بررسی گوشت گوسفند و گوساله از نظر طب سنتی
گوشت گوسفند از منظر طب سنتی دارای مزاج گرم و تر است و معمولا از گشنیز، سماق و مرزه به‌عنوان مُصلح‌های این گوشت استفاده می‌کنند.
گوشت گوسفند از منظر طب سنتی
دارای مزاج گرم و تر است و معمولا از گشنیز، سماق و مرزه به‌عنوان مُصلح‌های این گوشت استفاده می‌کنند. گوشت گوسفند به‌عنوان موافق‌ترین نوع گوشت برای انسان‌ها در مناطق معتدل ایران شناخته می‌شود، و دل و جگر و قلوه آن برای تقویت قلب و کبد و کلیه انسان مفید است.
گوشت گوسفند، کثیرالغذا محسوب می‌شود و سریع هضم می‌گردد. از ویژگی‌های آن می‌توان به این موارد اشاره کرد: تولیدکننده خون صالح، تقویت‌کننده بدن و چاق‌کننده.
خوردن مداوم گوشت خالص و بدون استخوان گوسفند که همراه با سرکه و عسل پخته شده باشد، فوق‌العاده برای بدن مفید است و مانع غش و باعث رفع خفقان می‌شود.
البته زیاده‌روی در مصرف مغز آن باعث کُندذهنی و فراموشی می‌گردد. گوشت گاو از منظر طب سنتی دارای مزاج گرم و خشک است. از مُصلح‌های این گوشت می‌توان به این موارد اشاره کرد: دارچین، فلفل، زنجبیل، پیاز، سکنجبین، گلپر، سیر، تره‌تیزک و زیره.
گوشت گاو دارای خصلت‌های مختلفی است: چاق‌کننده، تقویت‌کننده بدن و دیرهضم. مصرف آن در مناطق گرم، باعث ایجاد خون غلیظ، بیماری‌های سوداوی، بیماری‌های مفصلی، صعود بخارات غلیظ و بدبو به قلب و مغز، و زایمان زودرس می‌شود. بهترین نوع آن، گوشت گاو زرد و بهترین فصل خوردن آن نیز فصل بهار است.
