«لورل و هاردی» در اختتامیه جشنواره فیلم لندن
فیلم زندگی‌نامه «استن و اولی» به کارگردانی «جان اس.برد» در مراسم اختتامیه جشنواره فیلم لندن برای اولین بار به نمایش گذاشته می‌شود.
به نقل از ایندی‌وایر، فیلم «استن و اولی» که بر اساس زندگی‌نامه «استن لورل» و «اولیور هاردی» زوج مشهور کمدی دهه ۱۹۲۰ تا ۱۹۵۰ میلادی سینمای جهان ساخته شده است روز ۲۱ اکتبر همزمان با رونمایی در اختتامیه جشنواره فیلم لندن در سینماهای سراسر بریتانیا نیز اکران خود را آغاز می‌کند.
در این فیلم به کارگردانی «جان اس.برد» نقش این دو کمدین را «استیو کوگان» و «جان سی.رایلی» بازی کرده‌اند و داستان اصلی فیلم نیز درباره تور خداحافظی این دو کمدین مشهور در بریتانیا و ایرلند به همراه همسرانشان است.
«تریشیا تاتل» رئیس جشنواره فیلم لندن گفت: این فیلم ادای احترامی به دو زوج قدیمی سینمای کمدی است و روایتگر داستانی جالب و تکان‌دهنده از دوستی میان «استن لورل لورل» و «اولیور هاردی» است.
استن لورل و اولیور هاردی در سال ۱۹۱۹ در کمپانی فاکس قرن بیستم و در «سگ خوشبخت» (که در ۱۹۲۱ اکران شد) همکاری خود را آغاز کردند و بعد به استودیوی فیلم‌سازی «هال روچ» پیوستند اما اولین فیلم دو نفره آنها «شلوار پوشاندن به فیلیپ» در سال ۱۹۲۷ آغاز همکاری این دو بود و این همکاری سی سال ادامه یافت.
«استن لورل» در چند فیلم از جمله «سوپ اردک» با اولیور هاردی همبازی شد و استقبال بی‌نظیر مردم از آثار کمدی آنها، موجب شد تا این زوج سینمایی، رسما آغازگر مجموعه فیلم‌های «لورل و هاردی» شوند.«استیو کوگان» و «جان سی.رایلی» در نقش لورل و هاردی
فیلم‌های کوتاهی مانند «نبرد قرن»، «مردان متاهل هم باید به خانه بروند»، «تجارت بزرگ» و بسیاری فیلم‌های دیگر نتیجه‌ی همکاری این دو کمدین بزرگ بود. تا جاییکه فیلم «جعبه موسیقی» آنها در سال ۱۹۳۲ موفق به دریافت اسکار بهترین فیلم کوتاه شد.
در سال ۱۹۵۶، آنها قصد داشتند در یک مجموعه‌ی تلویزیونی به نام «افسانه‌ی لورل و هاردی» که بر اساس داستان‌های کودکان بود، بازی کنند، اما اولیور به علت سکته‌ی قلبی در روز ۱۵ سپتامبر ۱۹۵۶ فلج شد و برای چند ماه در خانه بستری شد و قادر به صحبت یا تکان خوردن نیز نبود و سرانجام در هفتم اوت ۱۹۵۷ درگذشت.
پس از مرگ هاردی، «استن لورل» به صورت رسمی از حرفه بازیگری کناره گیری کردو به علت بیماری، نتوانست در مراسم تدفین همبازی و دوست نزدیکش شرکت کند. مرگ اولیور تاثیر وحشتناکی بر لورل گذاشت، به طوریکه او دیگر نتوانست تا آخر عمر خود را دوباره پیدا کند.
«استن لورل» نیز آخرین سالهای عمر خود را در آپارتمان کوچکی در اوشیناهتل در سنت مونیکا سپری کرد و سرانجام وی نیز در ۲۳ فوریه ۱۹۶۵ در سن ۷۴ سالگی چند روز پس از حمله قلبی در گذشت.
