كمتر شود؟
بسياري از بچه‌ها بودند كه مي‌خواستند اين رشته را شروع كنند اما با مخالفت خانواده مواجه مي‌شدند.
آن‌ها با خانواده مي‌آمدند و مي‌ديدند در پيست همه با خانواده هستند، اين ورزش زير پوشش است و هيات و فدراسيون حمايت مي‌كند. خانواده‌ها مي‌ديدند كه آسيب‌ها به نسبت كم و رشته جذابي است و به همين دليل موافقت كردند.
از كم بودن مصدوميت اين رشته مي‌گوييد اما به نظر نمي‌رسد چنان امن باشد.
اگر شما ايمني و لباس مناسب را داشته باشيد، مصدوميت بسيار كم است.
پيش آمده كه مصدوميت جدي داشته باشيد؟
من دو آسيب جدي داشتم ولي هر دوبار هم لباس مناسب به تن نداشتم؛ يعني دليل اين اتفاق بي‌احتياطي خودم بود.
قولي از مسئولان گرفتيد كه در آينده اعزام داشته باشيد؟
بله. با رييس فدراسيون جلسه داشتم و او بسيار اميدوار بود كه اين اتفاق رخ بدهد.
ركوردهاي زنان موتورسوار ايراني با ركوردهايي كه در خارج از كشور وجود دارد، چقدر فاصله دارد؟
يك مقدار فاصله داريم اما با تلاش بيشتر مي‌توانيم به ركوردهاي دنيا برسيم.
خودتان كه تجربه بين‌المللي نداشتيد؟
خير. هيچ كس اين تجربه را نداشته‌است؛ نورا‌نراقي براي يك مسابقه رفت اما متاسفانه مقام نياورد.
مشكل ديگري كه وجود دارد، اين است كه تعداد پيست‌هاي بانوان كم است.
نه اين‌طور نيست. در تمام پيست‌هايي كه آقايان در آن تمرين دارند، خانم‌ها نيز مي‌توانند تمرين كنند. در تهران پيست تختي، استاديوم آزادي، شهران، پرند و نسيم‌شهر را داريم.
بيشتر ورزشكاراني كه موتورسوارند، در بچگي شر و شيطان بودند؛ شما اين‌طور بوديد؟
خير. در هر سني من هيجانم را طوري تخليه كردم. كوچك‌تر كه بودم دوچرخه يا اسكيت‌سواري مي‌كردم، همواره پدرم پابه‌پاي من بود. از سني به بعد نيز مرا با موتور آشنا كرد، اين‌طور بوده كه شيطنت خاصي نداشتم و همواره انرژي را به نوعي تخليه كردم.
روزنامه شهروند
