۷ بیماری خودایمنی با احتمال ابتلای بالا برای بانوان

بیماری های خودایمنی – زمانی رخ می دهند که سیستم ایمنی علیه شما وارد عمل می شود و حمله به سلول های سالم را آغاز می کند –

۷ بیماری خودایمنی که زنان را بیشتر تهدید می‌کنند

می توانند هر فردی را تحت تاثیر قرار دهند، که در این میان زنان با اختلاف زیاد بیشتر از مردان به این قبیل بیماری ها مبتلا می شوند. هیچ کس به طور دقیق دلیل این مساله را نمی داند اما پژوهشی جدید تفاوت ها در روش بیان ژن هایی خاص در زنان را از دلایل احتمالی پیشنهاد داده است.

به هر دلیلی که شکل می گیرند، خبر بد این است که ابتلا به بیماری های خودایمنی رو به افزایش هستند.

به نقل از “رودال ارگانیک لایف”، حداقل ۸۰ بیماری خودایمنی مختلف وجود دارند. اگرچه هر یک از آنها منحصر به فرد هستند، نشانه هایی مشخص در بسیاری از آنها مشترک هستند که از آن جمله می توان به خستگی، سرگیجه، و تب اشاره کرد. نشانه کلاسیک بیماری های خودایمنی التهاب است که می تواند موجب قرمزی، گرما، درد و تورم شود.

روش درمان به بیماری بستگی دارد، اما اغلب شامل داروهای ضد التهاب، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، یا عوامل بیولوژیک جدیدتر می شود.

راهبردهای طبیعی از جمله کاهش مصرف مواد غذایی التهاب آفرین همانند آنهایی که سرشار از قند و چربی اشباع هستند، کاهش استرس، کاهش بار سموم، و بهبود دستگاه گوارش نیز شاهد افزایش محبوبیت خود هستند. حدود ۸۰ درصد از سیستم ایمنی بدن انسان در دستگاه گوارش واقع شده است.

تشخیص هر چه سریع‌تر بیماری خودایمنی بهترین روش برای کند کردن پیشرفت آن است، اما باید بدانید به دنبال چه چیزی باشید. در ادامه با ۷ بیماری خودایمنی بیشتر آشنا می شویم.

آرتریت روماتوئید

بنابر مطالعه ای که در نشریه Arthritis and Rheumatism منتشر شد، نزدیک به چهار درصد از بانوان در زندگی خود به آرتریت روماتوئید مبتلا خواهند شد. این بیماری نشانه های التهاب مفصل را در بدن ایجاد می کند که دست ها، انگشتان، آرنج ها، زانوها و مفصل ران از جمله رایج‌ترین مناطق محسوب می شوند.

آرتریت روماتوئید متفاوت از آرتروز، یک بیماری انحطاطی شایع که در نتیجه فرسودگی مفاصل شکل می گیرد، است. نشانه های آرتریت روماتوئید همانند خستگی، تب، کاهش وزن، و کاهش اشتها به طور معمول سریع پدیدار می شوند و طی تنها چند هفته بدتر می شوند، به جای این که با گذشت زمان و به آرامی توسعه یابند.

همچنین، آرتریت روماتوئید نشانه های متقارن ایجاد می کند به این معنی که هر دو سمت بدن تحت تاثیر قرار می گیرند.

درمان آرتریت روماتوئید شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی برای کاهش تورم و درد، داروهای تجویزی برای توقف حملات سیستم ایمنی، و کاردرمانی و فیزیوتراپی برای بهبود تحرک می شود. تغییرات سبک زندگی مانند ورزش، مدیریت وزن، و عادات سالم نیز از جمله عوامل کلیدی در روند درمان محسوب می شوند.

لوپوس

لوپوس بیماری است که می تواند به مفاصل، پوست، کلیه ها، قلب، ریه ها، و دیگر اندام های بدن آسیب برساند و نه نفر از هر ۱۰ نفر مبتلا به این بیماری زن هستند. این در شرایطی است که زنان رنگین پوست نسبت به زنان سفید پوست دو تا سه برابر احتمال بیشتری دارد به لوپوس مبتلا شوند.

لوپوس می تواند اندام های بسیاری را تحت تاثیر قرار دهد و از این رو، اغلب با طیف گسترده ای از نشانه ها همراهی می شود که می تواند تشخیص بیماری را دشوار سازد.

از نشانه های ممکن می توان به خستگی شدید، سردرد، مفاصل دردناک یا متورم، تب، کم خونی، تورم در پاها، دست ها و اطراف چشم ها، درد قفسه سینه هنگام تنفس عمیق، راش پروانه ای شکل در امتداد گونه ها و بینی، حساسیت به خورشید یا نور، ریزش مو، انعقاد غیر طبیعی خون، سفید و/یا آبی شدن انگشتان هنگام سرما و زخم های دهان یا بینی اشاره کرد.

درمان لوپوس اغلب شامل کورتیکواستروئیدها و داروهای دیگر برای کمک به کاهش التهاب، سرکوب سیستم ایمنی، و به حداقل رساندن آسیب به اندام ها می شود.

تیروئیدیت هاشیموتو

تیروئیدیت هاشیموتو زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی به تیروئید، غده ای پروانه ای شکل در مرکز گردن، حمله می کند، که به طور معمول کمبود هورمون های تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) را به همراه دارد.

برخی افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو متوجه تورم در جلو گلو می شوند. از نشانه های دیگر می توان به خستگی، افزایش وزن، مشکلات خلق و خو، عدم تعادل هورمونی، درد عضلانی یا مفصلی، سردی دست ها و پاها، خشکی پوست و ناخن ها، ریزش شدید مو، یبوست، مشکلات ذهنی، و خرخر صدا اشاره کرد. این نشانه ها به طور معمول با دریافت هورمون تیروئید مصنوعی اصلاح می شوند.

سوریازیس

سوریازیس یک بیماری پوستی مزمن است که موجب رشد بیش از اندازه سریع سلول های پوستی می شود. سوریازیس پلاکی شایع‌ترین نوع این بیماری است که با رشد وصله های قرمز که با تجمع سلول های پوستی مرده سفید رنگ پوشیده شده اند، پدیدار می شود. این وصله ها یا پلاک ها که اغلب خارش آور و دردناک هستند و می توانند ترک خورده و خونریزی کنند، بیشتر روی پوست سر، زانوها، آرنج ها و کمر ظاهر می شوند.

انواع خفیف سوریازیس را می توان اغلب با مرطوب کننده ها و شامپوهای خاص مدیریت کرد، اما موارد متوسط تا شدید نیازمند ترکیبی از درمان های موضعی، نور درمانی، و داروها هستند.

آرتریت سوریاتیک

ابتلا به سوریازیس دلیل بر ابتلا به آرتریت سوریاتیک نیست، اما تا ۴۰ درصد از افراد مبتلا به سوریازیس به آرتریت سوریاتیک نیز مبتلا می شوند. این نوع از آرتریت التهابی به طور معمول مفاصل بزرگ را تحت تاثیر قرار می دهد. در موارد شدید، این بیماری موجب درد، خشکی، تورم، و تخریب داخل و اطراف مفاصل تحت تاثیر قرار گرفته می شود.

درمان اولیه که شامل داروهای خوراکی برای کاهش التهاب و تورم یا داروهای بیولوژیکی می شود ممکن است از آسیب مفاصل که با پیشرفت بیماری شرایط وخیم‌تری به خود می گیرد، پیشگیری کند.

سندرم شوگرن

در سندرم شوگرن، سیستم ایمنی به غددی حمله می کند که مسئول تولید اشک و بزاق هستند. این شرایط موجب کاهش در کیفیت و کمیت ترشحات این غدد می شود و به نشانه هایی مانند خشکی چشم ها و خشکی دهان منجر می شود. دانشمندان فکر می کنند این بیماری به واسطه ترکیبی از ژن ها و مواجهه با ویروس یا باکتری شکل می گیرد، اما در حال بررسی امکان نقش غدد درون ریز و سیستم عصبی در این زمینه نیز هستند.

درمان به این که کدام قسمت از بدن تحت تاثیر قرار گرفته است، بستگی دارد. به عنوان مثال، خشکی چشم ها ممکن است با قطره های چشمی، مسدود کردن مجاری اشک (اشک بیشتری می تواند در چشم ها جمع شود)، داروهای ضد التهابی، و یا در موارد شدید با عمل جراحی درمان شود.

خشکی دهان می تواند با جویدن آدامس یا مکیدن آبنبات (در هر دو مورد نمونه های بدون قند زیرا خشکی دهان فرد را به شدت نسبت به پوسیدگی دندان آسیب پذیر می کند)، تامین آبی مورد نیاز بدن، استفاده از مرطوب کننده های لب و داروهای محرک غدد بزاق درمان شود.

اسکلرودرمی

اسکلرودرمی با رشد غیر طبیعی کلاژن (بافت همبند در پوست و رگ های خونی) توصیف می شود. افراد مبتلا به این بیماری با سخت و ضخیم شدن پوست خود مواجه می شوند که حرکت را برای آنها دشوار می سازد. بافت سخت شده می تواند در کلیه ها، ریه ها، قلب و دستگاه گوارش نیز شکل بگیرد.

دارو می تواند نشانه های اسکلرودرمی را تسکین دهد. به عنوان مثال، داروهای فشار خون ممکن است به پیشگیری از مشکلات کلیوی و ریوی کمک کنند و مهارکننده های پمپ پروتئین می توانند اسید معده که موجب سوزش سر دل می شود را کاهش دهند. فیزیوتراپی یا کاردرمانی می توانند به مدیریت درد و بهبود قدرت و تحرک بیمار کمک کنند.