اصل ماجرای شایعه استعفای ایوبی چیست؟
رسانه ای شدن شایعه استعفای حجت الله ایوئبی از سمت سازمان سینمایی و انتشار خبر تکذیب این استعفا، سینمای ایران در حوزه مدیریت را در شرایط خاصی قرار داد.
این کش و قوس های مدیریتی آن هم در کمتر از دو ماه مانده به زمان برگزاری انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری، اگر با تدبیر و دوراندیشی مدیریت عالیه حوزه فرهنگ همراه نباشد، اوضاع سینمای ایران را با چالش های فراوانی روبرو خواهد ساخت.
صالحی امیری پس از گرفتن رای اعتماد از مجلس و نشستن بر صندلی مسئولیت خطیری مانند وزارت ارشاد، نوعی از خود گذشتگی را ار خود نشان داد که شاید کمتر سیاستمداری حاضر به انجام این ریسک می شد.
پذیرش مسئولیت ان هم در فاصله زمانی کمتر از یک سال مانده به پایان عمر دولت یازدهم، نوعی هزینه کردن اعتبار سیاسی و فرهنگی صالحی امیری برای پیشگیری از توقف سیاست های اجرایی دولت حسن روحانی در حوزه فرهنگ و هنر بود.
این دوراندیشی وزیر ارشاد صرف نظر از این که آیا او در دولت بعدی هم چنین مسئولیتی را برعهده می گیرد یا نه، امری ستودنی و قابل ستایش بود.
با استقرار صالحی امیری در ساختمان بهارستان و ایجاد شرایط مطمئنی براری ادامه سیاستگذاری ها، برخی تلاش های پنهان برای ایجاد فضای غیرواقعی در حوزه سینما توسط عده معدودی که سوابق و کارنامه مدیریتی شان صرفا بر اساس اعتماد مدیریت سینمایی دولت یازدهم و دادن مسئولیت ها در این دولت به آنها قابل تاویل و تفسیر بود، بحران هایی غیرمرتبط با سینما را به وجود آوردند.
این معدود که مهم ترین شاخصه کاری شان را باید در ایجاد مانع و تنگنا بر سر راه تولید و نمایش فیلم های سینمایی جست و جو کرد، با به کار گرفتن رویه های حذفی، تلاش آشکاری را برای متهم جلوه دادن مدیریت عالیه سینما به کار گرفتند.
اما همین شیوه ها روز گذشته با اعلام دستور ایوبی مبنی بر ضرورت های ایجاد سهولت در ارائه پروانه های ساخت و نمایش فیلم و همچنین الزاماتی برای تغییر در ترکیب شوراهای پروانه ساخت و نمایش، رویه های پنهان رفتارهای خصمانه و توطئه چینی برخی از مدیران زیرمجموعه سازمان سینمایی را به شکل آشکاری وارد فاز جدیدی کرد.
این که ضرورت های ایجاد شرایط سهل برای امکان یافتن تولید و نمایش فیلم ها آستانه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری می تواند نوعی همگرایی میان اهالی سینما با بدنه مدیریت سینمایی کشور را به وجود بیاورد سیاست درستی برای بیرون کشاندن اوضاع تولید است آن هم در زمانی که معمولا تولید فیلم ها در حالت رکود قرار دارند مسلما سیاستی قابل توجه خواهد بود.
حال این پرسش مطرح است که چه فرد یا افرادی از در تنگنا قرار گرفتن مقوله تولدی و اکران فیلم های سینمایی منافع خاصی دارند و آیا این منافع بر اساس محور منافع ملی و کلی دولت تاویل و تفسیر می شود یا محدوده ای شخصی را در بر می گیرد؟
در شماره روز سه شنبه روزنامه بانی فیلم به شکل مفصل به این مقوله خواهیم پرداخت.