شوی “کودک شو” : به من بگو دوست دارم که باورم میشه!
ابراز عشق و دوست داشتن در بین زوج‌ها امری طبیعی و ناگزیر یک خانواده است، باورهای غلط چون حیا و شرم را باید تغییر داد.
در این سالهای اخیر برنامه‌هایی در تلویزیون تولید می‌شود که برای مخاطب سرگرم کننده و جذاب هستند، فرم کلی آنها اینست: حضور یک مجری معروف و شناخته شده که عمدتا هم از بازیگران سینما و تلویزیون است، وجود تعداد زیادی تماشاچی در استودیو و عکس العمل آنها به اتفاقات برنامه مانند دست زدن، خندیدن و … دعوت از مهمانان که معمولا از چهره‌های شناخته شده دعوت بعمل می آید و گپ و گفت با مهمانان یا انجام مسابقه و … مانند برنامه های خندوانه، دورهمی، شبی با عبدی، وقتشه و …
در این میان برنامه “کودک شو” که از شبکه نسیم در حال پخش است تقریبا بیشتر این تمهیدات را دارد با یک فرق و ویژگی که مهمانان برنامه خانواده‌های از قشرهای مختلف جامعه هستند که با کودکشان در برنامه شرکت کرده و در قالب بخش‌های رقابتی با محوریت ارتباط خانواده و کودکان به شکلی غیر شعاری و غیر کلیشه‌ای سعی در ترویج نقش همکاری و صمیمیت خانواده دارد.
هر خانواده‌ای یعنی پدر و مادر همراه با یک فرزند در برنامه شرکت می‌کنند، و در چهار بخش به رقابت می‌پردازند: اتاق بازی بچه‌ها، اتاق بازی بزرگ‌ها، دوبله شو و شناخت والدین از فرزند.
شروع برنامه با معرفی والدین است، مجری برنامه (پژمان بازغی) از شغل، نحوه آشنایی و ازدواج زوج پرسیده و بعد هم بچه خانواده به صحنه آمده و مسابقه آغاز می‌شود.
بچه با یکی از والدین وارد اتاق بازی شده و با کمک او یک بازی را انجام می دهد، از طرف دیگر پدر یا مادری که در اتاق نیست باید توانایی بچه‌اش در انجام بازی را پیش‌بینی کند و اگر درست باشد ستاره طلایی می‌گیرد.
در اتاق بازی بزرگترها هم یکی از والدین تنهایی وارد شده و با راهنمایی و تشویق همسرش بازی را انجام می دهد و ۳ بار فرصت دارد اگر از عهده درست انجام دادن آن برآمد باز ستاره طلایی می‌گیرد.
در بخش “دوبله شو” هم باز پدر و مادر بخشی از یک انیمیشن یا یک فیلم عروسکی را خودشان انتخاب کرده و متنی که خودشان نوشته‌اند را بر روی آن دوبله می‌کنند. باز نوعی از تامل و همکاری بین پدر و مادر را شاهد هستیم.
در بخش آخر “شناخت والدین از فرزند” هم اتفاقات جالبی رخ می دهد، سوالاتی از فرزند در اتاقی دیگر پرسیده شده و جواب والدین و فرزند با هم مقایسه می شود، مثلا می‌پرسند فرزندتان چه غذایی را از همه غذاها بیشتر دوست دارد و بچه جواب می‌دهد و گاهی اوقات جوابها غیر از مخاطب حتی باعث حیرت والدین بچه هم می‌شود مثلا از بچه‌ای پرسیده شد دوست داری مثل کی باشی؟ و چرا؟ بچه جواب داد مثل بابام، چون کچله.
ذکر همه این مراحل و شکل برنامه به دلیل اینست که مخاطبی که تا به حال این برنامه را ندیده است از کلیت برنامه فضایی در ذهنش نقش بندد و با آن آشنا شود.
به گزارش عصر ایران، اسم این برنامه “کودک شو” نکته ظریفی در خود دارد که هم به معنای “شو” (show) یا برنامه‌ای با محوریت کودکان است و هم توصیه به بزرگترها دارد که مانند کودکان باشند یا در واقع به کودک درون خود اجازه دهند که آزاد شود.
روانشناسان بر این باورند در جامعه ای که کودک درون انسانها فعال نباشد، افسردگی و غمگینی به طور شایع بروز پیدا می‌کند.
یکی از حسن‌های دیگر این برنامه تقویت روحیه کار گروهی خانواده است که با همراهی همدیگر در بخش‌های مسابقه شرکت می‌کنند و اگر موفقیتی هم به دست می آورند هر سه ضلع کودک، پدر و مادر در آن نقش دارند.
مهمترین اتفاق برنامه “کودک شو” مهیا کردن موقعیتی است که زوج‌ها در قاب تلویزیون و جلوی چشمان مخاطب میلیونی عشق، علاقه و حمایتشان نسبت به همدیگر را بیان کنند و در نهایت به این مهم برسند که در تمام مراحل بازی (مانند زندگی) باید در کنار هم و یار و یاور همدیگر باشند.
در آیتم بازی بزرگترها قبل از شروع بازی، مجری از یکی از والدین که در استودیو مانده است می‌خواهد تا به همسرش در اتاق بازی روحیه دهد و او راتشویق کند (به همسرت روحیه بده، بگو چه اندازه به او ایمان داری، بگو که چه بازی را ببری و چه ببازی او را دوست داری) و او هم این کار را انجام می‌دهد.
در بخش‌هایی از جامعه ما که هنوز ابراز عشق و محبت در بین والدین تابو است و به تعبیری غلط آن را معادل پرده‌دری و گستاخی فرض می‌کنند، برنامه ای چون کودک شو اهمیت ویژه‌ای دارد، ابراز عشق و دوست داشتن در بین زوج‌ها امری طبیعی و ناگزیر یک خانواده است و با برنامه های چون “کودک شو” می‌توان این باورهای غلط که با مصادیقی چون شرم، حیا و احترام آمیخته است را تغییر داد.
همواره این بحث در میان است که فرزندان بیشتر شاهد جر و بحث و دعواهای میان پدر و مادرشان هستند و از ابراز محبت، تشویق و دلگرمی والدین نسبت به همدیگر سهم بسیار ناچیزی می‌برند، در این برنامه موقعیت‌هایی بوجود می‌آید که هم کودکان و هم مخاطبان شاهد حمایت زوج‌ها از همدیگر و لحظات شاد و مفرح یک خانواده در کنار هم هستند.
از دیگر نکات جالب “کودک شو” مجری آن (پژمان بازغی) و نحوه اجرای اوست، با دوری از لحن کودکانه و خودداری از هرگونه شلوغ‌کاری رایج در برنامه‌های مشابه، به شکلی جدی، محترمانه و در شان یک خانواده سعی در ارائه برنامه‌اش دارد که اتفاقا این استراتژی درست و جواب دهنده است زیرا همانطور که ذکر شد این برنامه فقط مختص کودکان نیست و محوریت این برنامه خانواده و خانواده‌هاست.
استحکام بنیان هر خانواده‌ای از درک متقابل، تامل و همکاری پدر و مادر نشات می گیرد و اکثریت زوج‌ها این همدلی و پشتیبانی را نسبت به همدیگر دارند اما نمود این اتفاق در جامعه ما اندک است به این دلیل برنامه ای چون “کودک شو” در میان سیل عظیم برنامه های صدا و سیما غنیمت است.
معمولا در نوشته‌های اینچنینی سعی بر آنست که علاوه بر حسن‌های برنامه اگر نقد و نقصی هم وارد است آنرا مطرح کنیم تا برنامه‌سازان به تصحیح و بهتر شدن آن ترغیب شوند ولی انصافا – برای خودم هم عجیب است – نقد قابل توجهی بر برنامه وارد ندیدم که بخواهم به آن اشاره کنم، برنامه در آن راستایی که می‌خواهد درست پیش می رود.
“کودک شو” برنامه‌ای بی‌ادعاست که مخاطبش و کارکردش برای سازندگان آن روشن و شناخته شده است به همین دلیل هم قطعا در طول زمان هواداران خودش را خواهد یافت، در آخر تصریح می کنم که این نوشته رپرتاژ آگهی نیست و لطفا کودک شو.
