چرا “آهسته با گل سرخ” نمایشی مهم برای بدنه جامعه ایران است؟؟ اینجا دهه پنجاه است اما صدای ما را از دهه نود میشنوید
تریتانیوز: تکرار تاریخ در دهه های مختلف; از دهه پنجاه تا دهه نود چقدر اشتراک داشته ایم.
خانواده ای بازاری را می بینیم که در دوره انقلاب با چالش های هویت زدایی خانواده خود دست و پنجه نرم می کند شبیه به روند حال حاضر بسیاری از خانواده های ایرانی!
چالش ها در نقطه ورود برادر زاده شهرستانی خانواده به اوج خود می رسد که تصویری از شخصیت روشنفکر فقیر است.
برادر زاده همچون شخصیتی عمل میکند که پدر و خصوصا مادر به وضعیت بی هویتی و تربیت بد فرزندان خود پی میبرند و در نهایت فدا شدن برادرزاده است که سیکل مکرر تاریخ ایران را کامل میکند.
“آهسته با گل سرخ” با بازیهای جاندار تیم بازیگران خود از حبیب اسماعیلی و فریبا کوثری که نشان میدهند همچنان دود از کنده برمیخیزد تا محمد حاتمی که تکنسین کاربلد تئاتر است و سام قریبیان و میترا حجار و حتی بازیگری نوجوان و بشدت باهوش در زمره محصولات پیشروی تئاتر ایران است.
باید از هادی مرزبان که چنین تیمی را در دل متنی موثر از اکبر رادی به خدمت گرفته نیز یاد کرد. مردی که علیرغم شایستگیها جایش در مدیومهای خالی از مخاطب و بخصوص تلویزیون بشدت حس میشود.
