سمیرا حسن‌پور؛ یک نقطه مثبت در سریال بی_همگان
تریتانیوز/سیدرضا اورنگ(منتقد و مدرس سینما): مدت هاست که به دلیل ضعف داستانی و ساختاری بیننده و پیگیر سریال های تلویزیونی نبوده نیستم. تنها گاهی چند دقیقه ای به تماشای برخی از آنها می نشینم تا از کم و کیف شان اطلاع پیدا کنم.
عارضه شدید کمر که پیش از پیش بنده را خانه نشین کرده،باعث شده از سر بی حوصلگی مدام کانال های تلویزیونی را بالا و پایین کنم تا برنامه یا سریالی با حداقل جذابیت را بیابم و لحظاتی به تماشا بنشینم.
شبی انتظار می کشیدم تا پخش مستقیم فوتبال باشگاه های اروپا را از شبکه سه به تماشا بنشینم.اجبارا به تماشای سریالی به نام «بی همگان» نشستم تا پخش فوتبال شروع شود. از معدود صحنه هایی که نگاه کردم مشخص شد این مجموعه نیز مانند دیگر سریال های دو دهه اخیر تلویزیون ضعف شدید داستانی،ساختاری،کارگردانی و بازیگری دارد که رغبتی برای دیدن در مخاطب ایجاد نمی کند.
خواستم کانال را عوض کنم که کاراکتری به نام مریم در قاب تلویزیون خودنمایی کرد.بازی اش مرا جذب کرد و نگذاشت تعویض کانال صورت بگیرد. چند شبی برای دیدن این کاراکتر که بازیگرش سمیرا حسن پور است نشستم و بعد از سال ها از بازی یک بازیگر ایرانی لذت بردم.بازی اش را در یکی دو صحنه از سریال «پایتخت» دیده بودم که همان زمان نیز به چشمم آمد.
فیلم های سینمایی سمیرا حسن پور را ندیده ام،اما بازی اش در این سریال حکایت از توانایی این بازیگر دارد که تاکنون آن طور که شایسته است از توانایی هایش استفاده نکرده اند.بی شک این بازیگر بی حاشیه توانایی بازی در هر نقشی را دارد.
ضعف بزرگ اکثر قریب به اتفاق بازیگران ایرانی عدم توانایی در انتقال حس مناسب به مخاطب است. آنان به جای نقش آفرینی فقط ادای بازیگری را در می‌آورند،برای همین بازی شان ملال آور شده و نمی‌توانند با مخاطب ارتباط برقرار کنند.بعضی از آنان برای اینکه به چشم بیایند مجبور می شوند حرکات غلوآمیز انجام دهند که آسیب بیشتری به کارشان می‌زند.
سمیرا حسن پور هرچند دانش آموخته رشته نمایش است و بازیگری را با تئاتر شروع کرده،اما در سریال «بی همگان» اصلا حرکت غلوآمیز ندارد و احساس ها و کنش و واکنش خود را فقط با میمیک چهره به تماشا می گذارد.
یکی از مهم ترین فاکتورهای هنر بازیگری،کنترل احساسات درونی و بیرونی است.بازیگری که این توانایی را پیدا کند،می تواند از عهده سخت ترین نقش ها نیز برآید. سمیرا حسن پور تا حد زیادی به این توانایی دست یافته است،برای همین توانسته از عهده این نقش برآید و حسی که شایسته و بایسته است را به مخاطب انتقال دهد.
وی نقش زنی را بازی می کند که تحت فشار شدید عاطفی و اقتصادی قرار دارد و گاهی مستاصل می‌شود،به خصوص بعد از کشته شدن شوهرش و در برابر رفتارهای نگران کننده پسرش که حتی در مقابل او نیز ایستاده و سرکشی می کند.
او باید در چند جبهه بجنگد،از جمله بیماری دختر و عمویش (پدرهمسرش)،با این همه غرور خود را حفظ کرده و سعی دارد احساس ها و خواسته های زنانه اش را سرکوب و از خود ضعفی بروز ندهد.
زنی است خودساخته که دوست ندارد غرورش دچار آسیب شود. وی همچنین با چنگ و دندان زندگی و فرزندان خود را حفظ کرده است.
او تمام مصیبت ها را تاب آورده و سختی و سنگینی این فشارها را هنرمندانه با میمیک صورت به مخاطبان انتقال می دهد. تماشاگر، بیشتر از بازی ریز چهره به سختی مشکلات و احساسات گوناگون مریم پی می‌برد،نه حرکات غلو شده حال بهم زن. حسرت زندگی دیگران را نمی خورد،اما از پس چهره و نگاه اش مخاطب به خلاء مردی پی می برد که دوست دارد در زندگی اش وجود داشته باشد تا بتواند به او تکیه کند،مردی که مانند شوهر کشته شده اش نباشد.زیرا که آن ازدواج موفقی نبوده و باعث اغلب مصیبت های اوست.
وقتی مردی را می بیند که قرار است ناخواسته به عقد او درآید،انگار مرد رویاهای خود را یافته است. میمیک چهره این احساس او را لو می دهد.
سمیرا حسن پور با هنرنمایی خود در این سریال توانسته بازی اش را به رخ مدعیان بازیگری بکشد.
سال ها بود که از هیچ بازیگر ایرانی،چنین بازی جذاب و حرفه ای ندیده بودم.برای همین جذب بازی او شده و مجموعه «بی همگان» را فقط به خاطر بازی این بازیگر دنبال می کنم.در حقیقت تنها نقطه مثبت این سریال بازی حرفه ای و دیدنی این بازیگر است.
نسبت به بازی بازیگران ایرانی همیشه سختگیر بوده و کمتر بازیگری بازی اش به چشم من آمده و مجبورم ساخته تا مطلبی درباره هنرش بنویسم.نوشتن از سمیرا حسن پور و بازی اش وظیفه ام بود تا از دایره انصاف گام بیرون ننهاده باشم.شاید اگر چیزی نمی نوشتم وجدانم آزارم داده و به درد می آمد.
سمیرا حسن پور همچنان باید ممارست پیشه کرده و بازی بازیگران بزرگ سینمای جهان،از جمله جو ون فلیت را ببیند و درس بگیرد و بر توانایی هایش بیفزاید.وی هرگز نباید حس کند که بازی اش کامل شده است،اگر خدای نکرده چنین فکر کند،مانند مدعیان بازیگری در مرداب غرور کاذب مدام دست و پای بیهوده خواهد زد.
وی باید با نقش آفرینی در نقش های مختلف توانایی خویش را به چالش بکشد.نباید خود را اسیر یک نوع بازی کند.همچنین هرگز به هیچ کارگردانی اجازه ندهد که او را به ورطه تکرار بیندازد.
تهیه کنندگان و کارگردانان سینما و تلویزیون می توانند با استفاده مناسب و حرفه ای از هنر بازیگری سمیرا حسن پور،هم برای خود اعتبار کسب کنند و هم وی را در مسیر پیشرفت و موفقیت قرار دهند.
مخاطبان نیز از هنر این بازیگر در نقش های مختلف لذت خواهند برد.
