وحشت آمریکای ترامپ از ایران پلاسمایی
شهرابی فراهانی، تحلیل‌گر مسائل سیاسی و بین الملل در یادداشتی نوشت: در سال‌های اخیر پیشرفت‌های زیادی در هر دو زمینه داشته‌ایم و احتمالاً تا سال ۱۴۰۴ (۲۰۲۵ میلادی) به نقاط عطف مهمی خواهد رسید. “با توجه به اسناد بالادستی مانند سند چشم‌انداز و همچنین برنامه‌های سازمان انرژی اتمی و موشکی کشور” چند احتمال درباره آینده برنامه هسته‌ای ایران مطرح است:
۱. توسعه ظرفیت غنی‌سازی اورانیوم
ایران در سال‌های اخیر سطح غنی‌سازی خود را به ۶۰ درصد رسانده که این رقم از نظر فنی فاصله چندانی با ۹۰ درصد (سطح مورد نیاز برای سلاح هسته‌ای) ندارد. اگر ایران تا ۱۴۰۴ بخواهد به اوج قدرت هسته‌ای برسد، ممکن است ظرفیت غنی‌سازی خود را به سطوح بالاتر افزایش دهد.
۲. افزایش تعداد و کیفیت سانتریفیوژها
با پیشرفت مدل‌های پیشرفته‌تر مانند IR-6 و IR-9، ایران توانایی غنی‌سازی اورانیوم را سریع‌تر از قبل خواهد داشت. توسعه این سانتریفیوژها می‌تواند توانمندی هسته‌ای ایران را به سطحی برساند که در صورت نیاز، زمان لازم برای رسیدن به مواد لازم جهت ساخت سلاح هسته‌ای به حداقل برسد.
۳. تکمیل نیروگاه‌های هسته‌ای و تولید برق اتمی
ایران در کنار بحث غنی‌سازی، به دنبال افزایش تولید برق از طریق انرژی هسته‌ای است. پروژه‌هایی مانند واحدهای جدید نیروگاه بوشهر، نیروگاه دارخوین و توسعه ظرفیت در اصفهان و اراک می‌توانند تا ۱۴۰۴ به بهره‌برداری برسند.
۴. تعامل یا تقابل با قدرت‌های جهانی
سناریوی تعامل: در صورت احیای توافق هسته‌ای یا توافقات جدید، ایران می‌تواند از فشارهای اقتصادی خارج شده و برنامه هسته‌ای خود را در چهارچوب معاهدات بین‌المللی ادامه دهد.
سناریوی تقابل: اگر مذاکرات شکست بخورد و فشارهای غرب افزایش یابد، ممکن است ایران سیاست‌های هسته‌ای خود را به سمت استراتژی‌های جدیدی ببرد که تنش‌های بین‌المللی را افزایش دهد.
ایران به سلاح پلاسمایی دست یافته و این سلاح از بمب اتمی قدرتمندتر است، از نظر علمی و نظامی قابل تامل است.
سلاح‌های پلاسمایی بیشتر در مرحله تحقیقاتی و تئوریک در دنیا هستند اما در ایران به مرحله عملی طبق گفته مسئولین رده بالای نظامی رسیده است. این نوع سلاح‌ها معمولاً به تکنولوژی‌های پرانرژی مانند لیزرها، الکترومغناطیس و پلاسماهای داغ متکی هستند. در حال حاضر، کشورهای پیشرفته مانند آمریکا، روسیه و چین در حال تحقیق روی این فناوری‌ها هستند، اما هیچ مدرک معتبری توسط این ۳کشور به غیر از ایران مبنی بر تولید و استفاده عملیاتی از چنین سلاحی وجود ندارد. بمب اتمی قدرتی بی‌رقیب دارد – سلاح‌های هسته‌ای، به‌خصوص بمب‌های هیدروژنی، دارای قدرت تخریبی بسیار زیاد هستند که از طریق واکنش‌های زنجیره‌ای هسته‌ای ایجاد می‌شود. هیچ فناوری شناخته‌شده‌ای تاکنون نتوانسته چنین سطحی از تخریب را ایجاد کند.
سلاح‌های لیزری محدودیت دارند – حتی پیشرفته‌ترین لیزرهای نظامی جهان مانند سیستم‌های لیزری آمریکا (HEL) هنوز به اندازه‌ای قدرتمند نیستند که به‌عنوان یک سلاح استراتژیک جایگزین بمب اتمی محسوب شوند. این سیستم‌ها بیشتر برای انهدام پهپادها، موشک‌ها و اهداف کوچک استفاده می‌شوند. اما صحبت‌های سردار عزیز اسلام حاجی زاده (فرمانده شجاع، جهادی و نستوه هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی) در خصوص سلاح پلاسمایی ایران “در زمانی که ترامپ قمارباز و دولت جنگ طلبش که دنیا و مخصوصاً ایران و جبهه مقاومت” را بصورت مکرر تهدید سخت می‌کند دنیا را متحیر و در شگفتی قرارداده است.
نتیجه‌گیری:
سال ۱۴۰۴ می‌تواند نقطه عطفی برای برنامه هسته‌ای ایران و سلاح پلاسمایی کشور ایران می‌باشد، اما مهم زمینه افزایش ظرفیت غنی‌سازی و تحقیقاتی، چه در حوزه استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای و چه در بعد ژئوپلیتیکی و مذاکرات بین‌المللی. با توجه به شرایط متغیردنیا مدنظر است.
