سهم تئاتر از بنرها و بیلبوردها چقدر است؟
کارگردان تئاتر: پروسه قانونمندی برای استفاده از تبلیغات محیطی وجود ندارد.
مسعود دلخواه می‌گوید: «هیچ گونه پروسه قانونمندی برای استفاده از تبلیغات محیطی وجود نداشت که منِ نوعی بگویم خیلی خب! اگر این مراحل را انجام دهم می‌توانم در سطح شهر و در فلان اتوبان فلان تعداد بنر بگیرم.»
نرگس کیانی: آن بخش از بنرهای کنار خیابان، بیلبوردهای روی عرشه پل‌ها و امکانات تبلیغاتی در ایستگاه‌های مترو که در اختیار شهرداری تهران است می‌تواند یکی از بهترین گزینه‌ها برای اطلاع‌رسانی در مورد نمایش‌هایی باشد که در نقاط مختلف شهر روی صحنه‌اند. این امکانات می‌توانند با قیمتی منصفانه، قیمتی که یک گروه تئاتری از عهده پرداختش برآید حتی اگر نه به جوان‌ها، حداقل به کارگردان‌های حرفه‌ای و باسابقه تعلق بگیرد. هر چند گاهی هم تعلق می‌گیرد اما نه به همه و نه با پروسه‌ای مشخص.
دکتر مسعود دلخواه کارگردان باسابقه تئاتر در این مورد، انگشت روی دو مسئله می‌گذارد؛ یکی این که پروسه استفاده از این امکانات شفاف نیست و دوم این که قیمت‌ها بسیار گران است. آن‌چه در ادامه می‌خوانید گفت‌وگویی است با این هنرمند پیشکسوت در همین زمینه.
این گزارش با محوریت سهم تئاتری‌ها از بنرها و بیلبوردهای سطح شهر و صحت یا عدم صحت برخورد دوگانه با هنرمندان در زمینه استفاده از این تبلیغات، در گفت‌وگو با دیگر اهالی تئاتر ادامه خواهد داشت.
عدالت یا عدم‌عدالت در تقسیم امکانات تبلیغات محیطی
متاسفانه به شخصه تاکنون نتوانسته‌ام از این امکانات استفاده کنم، آن هم به عنوان کسی که نزدیک به ۴۰ سال سابقه بازیگری و کارگردانی تئاتر دارم. هر کسی جایگاهی دارد و من فکر نمی‌کنم در این ۴۰ سال کار حرفه‌ای، که از ۱۸، ۱۹ سالگی‌ام آغاز شد و درسش را تا آخرین مراحل خواندم، هیچ گونه اثر غیرفرهنگی یا تجاری یا گیشه‌محور خلق کرده باشم. در نتیجه خودم را یک فرد فرهنگی می‌دانم که سزاوار دریافت امکانات شهری برای تبلیغ کارش هست.
وظیفه شهرداری و شورای شهر جدید
به همین دلیل فکر می‌کنم شورای شهر و شهردار جدید باید به طور جدی به این موارد توجه کنند و قدم‌هایی برای فرهنگ و هنر بردارند که ثابت کنند انسان‌هایی فرهنگی هستند و به حضور فرهنگ و هنر در سطح شهر اهمیت می‌دهند وگرنه حرف و شعار که از هر کسی برمی‌آید.
