عجیب ترین موزه های دنیا، تجربه‌ای متفاوت از موزه‌گردی
وقتی وجودتان از هنر، علم و تاریخ اشباع می‌شود، خوب است که از موزه‌های کمتر شناخته‌شده بازدید کنید، مکان‌هایی که پر از چیزهای عجیب و غریب هستند. این گنجینه‌های موجود در سراسر جهان، عجیب و غریب‌ترین کنجکاوی‌های شما را برآورده می‌سازند.
چه چیزی یک شی عادی را به یک چیز فوق‌العاده تبدیل می‌کند؟ پاسخ این سوال، قرار دادن آن در یک موزه است. مهم نیست که چقدر عجیب و غریب به نظر می‌رسد، اشیا دریچه‌ای به روی تاریخ هستند و ما را به گذشته‌‌مان متصل می‌کنند. آن‌ها تاریک‌ترین مشکلات، هوشمندانه‌ترین ایده‌ها، و خلاقیت نامحدود ذهن انسان را در معرض دید قرار می‌دهند.
موزه پلاستیناریوم (اجساد پلاستیکی)، گوبن، آلمان
پس از ۳۹ سال مطالعات پزشکی، کالبدشکافی و شیمی، «گونتر فون هگنز» (Gunther von Hagens) پلاستینه‌سازی را کامل کرد. پلاستینه‌سازی، فرایندی بحث‌برانگیز است که در آن از پلیمرها برای حفظ بافت انسان استفاده می‌شود. بازدیدکنندگانی که از پلاستیناریوم بازدید می‌کنند، درس‌هایی تاریخی در زمینه‌ی آناتومی یاد می‌گیرند، شاهد روند گرافیکی پلاستینه‌سازی خواهند بود و می‌توانند یک نمایشگاه از حالات خلاقانه‌ی انسان‌ها و حیوانات را مشاهده کنند.
موسسه پلاستینه‌سازی گونتر فون هگنز، بدن‌های حفظ‌شده را در حالت‌های خلاقانه‌ای به نمایش می‌گذارد تا پیچیدگی اندام‌های انسان را نشان دهد. این مرکز همچنین نمایشگاه‌های سیاری را در سراسر جهان برگزار می‌کند، که موضوع بحث‌های اخلاقی گوناگونی در زمینه‌ی تهیه‌ی اجساد و بررسی بقایای انسان‌ها پس از مرگ بوده است.
موزه رامن فوری، موموفوکو آندو، اوزاکا، ژاپن
در سال ۱۹۵۸، «موموفوکو آندو» (Momofuku Ando)، یک سال پس از انجام آزمایش‌های مربوطه در حیاط خلوت خانه‌اش، اولین نودل‌های فوری در جهان را اختراع کرد که نام آن رامن مرغ بود. موزه رامن فوری موموفوکو آندو این بخش از فرهنگ آشپزی ژاپن را به نمایش می‌گذارد، که در آن بازدیدکنندگان می‌توانند بسته‌های نودل‌های فوری از سراسر جهان را مشاهده کنند، طعم تولیدات محدود هوکایدو و توهوکو را بچشند و بسته‌بندی سوپ خودشان را در کارخانه‌ی «مای کاپ نودلز» (My CUPNOODLES) طراحی کنند.
نمایشگاه تونلی نودل‌های فوری، ۸۰۰ بسته نودل را نمایش می‌دهد که نشان‌دهنده‌ی تکامل رامن در طول چندین دهه است.
مسافرین در توکیو می‌توانند از موزه رامن «شین یوکوهاما» (Shin-Yokohama) در نزدیکی یوکوهاما دیدن کنند که شباهت زیادی به «پارک کاپ نودلز» (Cup Noodles Park) دارد.
موزه بین‌المللی جاسوسی، واشنگتن دی سی
موزه بین‌المللی جاسوسی واشنگتن دی سی دارای بزرگ‌ترین مجموعه‌ی عمومی از مصنوعات جاسوسی است، یکی از محرمانه‌ترین حرفه‌های جهان را توصیف می‌کند. دوربین‌های خیلی کوچک، پول جعلی، سلاح‌های پنهانی، و ماشین‌های رمزنگاری شده، همه‌ی این‌ها نشان‌دهنده‌ی نقش هوش انسان و جاسوسان در طول تاریخ هستند.
بازدیدکنندگان می‌توانند در ماجراهای تعاملی جاسوسی شرکت کنند، پنهان کردن خود را فراگیرند، و داستان‌های پشت پرده‌ی فعالیت زیرک‌ترین جاسوسان جهان را به وسیله‌ی عکس‌های تاریخی و مصاحبه‌های ویدیویی، بیرون بکشند.
تصویر بالا نمایشگاه خودروهای کلاسیک آلمانی در بیرون موزه بین‌المللی جاسوسی طی جشن سالگرد سقوط دیوار برلین در سال ۲۰۰۷ را نشان می‌دهد.
موزه مومیایی، گوآناخوآتو، مکزیک
در اواسط قرن نوزدهم، در شهر کوچک گوآناخوآتو، یکی از مکان‌های میراث جهانی یونسکو، جسد صدها تن را در کلیسای «سانتا پائولا پانتون» (Santa Paula Pantheon) دفن کردند. اگر خانواده‌ها قادر به پرداخت مالیات خاک‌سپاری نبودند، اجساد را از قبرها بیرون می‌کشیدند. در همان وقت بود که متوجه شدند، اجساد طی یک فرایند طبیعی مومیایی شده‌اند، به احتمال زیاد دلیل آن عوامل منحصربه‌فرد منطقه بوده است. این اجساد که شامل اجساد نوزادان هم می‌شوند، در حال حاضر در «موزئو دیلاس مومیاس» (Museo de Las Momias) یا موزه مومیایی در معرض نمایش قرار دارند.
کودک نشسته مومیایی که در موزه مومیایی گوآناخوآتو به نمایش درآمده است، یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری مکزیک است.
موزه زیر دریای کانکون، کانکون، مکزیک
در سال ۲۰۰۹ در آب‌های لاجوردی اطراف «کانکون» (Cancun)، «ایسلا موجرس» (Isla Mujeres) و «پونتا نیزوک» (Punta Nizuc)، موزه‌ای با نام «موسا» (MUSA) که مخفف Museo Subacuático de Arte است، با بیش از ۵۰۰ مجسمه‌ی بزرگ در کف دریا ساخته شد.
موزه زیر آب کانکون نشان‌دهنده‌ی همکاری میان زیست‌شناسان و هنرمندی به نام «جیسون دیکرز تیلور» (Jason deCaires Taylor) است، این هنرمند سازنده‌ی صخره‌ی مصنوعی است که باعث پرورش حیات دریایی متنوعی می‌شود. صخره‌ای مصنوعی که به طور خاص برای ترویج رشد مرجان‌ها طراحی شده است، هنر اقیانوسی را مضاعف می‌کند و چشم‌انداز زیر آب را مرتبا تغییر می‌دهد. نتیجه‌ی آن یک نمایش بصری بسیار زیبا از تعامل انسان با محیط زیست است. بازدیدکنندگان می‌توانند با زیردریایی‌های شیشه‌ای، اسنورکل یا غواصی به این موزه بروند و از آن بازدید کنند.
تصویر بالا، غواصی را نشان می‌دهد که در حال عبور از بالای یک وسیله نقلیه‌ی غرق‌شده در موزه MUSA است.
موزه بین‌المللی توالت سولابه، دهلی‌نو، هند
موزه‌ی بین‌المللی توالت سولابه در پایتخت هند واقع شده است که تاریخچه‌ی بهداشت و درمان را از ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد تا امروز نمایش می‌دهد. در این موزه، سیر تکاملی توالت در دوره‌های مختلف، از توالت‌های طلای امپراتورهای رومی گرفته تا چهارپایه‌های قرون وسطی به نمایش گذاشته شده است.
در تصویر بالا، یکی از کارمندان موزه بین‌المللی توالت سولابه در دهلی‌نو، در حال توضیح درباره‌ی توالت باکیفیتی است که در سال ۱۹۳۰ از آن استفاده می‌شده است.
موزه شکنجه، آمستردام، هلند
در میان کافه‌ها و هتل‌های موجود در قلب آمستردام، این موزه‌ی منحوس، بازدیدکنندگان را به تاریخ تاریک اروپا می‌برد، همان زمانی که شکنجه و اعدام مرسوم بود. این موزه بیش از ۴۰ ابزار مورد استفاده در بازجویی‌های جنایتکاران مظنون، جادوگران و زندانیان سیاسی از صندلی‌های میخ‌دار گرفته تا تیغ‌های اعدام را به نمایش می‌گذارد. در این موزه همچنین بازدیدکنندگان با شکنجه‌های مدرنی که هنوز هم در حدود ۱۰۰ کشور انجام می‌شود، آشنا و متعهد به حمایت از کنوانسیون سازمان ملل علیه شکنجه می‌شوند.
موزه عروسک‌های سخنگو، فورت میچل، ایالت کنتاکی
در سال ۱۹۱۰، ویلیام شکسپیر برگر اولین آدمک خود را خرید که عروسکی به نام تامی بالونی بود. تا سال ۱۹۴۷، مجموعه‌ی او آن‌قدر بزرگ شده بود که گاراژ خود را برای نگهداری عروسک‌ها بازسازی کرد و در سال ۱۹۶۲، مجبور به ساخت ساختمان دوم شد.
در حال حاضر، موزه‌ی ونت هاون (Vent Haven Museum) بیش از ۸۰۰ عروسک، عکس، نمایشنامه و کتاب‌های تاریخی مجموعه‌ی برگر را در معرض نمایش قرار داده است. این موزه همچنین یک اجلاس سالانه برگزار می‌کند که جلسه‌ای است در مورد عروسک‌های سخنگو که متخصصین و علاقه‌مندان را از سراسر جهان فرا می‌خواند.
