مه چگونه تشکیل می‌شود و چطور می‌توان در مه رانندگی کرد؟
هوای مه‌آلود، مخصوصا در جنگل و جاده یکی از زیباترین چشم‌اندازها را می‌سازد اما در عین حال، یکی از خطرناک‌ترین پدیده‌ها برای تردد وسایل نقلیه هم بشمار می‌رود.
اگر برایتان سوال پیش آمده که مه چیست، چگونه تشکیل می‌شود و چه انواعی دارد، از شما دعوت می‌کنیم تا ادامه این مطلب را از نظر بگذرانید و با نکات لازم برای رانندگی کردن در مه نیز آشنا شوید. برای این منظور همراهمان باشید.
مه چیست؟
مه زمانی تشکیل می‌شود که قطره‌های کوچکی از آب در هوا معلق باشند. این قطرات در کنار هم یک لایه نیمه شفاف را در هوا تشکیل می‌دهند و موجب کاهش دید می‌شوند. در واقع مه لایه‌ای از ابر در نزدیکی سطح زمین است.
تعریف رسمی هوانوردی از مه، داشتن دید در فاصله کمتر از یکهزار متر است. البته در مواردی هم از واژه مه‌غلیظ برای توصیف کاهش دید انسان در فاصله ۱۸۰ متری استفاده می‌کنند.
در حالت پیشرفته‌تر، وقتی دید شخص از ۵۰ متر هم کمتر می‌شود، این پدیده را «مه فشرده» می‌نامند که یکی از خطرات جدی برای ترددهای جاده‌ای و یک یاز عوامل اصلی سوانح رانندگی بشمار می‌رود.
نکته جالب توجهی که جا دارد در اینجا اشاره کنیم این است که کشوری همچون انگلستان، همیشه در احاطه «مه منجمد» قرار دارد. زمانی به مه منجمد می‌گویند که دمای قطرات آب به زیر صفر می‌رسد اما همچنان مایع بودن خود را حفظ می‌کنند.
هنگامی که آب به سطح عمودی همچون تیر چراغ‌برق برخورد می‌کنند، قطره‌ها منجمد شده و کریستال‌های شفافی از یخ را تشکیل می‌دهند که شبنم اطلاق می‌شود.
مه عموما در فصول سرد سال تشکیل می‌شود. اما در اولین ماه از فصل بهار نیز شاهد این پدیده زیبا و البته خطرناک هستیم. برای تشکیل مه لازم است هوای اطراف زمین از بخار آب اشباع شود و همزمان، دمای اطراف زمین نسبت به سطح زمین هم کاهش بیابد.
متاسفانه تشکیل مه، به دلیل ایجاد ابرهایی متراکم در نزدیکی سطح زمین، باعث کاهش دید و بسیاری از سوانح جاده‌ای می‌شود. این پدیده حتی در تردد کشتی‌ها و هواپیماها هم می‌تواند حادثه‌ساز باشد.
از سوانح معروف ایجاد شده ناشی از مه، می‌توان به برخورد هواپیمای B-25 Mitchell به ساختمان امپایر استیت در تاریخ ۲۸ ژوئیه ۱۹۴۵ میلادی اشاره کرد. از نمونه دیگر تصادمات ناشی از مه، برخورد دو کشتی اقیانوس‌پیما SS Andrea Doria و MS Stockholm را می‌توان نام برد.
مه چگونه شکل می‌گیرد؟
رایج‌ترین فرم مه یعنی مه تابشی اغلب در طول شب که دمای زمین کم است، تشکیل می‌شود و قطره‌های ریز آب در نزدیکی سطح زمین تشکیل شده و در هوا معلق می‌مانند. این پدیده سبب کاهش توانایی هوا برای حفظ رطوبت می‌شود و در نتیجه آنها را متراکم کرده و مه شکل می‌گیرد.
مه تابشی اغلب پس از طلوع خورشید و با گرم شدن سطح زمین از بین می‌رود. مه منجمد هم به همین شکل، پدیدار می‌شود.
مه میان‌کوهی در محلی شکل می‌گیرد که هوای سرد غلیظ در پایین‌ترین بخش دره تجمع می‌کند و اغلب هوای گرم‌تر در بالای آن قرار می‌گیرد.
مه انتقالی زمانی روی می‌دهد که هوا از بالای سطح خنکی عبور می‌کند و سرد می‌شود. این پدیده اغلب روی سطح دریا یا سطوح برفی پدیدار می‌شود.
تفاوت بخار زمین و مه چیست؟
مه در واقع همان بخار غلیظ شده است. بخار زمین فشردگی کمتری نسبت به مه دارد و فرد می‌تواند تا فاصله یکهزار متری پیرامون خود را ببیند.
چگونه می‌توان با ایمنی کامل در مه رانندگی کرد؟
هنگام رانندگی در مه باید حتما چراغ‌های مه‌شکن عقب و جلو را روشن بگذارید. مخصوصا اگر دید شما از جاده کمتر از یکصد متر است.
رعایت فاصله ایمنی از خودروی جلویی در چنین شرایطی ضروری و حیاتی است. برای دور زدن یا پیچیدن در مه غلیظ باید حتما شیشه را پایین بکشید و به صدای ماشین‌ها توجه کنید تا اگر خودرویی در نزدکی شما هست و نمی‌توانید آن را ببنید، دست‌کم صدای حرکتش را بشنوید.
نباید در هوای مه آلود از نور بالای چراغ های جلو استفاده کنید زیرا اینکار دید شما را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.
هنگام رانندگی در مه و گرد و غبار، خط های کف جاده یا خیابان را با چشم دنبال کنید.
