چرا مجلس اشک بانوان را درآورد؟
فراز و فرود و رنگ به رنگ شدن عجیب مجلس شورای اسلامی در ماجرای طرح «بازنشستگی ۲۰ ساله بانوان» این روزها به موضوعی برای بحث و اظهار نظر مردم در شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده است.
اکثر قریب به اتفاق کاربران فضای مجازی از اینکه شورای نگهبان این طرح را رد کرده و مجلس نیز آن را از لایحه برنامه ششم توسعه حذف کرده است، بشدت ناراحت هستند و می‌پرسند که این اتفاق با چه استدلالی رخ داده است؟ آن هم درست در شرایطی که برای مدیران سقف حقوق ۲۴ میلیونی پیشنهاد می‌دهند و وقتی عصبانیت افکار عمومی و کارگرانی را که حداقل‌بگیر هستند، می‌بینند، این طرح را پس می‌گیرند. بد نیست دو سه نمونه از اظهار نظرهای مردم در فضای مجازی را در این خصوص بخوانیم که مشتی نمونه خروار است.
«سلام! آیا زنان توان کار با ۵۰ سال سن را دارند؟ زنان هم در خانه و هم در بیرون از خانه کار می‌کنند. تنها زنانی که مجردند، شاید بتوانند تا سن ۵۰ سالگی شاغل باشند. کودکان ما زنان شاغل هنگامی که وارد مدرسه می‌شوند به مراقبت بیش از گذشته نیاز دارند. خواهش می‌کنم، بازنشستگی ۲۰ ساله را دوباره تصویب کنید به خاطر داشتن فرزندان سالم که آینده این کشور هستند». «برام خیلی جالبه چون تا چند ماه پیش هر بانویی می‌توانست با ۲۰ سال سابقه کاری بازنشست بشه. حالا چه لزومی داشت که نمایندگان اومدن و یه تبصره بدون محدودیت سنی رو عنوان کردن تا مجلس با اون مخالفت کنه و کل قانون بره زیر سؤال و نهایتاً بازنشستگی با ۲۰ سال سابقه حذف بشه؟ به نظر من این یک جنگ زرگری بود که نمایندگان راه انداختند تا قانون بازنشستگی بانوان با ۲۰ سال سابقه حذف بشه و این وسط وای به حال ما و کودکان ما». «شما رو بخدا قسم می‌دم بخاطر بچه‌هامون قانون ۲۰ سال بازنشستگی رو دوباره تصویب کنید، از نمایندگان مجلس تقاضای بازنگری دارم».
این تنها چند نمونه از هزاران استغاثه‌ای است که از زبان زنان شاغل، پیرامون خود و نیز در شبکه‌های اجتماعی دیده و شنیده‌ایم. اما استدلال عجیب و خنده‌دار نمایندگان وزارت کار و سازمان تأمین اجتماعی هم جای تأمل دارد! به این استدلال جالب(!) از سوی یک کارشناس تأمین اجتماعی توجه کنید: «این یک طرح تبعیض آمیز برای زنان شاغل در دستگاه‌های دولتی است و تبعات زیادی به دنبال خواهد داشت. اجرای این طرح، باعث تغییر توازن جنسیتی در بازار کار می‌شود که برگشت پذیر نیست. نسبت زنان شاغل به مردان در بازار کار پایین است و اجرای این طرح باعث می‌شود، تعداد زیادی از زنان از بازار کار خارج شوند».
خوب بشوند دوست عزیز! وقتی خودشان می‌خواهند خارج بشوند و می‌گویند که کیان خانواده و سرنوشت فرزندانشان در خطر است و شدیداً تمایل دارند به خانه برگردند، ما چه کاره هستیم که برای مردم تعیین تکلیف می‌کنیم و بدون بیان هیچ استدلال محکمه‌پسندی می‌گوییم این کار برای آینده شما ضرر دارد!؟ وانگهی شما بلافاصله مافی‌الضمیر خود را آشکار می‌کنید و می‌گویید این کار هزینه سنگین چند هزار میلیاردی برای دولت و تأمین اجتماعی دارد! پس دلسوزی شما جنبه اقتصادی دارد و هیچ خطر دیگری این بانوان و جامعه را تهدید نمی‌کند بلکه خطر این است که صندوق‌های بازنشستگی تحت مدیریت آقایان تهدید می‌شوند؛ صندوق‌هایی که از آنِ همین مردم است و در تمام سال‌های طلایی درآمدی با مدیریت ضعیف مدیران دیروز و امروز به سوددهی نرسیده و اکنون عزیزان نگران زمین خوردن کامل آن هستند.
کاش با مردم صادق بودیم و راستش را می‌گفتیم! در آن‌صورت این‌گونه نمی‌شد که یک طرح مفید مردمی که نمایندگان پیشنهاددهنده آن، دارای استدلال‌های قوی‌تری نسبت به مخالفان هستند با اکثریت آرا تصویب شود و سپس با فشار دولت و نگران کردن شورای نگهبان، زیرآب طرح را بزنند و نمایندگانی که چند روز قبل آن را تصویب کرده بودند، کلاً و از اساس آن را از لایحه برنامه ششم حذف کنند! براستی ماجرا چیست؟ آیا مردم مهم هستند؟
