عجیب ترین سنت های دانشگاه آکسفورد که نمی‌دانید
شهرت دانشگاه آکسفورد بر هیچ فردی در جهان پوشیده نیست، اما ما این بار به سنت‌های عجیب و جالب این دانشگاه می‌پردازیم.
به احتمال زیاد با آکسفورد آشنا هستید؛ مشهورترین دانشگاه جهان که نزدیک به هزار سال پیش، در سال ۱۰۹۶ ساخته شد. آنچه که این مدرسه را منحصربه‌فرد می‌کند، قدمت یا ساختمان قرون وسطی‌ای آن نیست، حتی مزیت‌های آکادمیک آن هم نیست؛ بلکه سنت‌های عجیبی است که هرگز از بین نمی‌روند. برخلاف اینکه مشهور به سخت‌گیری و جدیت است، اما بیشتر این سنت‌ها احمقانه هستند. این حماقت ناشی از تمایل در زنده نگه داشتن یک هویت قرون وسطی‌ای است. چه خود دانش‌آموز باشید، چه یک گردشگر یا یک شهروند، حتما متوجه می‌شوید که چطور این دانشگاه و حتی خود شهر پایبند به این اصول هستند.
۱. زمان در آکسفورد
اگر برای رسیدن به کلاس عجله داشته باشید و ساعت ۰۹:۰۵ برسید، اصلا نگران نباشید. شما نه تنها دیر نکرده‌اید، بلکه به موقع رسیده‌اید. دلیل آن این است که تمام سخنرانی‌های دانشگاه، امتحانات، و آداب کلیسا همیشه پنج دقیقه دیرتر آغاز می‌شوند. دلیلش هم این است که پیش از ورود راه‌آهن، شهرهای انگلستان بر مبنای ساعت خود که کمی متفاوت بود، کارهای روزانه خود را انجام می‌دادند. ساعت محلی آکسفورد، پنج دقیقه و دو ثانیه با ساعت گرینویچ فرق دارد. علی‌رغم اینکه آکسفورد مجبور شد خود را با دیگران تنظیم کند، اما این پنج دقیقه را برای احترام به گذشته حفظ کرد.
۲. سالن رسمی
در تمام سالن‌های غذاخوری آمریکا، دیدن دانش‌آموزان درحالی که خواب‌آلود هستند یا حالت عادی ندارند، با پوششی کاملا غیررسمی مانند شلوار راحتی و رکابی بسیار عادی است. آکسفورد اینگونه نیست. هر هفته میزبان‌های دانشکده‌ها یک وعده غذایی را به نام «سالن رسمی» ترتیب می‌دهند که در آن دانش‌آموزان یا دانشجویان باید لباس فرم آکسفورد را بپوشند. این یونیفرم شامل کت جلیقه‌مانند تا کمر برای دانشجویان دوره لیسانس، و روپوش‌های بلند تا زانو برای فارغ‌التحصیلان است. آن‌ها هرگز نباید دیر برسند. برخی دانشکده‌ها معروف‌اند به اینکه تنها برای چند دقیقه تاخیر، از پذیرفتن دانشجویان ممانعت کرده‌اند.
۳. چمن‌ها گدازه‌های آتشفشانی هستند
چمن‌های حیاط پشتی یکی از دانشکده‌ها
این یک سنت ساده است، اما ممکن است دیر به آن عادت کنید. اگر تمام دانشگاه‌های دنیا را بگردید، متوجه طبیعت دست‌نخورده‌ی چمن‌های چهارگوش می‌شوید. این چمن‌ها همیشه پرپشت و سبز هستند. باید گفت که این منظره اتفاقی نیست. هیچکس روی این چمن‌ها پا نمی‌گذارد. این یکی از قوانین ناگفته و همیشه اطاعت‌شده‌ی آکسفورد است. حتی اگر مجبور باشید برای رسیدن به کلاس تمام چمن‌ها را دور بزنید باید این کار را انجام دهید، انگار که چمن‌ها گدازه‌های آتشفشان هستند. اگر واقعا می‌خواهید روی این چمن‌های سبز و بسیار زیبا قدم بگذارید، باید استاد دانشگاه باشید؛ آن‌ها تنها کسانی هستند که آزادی کامل دارند.
۴. مناظره
شاید آرزو کنید که کاش تمام اتفاق‌های سیاسی شبیه این بود. در آکسفورد کاندیداها برای مدیریت بخش‌های مختلف به مناظره می‌نشینند، اما این مناظره از لحاظ سیاسی درست نیست. در این جلسه‌ها تنها سوالات سیاسی پرسیده نمی‌شود، بلکه جزئیات زندگی شخصی کاندیداها نیز بررسی می‌شود. در یکی از مناظره‌های سالن سنت ادموند، چنین سوال‌هایی می‌پرسیدند: «اگر من به شما رای بدهم، قول می‌دهید که مقاله هفته بعد من را بنویسید؟».
۵. آواز مالارد (اردک سرسبز) در دانشکده All Souls
دانشکده All Souls، به خودی خود یک سنت عجیب است. در قرن ۱۹، این دانشکده اسرارآمیز دانشگاه آکسفورد، از پذیرفتن دانشجویان لیسانس سرباز زد و سالانه تنها چند دانشجوی فارغ‌التحصیل را می‌پذیرفت. به خاطر اعتبار بسیار زیاد و معیار سختگیرانه برای انتخاب، تنها دوازده دانشجو در هر دوره پذیرفته می‌شد. آزمون ورودی All Souls به دشوار بودن معروف است. بدترین قسمت آزمون، مقاله یک‌کلمه‌ای بود. در این بخش به دانشجویان یک کارت می‌دادند که روی آن یک کلمه نوشته شده بود؛ مانند آب، عذالت، قدرت و غیره. سپس از آن‌ها می‌خواستند تا یک مقاله بسیار طولانی درباره آن کلمه بنویسند. خوشبختانه این بخش از آزمون در سال ۲۰۱۰ حذف شد.
برخلاف چهره‌ی عالمانه دانشکده، یکی از قدیمی‌ترین سنت‌ها، آواز مالارد (mallard) است. این آواز که هر ۱۰۰ سال یک بار خوانده می‌شود، توسط استادان دانشگاه، درحالی که یک مشعل به دست دارند و دور دانشکدده مارش می‌روند، اجرا می‌شود. شخصی مانند لرد مالارد لباس می‌پوشد و روی یک صندلی می‌نشیند. سپس فرد دیگری که یک اردک چوبی در دست دارد، صندلی را هدایت می‌کند. این سنت به زمان ساخت این دانشکده بازمی‌گردد؛ زمانی که طبق افسانه‌ها یک اردک سرسبز از روی ساختمان به پایین پرت شد. آخرین باری که این سنت اجرا شد سال ۲۰۰۱ بود، پس تا سال ۲۱۰۱ دیگر شاهد این سنت نیستیم.
