نگاهی به مجسمه‌های چوبی بی‌نظیری که زندان روحی انسان را نشان می‌دهند

مجسمه چوبی «هیاهوی درونی» نشان‌دهنده فردی است که سعی دارد با کشیدن خود بر جاذبه‌ی زمین غلبه کند. فضاهای کنده‌کاری شده روی سطح چوب و ساخت برجستگی‌های صورت و انگشتان دست، حس خاصی به بیننده منتقل می‌کنند. از آنجا که همه انسان‌ها یک زندان درونی دارند، با دیدن این مجسمه این حس تداعی می‌شود که تفکرات درونی تا چه اندازه می‌توانند غمگین و ناراحت‌کننده باشند و آدمی همیشه در کشاکش درونی برای فرار از آنهاست.

«تولد قهرمانی جدید» استعاره‌ای است از روح انسان و تصورات و خیال‌های او. این اثر را نمی‌توان به راحتی در یک گروه از اشکال ذهنی همچون احساسی، شاعرانه، مفهومی و غیربصری دسته‌بندی کرد.

این اثر به نوعی یک خیال است که آگاهی و کشف دنیای ناخودآگاه را منتشر می‌کند.

این مجسمه چوبی، دگردیسی از کالبد جسمانی به فضای درونی روح را به تصویر کشیده است.

نفس، به طور مبهمی شمایل شکل روحی انسان و بخش درونی او را تداعی می‌کند.

دست و پاهای بیرون آمده از قاب در این طراحی قابل تامل هستند.

این مجسمه نیز نمادی از روح محبوس در جسم است که نشان می‌دهد انسان مجموعه‌ای است از تفکرات و باورها که همگی در نهاد او جای خوش کرده‌اند.

این شاهکار چوبی یک انسان مچاله شده را به تصویر کشیده که ظرافت هنری آن غیر قابل چشم‌پوشی است. در این اثر شما چهره‌های مختلفی را می‌توانید ببینید که معلوم نیست آنها یکدیگر را در آغوش کشیده‌اند یا در حال پس زدن همدیگر هستند.

هر کسی به ظن خود می‌تواند راز این گلوله‌ی چوبی را درک کند؛ برداشت هر فرد در واقع مفهوم اصلی این مجسمه است.

چهره‌نگاری از خود بهترین روش برای نمایش خویشتنِ درونی فرد است.

بیننده اثر می‌تواند با توجه به فرم صورت و حالت دست‌های مجسمه برداشت شخصی خود از دنیای درونی را داشته باشد.

سلفی

جنگل نماد اجتماع است. در این مجسمه مشاهده می‌کنیم که در کنار هم آمدن قطعات مختلف، تکمیل کننده آنهاست. ما می‌توانیم با نگاه کردن به نمای بیرونی این قطعات، دنیای درونی آن را متصور شویم.