نظر سالار عقیلی درباره نوازندگی همسر و فرزندش

سالار عقیلی می‌گوید موسیقی باعث پیوند او و همسرش حریر شریعت‌زاده شده و اولین کنسرتش را با همسرش برگزار کرده است.

سالار عقیلی، بی اغراق یکی از بهترین های موسیقی ایران است. میراث او برای این هنر چند صد اثر تاثیرگذار و ماندگار است، به ویژه آن هایی که در حوزه های حماسی و میهنی خوانده و به دل مخاطبان نشسته است.

فقط نوزده سال داشت که در جشنواره موسیقی فجر ۱۳۷۵ خوش درخشید و همان سرآغاز یک زندگی حرفه ای پُربار بود اما بهانه رویداد موسیقایی، بهانه آشنایی او با بانوی جوان هنرمندی شد که به اتفاق خانواده اش به تماشای هنرنمایی وی نشسته بود. صحبت های آن ها بعد از برنامه به آشنایی خانوادگی و ازدواج شان منجر شد.

به این ترتیب عشق سالار عقیلی و حریر شریعت زاده به موسیقی باعث پیوند آن ها می شود. خانواده هنری شان حالا با “ماهور” فرزندشان که از قضا او نیز دستی به ساز دارد، کامل شده است.در گفت وگویی با “سالار عقیلی” از عالم موسیقی سخن گفتیم.

حرف را با این هنرمند از یک کارنامه پُربارش آغاز می کنیم. از آثار و آلبوم های پُرتعداد او که به رغم وجه کیفی بالای آن، به لحاظ کمی برای عده‌ای، یک نقطه قابل نقد در کارنامه این خواننده است. او خود این مسئله را رد می کند و می گوید:بپذیریم که اساسا هنر آن درآمدی را که شایسته نامش هست، ندارد. این موضوع هم از عوامل متعددی ریشه می گیرد.

حتی اگر هنرمندی این شانس را داشته باشد که بسته به توانمندی‌اش دستمزد دریافت کند و کسب درآمد کند، تازه می شود امیدوار بود، او که عمری را صرف دغدغه های هنری کرده، با آرامش می تواند به بازنشستگی اش فکر کند. البته این شکل ایده آل است و در واقع کمتر این اتفاق رخ می دهد. اگر انرژی که بسیاری از همکاران من برای فعالیت های هنری شان خرج می کنند، در شغل صرف می کردند، دریافتی اقتصادی به مراتب بیشتری داشتند.

عقیلی اعتقاد دارد: آن طور که من به مقوله هنر نگاه می کنم موسیقی با روحیه مردم سروکار دارد، وقتی روحیه مردم خوب باشد، حال موسیقی هم خوب است و بالعکس. اتفاقات تلخ و شیرین بر جریان هنر اثر خود را باقی می گذارد. چنین سطح از اثرگذاری در بسیاری دیگر از مشاغل وجود ندارد

از سالار عقیلی درباره کارهای ملی – میهنی و حماسی او می پرسیم که چه در قالب ارکسترهای موسیقی ملی ایران و سمفونیک اصفهان اجرا کرده و چه آن هایی که خوانده تا بر تیتراژ سریال یا فیلمی ماندگار شوند. او می گوید: من حدود ۴۶۰ آهنگ اجرا کرده ام که از این میان تنها ۱۰ آهنگ ملی – میهنی است اما زعم بسیاری آن است که عمده کارهای من در این حوزه بوده است، در حالی که اگر کسی شنونده کارهای من بوده باشد و تمام کارهای سالار عقیلی را دنبال کند، این حس را نخواهد داشت.

علت این موضوع این است که تلویزیون و رادیو بیشتر کارهای ملی – میهنی من را پخش می کنند. البته این می توانست عکس هم باشد و اگر مثلا رادیو و تلویزیون آن ۴۵۰ کار دیگر من را پخش می کرد، شاید تلقی برخی از مردم آن بود که سالار عقیلی فقط کارهای عاشقانه می خواند یا بر مفاهیم تغزلی تاکید بیشتری دارد تا درون مایه های وطنی و حماسی.

حرف دیگر ما با این هنرمند نامدار، از خانواده ای است که از جنس خود اوست، یعنی هنرمند و هنردوست. او این خانواده را افتخار خود می داند و می گوید: خانم حریر شریعت زاده جزو سه نفری در ایران هستند که سبک پیانونوازی زنده یاد استاد مرتضی خان محجوبی را دنبال می کنند. به هر حال من هم از زمانی که کار موسیقی را شروع کردم، علاقه مند به استاد بنان بودم و به نوعی علت آشنایی من و همسرم هم همین بود و به بیان بهتر، موسیقی ما را به هم پیوند داد.

من اولین کنسرت رسمی ام را با همراهی همسرم برگزار کردم. خاطرم هست قرار بود آن برنامه را دو شب اجرا کنیم اما مردم آن قدر لطف داشتند و به قدری استقبال کردند که یک شب دیگر هم کنسرت تمدید شد. بعد از این بود که من و همسرم به عنوان نوازنده پیانو به همراه آقای سیامک بنایی و آرش فرهنگ فر به عنوان نوازنده تنبک، آلبوم “مایه ناز” را ضبط کردیم.

البته به غیر از سالار عقیلی و همسرش، فرزند آن ها “ماهور” هم در عرصه موسیقی فعال است. این هنرمند در توضیح علت حضور فعالانه فرزندش در عرصه موسیقی بیان می کند: او بزرگ شده یک خانواده هنری است و این ریشه ها، ماهور را هم سمت موسیقی کشانده است. او حالا در حد خیلی خوب ویلن می نوازد و در زمینه ساز تنبک هم نوازنده قابلی به حساب می آید.