مونولوگ

آلفرد هیچکاک
درک مقوله ترس آنقدرها هم سخت نیست. ما همه در کودکی از چیزهایی می ترسیدیم. مثلا از این که شنل قرمزی کوچولو با گرگ بد گنده روبه رو شود. الان هم چیزی عوض نشده. چیزی که امروز از آن می ترسیم از همان جنسی است که دیروز ما را می ترساند. فقط نوع گرگ را عوض کرده اند. من هم از تخم مرغ ها می ترسم!تخم مرغ ها مرا به وحشت می اندازند و حالم را به هم می زنند. یک حجم کروی سفید، بدون هیچ منفذی… تا به حال چیزی مشمئز کننده تر از شره زرده تخم مرغ بعد از شکستن دیده اید؟ من که تا به حال حاضر به مزه کردن زرده تخم مرغ نشده ام!

کلینت ایستوود
نمی‌دانم بقیه چه حسی دارند، اما من خودم همیشه واقعیت را به چیزهای ساختگی ترجیح داده‌ام. در سینمای سال‌های بچگی من جای قهرمانانی چون بتمن و سوپرمن خالی بود. آن روزها سینما تا این حد به قهرمانان غیرواقعی رو نیاورده بود، بنابراین بیشتر بچه‌ها کمبود آنها را احساس می‌کردند. امروز اما اوضاع برعکس شده و فکر می‌کنم جوانان بدشان نیاید قهرمانان واقعی را نیز روی پرده ببینند.

استیون اسپیلبرگ
وقتی که داستان فیلم به گونه‌ای است که احتیاجی به مزیت‌های دوربین‌های فیلمبرداری دیجیتال ندارد، دلیلی ندارد که از این تکنولوژی استفاده کرد. تفاوت خروجی یک دوربین دیجیتال با دوربین معمولی همانند تفاوت استفاده از اکریلیک یا رنگ روغن در نقاشی است.

شهاب حسینی
بر اساس دوره‌ها در ایران در قبل از انقلاب پرویز فنی‌زاده را دوست داشتم. سعید کنگرانی را به عنوان یک جوان اول دوست داشتم. تا یک حدودی در درجهٔ پایین‌تر فرزان دلجو را هم در سری فیلمهای جوانانه‌اش می‌پسندیدم. بهروز وثوقی. فردین به خاطر محبوب بودنش. او مثل تختی بود. خوب بازی کردن همیشه هم معیار نیست و نوع حضور جلوی دوربین هم خیلی مهم است که به نظرم فردین این خصیصه را داشت. بعد از انقلاب: مهدی هاشمی، خسرو شکیبایی، جمشید هاشم‌پور. جمشید هاشم‌پور واقعا هنوز کاملا هم خودش را بروز نداده است. بازی او در واکنش پنجم فوق العاده است. در بین خانم‌ها بازی سوسن تسلیمی و گل شیفته فراهانی را دوست دارم. در جهان که اسمهای خیلی زیادی وجود دارد. من بنا را بر این می‌گذارم که بیشتر کار‌هایشان خوب باشد. بر این مبنا درکار تام هنکس گاف ندیدم. ولی در کارنامه دنیرو وپاچینو کارهای بد وجود دارند.‌گری اولدمن و کوین اسپیسی را هم خیلی دوست دارم. در خانم‌ها بازی مریل استریپ، و اشلی جود را دوست دارم. از میان بازیگران از دست رفته هم آنتونی کویین را فوق العاده دوست دارم. جری لوییس را خیلی دوست دارم. خیلی جالب است که با وجود خوش تیپی مفرطش، این همه خودش و چهره‌اش را در خدمت بازی قرار می‌دهد. جیم کری را به خاطر تقلید و گپی کاری از او دوست ندارم. در فیلم سلطان کمدی بازی جدی‌ای از او می‌بینیم که شگفت زده می‌شویم.

سام مندس
بهترین جلوه بصری در یک فیلم، نمای درشت است. وقتی بیننده را طوری راغب کردید که واقعاً دلش یک نمای درشت بخواهد که واقعاً هم به آن نیاز داشته باشد. وقتی آنرا سرانجام به او می دهید، کوبندگی و تأثیرش خیلی بیشتر از یک صحنه انفجار است.