غذاخوردن احساسی چیست و چطور باید با آن مقابله کرد؟

با اشاره به این که ۲ نوع پرخوری عصبی وجود دارد، اظهار کرد: در نوع اول پرخوری عصبی موسوم به بولیمیا نرووسا (bulimla nervosa) فرد حجم زیادی ازغذا را در یک وعده میل می‌کند و پس از آن با انگشت سعی درخارج کردن محتویات غذا از درون معده خود را دارد، که این مورد منجر به تیره شدن یکی از انگشتان شخص می‌شود؛ در واقع این اقدام بیماری روانی است که باعث بروز اختلالات غذایی در شخص  هم می‌شود.

وی با اشاره به آسیب رسیدن به دیواره مری به دلیل تکرارخروج محتویات غذا از معده و مقاوم نبودن مری نسبت به اسید معده بیان کرد: از دیگر عوارض این بیماری بروز مشکلات تغذیه‌ای است چرا که این افراد میل بیشتری به مصرف مواد قندی دارند که این موضوع بر وزن آنها اثر می‌گذارد و در کنار این عوارض بیمار دچار کمبود ریزمغذی‌ها می‌شوند، بنابراین اصلا بعید نیست که فردی با این مشکلات علاوه بر اضافه وزن، مشکل کمبود آهن و ویتامین D هم پیدا کند.

متخصص تغذیه و رژیم درمانی در خصوص دیگر عوارض این بیماری بر سیستم ایمنی بدن، تصریح کرد: علاوه بر این عارضه،  استفراغ‌های مکرر و کمبود‌های تغذیه‌ای باعث بروز بیماری‌هایی مثل کبد چرب و مشکلات قلبی‌وعروقی در افراد می‌شود.

نیستانی با اشاره به این که به طور معمول درمان قطعی برای بیماران روحی وجود ندارد، گفت: بنابراین بیماران باید تحت حمایت محیط و خانواده همچنین چکاپ‌های دوره‌ای قرار گیرند.

این متخصص تغذیه در خصوص نوع دوم پرخوری عصبی گفت: در این عارضه فرد تحت فشار عصبی یا اضطراب شروع به پرخوری می‌کند.

نیستانی افزود: نوع اول پرخوری عصبی بیماری روانی محسوب می‌شود و شیوه درمانی آن مشخص است، اما نوع دوم تنها تصور مردم است و نمی‌توان از آن به عنوان بیماری یاد کرد.

این متخصص تغذیه بیان کرد: درمان بیماری پرخوری عصبی در ابتدای امر بر عهده متخصص تغذیه نیست و باید تیم پزشکی متشکل از روانپزشک و متخصص تغذیه با درمان‌های دارویی و غیر دارویی به بیمار کمک کنند و در نهایت عادت‌های نادرست غذایی فرد، توسط پزشک تغذیه اصلاح می‌شود.