چرا کافه‌های گوگل به محصولات بدقیافه علاقه‌مند هستند؟/ برنامه گوگل برای کاهش دور ریز غذا
تولید و توزیع محصولات غذایی چیزی حدود ۱۰ درصد بودجه انرژی، ۵۰ درصد زمین‌های ملی و ۸۰ درصد آبهای تازه ایالات متحده آمریکا را مورد استفاده قرار می‌دهد. این در حالی است که طبق اعلام شورای دفاع منابع طبیعی سالانه حدود ۴۰ درصد غذای تولید شده در ایالات متحده خورده نمی‌شوند.
این محصولات یا توسط رستوران‌ها و مراکز طبخ غذا دور ریخته می‌شوند، یا مانند میوه‌ها و سبزیجاتی که لکه و آسیب دیدگی طبیعی دارند، خریداری نمی‌شوند.
چارلی آیرز در ۱۹۹۹ به عنوان پنجاه و سومین کارمند گوگل و اولین سرآشپز اجرایی گوگل به این شرکت پیوست. وی ایده خود برای ارائه غذای سالم، پایدار و نوآورانه را اجرایی کرد و امروزه برنامه غذایی گوگل محصولات غذایی بیش از ۲۰۰ کافه و ۱۰۰۰ آشپزخانه را در سرتاسر دنیا تأمین می‌کند. در این پروژه اعتقاد اصلی بر آن است که افراد در سرتاسر دنیا از گرسنگی می‌میرند و دلیل اصلی آن نبود غذای کافی نیست، بلکه آن است که برای حل این مشکل به صورت سازمان یافته تلاش نشده است.
کاهش غذای دور ریز برای کریستین رینی، مدیر برنامه جهانی غذای گوگل، یک مأموریت شخصی است. کاهش دورریز غذا تا حد زیادی به معنی کاهش دورریز مواد غذایی اولیه است. منوهای گوگل عموماً بر پایه میوه‌ها و سبزیجات قرار دارند. زیرا این محصولات به علت حجم بالا و کوتاه بودن عمر قابل مصرف بودنشان درصد بالایی از دور ریز آشپزخانه‌ها را تشکیل می‌دهند. بنابراین هنگامی که رینی قصد حفظ مواد غذایی را دارد به “سبزیجات بدقیافه” رو می‌کند. میوه‌ها و سبزیجاتی که به دلیل تغییر ظاهری، شانس خوبی برای فروخته شدن ندارند.
از ابتدای این طرح، گوگل بیش از سیصد هزار پوند میوه و سبزیجات دارای زدگی را خریداری کرده و در کافه‌های شرکت مورد استفاده قرار داده است. خرید و استفاده از محصولات بدقیافه به یک اقدام برنده-برنده برای این شرکت تبدیل شده است. گوگل این محصولات را با تخفیف خریداری می‌کند، انبارهای غذایی را از دور ریز نجات می‌دهد و ظاهر این محصولات هنگامی که به غذا تبدیل می‌گردند مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
در سال ۲۰۱۵ کافه‌های گوگل در ناحیه بِی بیش از ۴۴۰۵۴۰ پوند غذا را از دور ریختن حفظ کردند. این عدد در ۲۰۱۶ به بیش از یک میلیون پوند می‌رسد.
