مرجانه گلچین: سینما برای «از ما بهتران» است
متأسفانه هنرمندان هم آنطور که باید کارشان را کامل انجام نمی‌دهند. شدیداً باندبازی ایجاد شده و در سینما این مسائل شدت بسیار بیشتری دارد. گویا قبیله از ما بهتران هستند که هیچ کس را راه نمی‌دهند. حال بچه‌ها خوب نیست و به لحاظ درآمد شدید مشکل دارند.
خانم «مرجانه گلچین» از بازیگران شناخته شده سینما و تلویزیون کشورمان است که اخیراً با مجموعه «شب عید» مهمان خانه‌های مردم شده است. مرجانه گلچین از بازیگران پیشکسوت سینما و تلویزیون است. او پس از بازگشت دوباره‌اش به کشور و با بازی‌ای که با رضاعطاران و سعید آقاخانی انجام داد تا بیشتر آثارش معطوف به حوزه طنز باشد این حضور با استقبال مخاطبان همراه شد. گلچین اخیراً در سریال «شب عید» نقش‌آفرینی کرده است و به همین بهانه با ایشان گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
شما در مقاطع و شرایط مختلف تلویزیون کار کرده‌اید؛ شرایط و اوضاع امروز سیما را چطور ارزیابی می‌کنید؟
به نظرم از اتفاقات روز جامعه فاصله گرفته‌ایم. می‌خواهیم همه چیز را شسته و رفته در قالب سریال ارائه کنیم. با این رویه مخاطب جذب نخواهد شد. مردم مسائلی را در جامعه می‌بینند که در سریال‌ها نمی‌بینند. برخی مشکلات، روابط اجتماعی و… واقعیت‌هایی که در جامعه جریان دارند کمتر در سریال‌ها عنوان می‌شوند.
یعنی نویسنده‌ها از جامعه عقب‌ترند؟
راستش همین را از آنها می‌خواهند. شاید غیر از این باشد مجوز نگیرد و به همین خاطر مجبور می‌شوند، دست به عصا حرکت‌کنند.
درکنار مدیران، آیا هنرمندان هم نقشی در کیفیت نازل آثار دارند؟
متأسفانه هنرمندان هم آنطور که باید کارشان را کامل انجام نمی‌دهند. شدیداً باندبازی ایجاد شده و در سینما این مسائل شدت بسیار بیشتری دارد. گویا قبیله از ما بهتران هستند که هیچ کس را راه نمی‌دهند. حال بچه‌ها خوب نیست و به لحاظ درآمد شدید مشکل دارند. ماهنرمندان خودمان هم با هم مهربان نیستیم. داعیه کارهای خیر داریم اما حتی به همکار خودمان هم رحم نمی‌کنیم. مگر چه می‌شود که از پنج پروژه، یکی را برای دیگری بگذاریم و از آن بگذریم؟ شاید آنها هم به فردایشان فکر می‌کنند. تا زمانی که هرکس به فکر خودش باشد به منفعت عمومی اهمیت ندهد هرگز به جایی نخواهیم رسید.
ظاهراً دل پری از شرایط سینما دارید
یک مدیر دلسوز اگر توان کار ویژه‌ای ندارد، لااقل آن لقمه‌ای را که در دست دارد مثل یک پدر دلسوز، به عدالت بین فرزندانش تقسیم می‌کند. شما خبر ندارید یک نفر در بیشتر فیلم‌های سینمایی حاضر است؟ خب به دیگران هم فکر کنید. پس حق عضویت برای خانه سینما به چه دردی می‌خورد؟ این بندگان خدا چقدر در ته صف بمانند تا یک نفر برود جایزه‌اش را بگیرد؟ مخاطب وقتی به سینما می‌رود آنقدر سوژه و بازیگران تکراری می‌بیند که دیگر دل به سینما نمی‌دهد.
روزنامه صبح نو: وقتی بیست سالم بود می‌گفتند کاش ۶۰ساله بودی و الان که به آن دوره رسیده‌ایم می‌گویند کاش بیست ساله بودید! من معنای استار سینما را متوجه نمی‌شوم. بازیگری که می‌تواند در تلویزیون که تازه به دلایلی شرایط جذب مخاطبش سخت‌تر است را راضی کند، چطور در سینما نتواند موفق شود؟ مگر اینکه عمداً دنبال خط‌کشی هستید. جالب است هرچه می‌گوییم هیچ تأثیری ندارد. این همه در مصاحبه‌ها از تبعیض‌ها می‌گوییم اما کسی اهمیت نمی‌دهد.
