چگونه «یاس» هم مثل «تتلو» فراری شد؟
بهمن بابازاده، کارشناس و تهیه کننده موسیقی درباره نسبت رپ و سیاست و سرنوشت رپرهای ایرانی یک رشته توئیت دارد که در ادامه می‌خوانید.
او در رشته توئیتی نوشت:
کنسرت یاس در استانبول برگزار شد و این یعنی کوچ غمگین آخرین بازمانده رپ فارسی از ایران. به ویدئوی کنسرت یاس در استانبول دقت کنید. او بعد از کلی تهدید و آزار هنوز داد میزند: زنده باد ایران…
بعد از هیچکس، تهی، تتلو و پیشرو، خروج یاس از ایران یعنی قطع امید کامل از مجاز شدن رپ فارسی و این حسرت مُدام که بالاخره آخرین بازمانده هم از ماندن و تلاش ناامید شد و کوچ کرد و رفت. درباره موج رپ فارسی و تاثیرات اجتماعی و سیاسی آن چقدر میدانید؟
رپ فارسی اواسط دهه هشتاد اوج گرفت. کلام گستاخ و بی سانسور بودن رپ به یک باره موج جدیدی از موسیقی را در ایران به راه انداخت و به انتخاب اول نوجوانان تبدیل شد. میتینگهای پارک بزریلِ ونک خیلی زود همگانی شد و جامعه موسیقی بالاجبار پدیده جدید خود را باید میپذیرفت. موج رپ فارسی…
موج هیچکس با «اینجا تهرانه» و یاس با «سی دی رو بشکن» جوری ترکید که لقب پدر رپ فارسی از همان ابتدا روی این رپرها ماند. هیچکس با لحن عاصی، تند و بعضا گستاخ، و یاس با نگاه جدی و تلخ و بدون سانسور پیشروان رپ فارسی شدند. حالا نوبت موج بعدی رپرها بود که سرو و کله شان پیدا شود…
تهی و تتلو آمدند. زدبازی با فحش های رکیک متولد شد و فلاکت و پیشرو. به مرور ساسی مانکن و قاف و بهرام و عرفان. رپرهای شهرستان هم اعلام موجودیت کردند و با کُد هر استان شروع به فعالیت کردند. ۰۵۱ و ۰۲۱ بزرگترین دشمنان هم شدند. رپ فارسی بزرگ و بزرگ تر شد و بازارشان سکه…
بازداشت رپرها با شروع موج فحاشی در رپ، ترکید. استودیو کرگدن پلمپ شد. شایعه اعدام ومجازاتهای سخت، پیروان رپ فارسی را جری تر کرد. رپ فارسی گستاختر شد. افسار گسیخته تر. پدران رپ فارسی در سکوتی خود خواسته؟ علامت سوال…
مغز متفکر جریان رپ فارسی در دو نام خلاصه می شد. #مهرک_گلستان (پسر کاوه گلستان و نوه ابراهیم گلستان) با نام هنری ریویل و مهدیار آقاحانی که کمپانی صامت را پایه گذاری کردند. جریان رپ به شدت امنیتی شد. داریم به انتخابات ۸۸ نزدیک میشویم…
صدای انتخابات ۸۸ که بلند شد خبر حمایت «ساسی مانکن» از کروبی قیامتی به پا کرد. دیدار و ترانه ای در حمایت از کروبی: «دوست داريم از بس خوبي/ مهربوني محبوبي/ راي ما، راي شما.. واي واي واي مهدي كروبي….». تمام، تیرخلاص
کارناوالهای انتخاباتی همیشه برای رپرها بازار حواشی زیادی بوده. ساسی باکروبی، بروبکس با روحانی و این آخری تتلو با رئیسی.
جنگ سیاسیون در زمین زیرزمینی ها با وعده مجوز . که هیچوقت عملی نشد و نمیشوند. افشاگریهای بروبکس، ساسی و تتلو از این دیدارها را تاریخ فراموش نخواهد کرد
ولی تاریخی ترین ترانه رپ برای انتخابات بی شک «یه روزخوب میاد» سروش هیچکس بود که به معنی واقعی خون به پا کرد و سروش هم بعد از انتشار این اثر با آغاز آتشینِ: «یه روز خوب میاد/ که ما همو نکشیم…»، برای همیشه ازایران رفت… اثری که سروش سالهای بعد در کنسرتش خواند و گریه کرد.
آنهایی که ماندند و برای مجوز جنگیدند سرخورده شدند. یاس به پیشنهاد قرارداد با شخص مدیرکل دفتر موسیقی ارشاد تن نداد و خسته از مبارزه، رفت. پیشرو هم همین طور. حالا فقط زمزمه های رسمیت آرمین دو سه سالی ست پیچیده ولی هنوز اتفاق مشخصی در اینباره نیفتاده و (احتمالا هم نمی افتد).
با خروج یاس، تتلو و پیشرو از ایران، باید رسما پایان جریان رپ فارسی را در ایران اعلام کرد. جریانی که رد آن همیشه در تاریخ موسیقی ایران خواهد ماند و با خروج مشاهیر اش از کشور، این جریان با آزادی بیشتر توانایی پیشرفت و پوست اندازی را با سیل بیشمار محاطبانش، در خود دارد
