عفونت تتو و خالکوبی حتی بعد از گذشت ۱۵ سال
بهگفته محققان تتو و خالکوبی میتواند ۱۵ سال بعد عفونت کند و ایمنی بدن را دچار اختلال کند.
عفونت تتو و خالکوبی حتی بعد از گذشت ۱۵ سال
پزشکان هشدار دادند که خالکوبی و انواع «تَتو» (tattoo) میتوانند حتی بعد از گذشت ۱۵ سال دچار عفونت شوند و سیستم ایمنی بدن را دچار اختلال کنند. تاتوها میتوانند ۱۵ سال بعد عفونت ایجاد کنند.
بر اساس گزارش تلگراف، تتوها میتوانند بعد از ۱۵ سال که از کشیده شدن آنها میگذرد عفونت کنند.
پزشکان تحقیقات خود را در این زمینه بعد از آن آغاز کردند که یک زن بهدلیل بزرگشدن گرههای لنفاوی که بهدلیل عفونت ایجاد شده بود به بیمارستان مراجعه کرد.
این زن ۳۰ساله استرالیایی بهدلیل وجود تودههای دردناکی که در ناحیه شکمش ایجاد شده بود تصور میکرد که به بیماری سرطان مبتلا شده است.
با این حال هنگامی که پزشکان در بیمارستان سلطنتی پرنس آلفرد در سیدنی این تودههای دردناک را از بدن این زن خارج کردند نگرانی وی در مورد ابتلا به سرطان برطرف شد.
اما نکتهای که در این بین توجه پزشکان را به خود جلب کرد عواقب تتو آن هم بعد از گذشت ۱۵ سال بود.
پزشکان به این نتیجه رسیدند که عامل بهوجود آمدن آن تودههای دردناک، خالکوبیای بود که بیش از ۱۵ سال قبل بهروی بیمار انجام شده بود و حال همان خالکوبی موجب عفونت شده بود.
تحقیقات در این رابطه به این نتیجه رسید که جوهر تتو هنگام خالکوبی به گرههای لنفاوی که نقش پاککننده سموم بدن را ایفا میکنند میرسد و این بافتها بهرنگ جوهر مورد استفاده تغییر رنگ میدهند.
مطالعه جدید نشان میدهد که فرآیند عفونی شدن محل خالکوبی حتی بعد از گذر بازه زمانی بیش از دو دهه میتواند اتفاق بیفتد.
این در حالی است که طبق این گزارش، حدود یکسوم از جوانان انگلیسی تجربه تتو و خالکوبی را روی بدنشان دارند.
تحقیقات اخیر نشان میدهد که نانوذرات سمی دیاکسید تیتانیوم موجود در جوهر خالکوبی ممکن است از طریق منافذ پوستی عبور کنند و در گرههای لنفاوی جای گیرند و در آنجا موجب عفونتهای شدید شوند.
نکته قابل توجه در رابطه با خالکوبی این است که اغلب هیچ کس ترکیب شیمیایی رنگ مورد استفاده توسط تتوکار را بررسی نمیکند، اما این مطالعه نشان میدهد که همانطور که شما به استریل و یک بار مصرف بودن سورن خالکوبی توجه و دقت میکنید باید به همان مقدار روی جنس و ترکیب رنگ جوهر حساس باشید.
این مطالعه موردی جدید در مجله Annals of Internal Medicine منتشر شده است.