#رحیل؛ سریالی زنانه اما در تضاد با فمینیسم 

تریتانیوز/بهناز عباسی: کمتر فیلم یا سریالی در جهان و ایران ساخته شده که زنان در آن حضوری موثر یا تاثیرگذار نداشته باشند زیرا بدون کاراکترهای زن،آثار نمایشی مقبولیت چندانی نخواهند یافت.

متاسفانه فیلم ها و سریال هایی در جهان تولید شده که از زن استفاده ابزاری کرده اند تا برخی از مخاطبان ساده لوح را جلب کنند. آثار محدودی هم ساخته شده اند که زن یا زنانی محور اصلی آن بوده اند،اما رگه های فمینیستی داشته اند.

سریال رحیل که پخش آن در دو فصل از شبکه سه به پایان رسید،تقریبا با تمام سریال ها و فیلم های تولید شده زنانه متفاوت بود. در این مجموعه ،زنان،نه تنها نقش های اصلی را برعهده داشته و داستان حول محور آنان می چرخید،بلکه قدرت شان را نیز به تصویر کشید.

رحیل هرچند سریالی زن محور بود،اما در تضاد آشکار با تفکر باطل فمینیستی بود. این مجموعه با طراحی و تهیه‌کنندگی رامین عباسی‌زاده هم قدرت عرفانی و هم وسوسه های شیطانی زنان را به طور موازی و بی اغراق به تصویر کشید تا نشان دهد بانوان می توانند بسیار در جامعه و عرصه سیاست تاثیرگذار باشند و به این طریق مهر باطل بر پیشانی چروکیده فمینیسم زد.

در مجموعه رحیل رهبری محور خیر و شر هر دو زن بودند که این مهم در آثار وطنی یا دیده نشده یا کمتر دیده شده است. در سریال ها و فیلم های امریکایی،زنان محور خیر و شر قرار می گیرند،اما درگیری ها بیشتر فیزیکی و با سلاح های گوناگون است،مانند فیلم های مارولی.

کاراکتر اول در سریال رحیل بانوی جوانی به نام رحیل است که به سلاح ایمان، اعتماد به نفس،مهربانی،مردم داری و عرفان مجهز است. محابانو برعکس شخصیت های مارولی،به جای سلاح فیزیکی از قدرت ایمان بهره می برد. وی با اینکه به ظاهر زنی ضعیف است،اما در باطن از قدرت ویژه ای برخوردار است که می تواند بر مشکلات و دشمنان فائق آید.

بیتاج نیز که رهبری محور شرارت را برعهده دارد،سلاحش وسوسه های شیطانی و استفاده از خرافات،شهوت قدرت و نادانی برخی از مردم است.

وی مردان،از جمله همسرش زمان خان و شفیق را در اختیار گرفته و توسط آنان  محابانو را تحت فشار قرار می دهد تا او را تسلیم خود کند،اما با وجود تلاش فراوان و ایجاد رعب و وحشت،نه تنها موفق به شکست محا نمی شود،بلکه جذبه او باعث می شود زمان خان که چون موم در دست همسرش قرار داشت در مقابل او ایستاده و به نوعی به محا کمک کند.

عباسی‌زاده تهیه کننده این سریال می دانست که محور قرار دادن بانوان در این سریال حساسیت خاصی داشته و ممکن است مشکلاتی را برای او و رحیل به وجود آورده یا وی را متهم به طرفداری از فمینیسم و اشاعه آن کنند،اما با هوشمندی کار را به گونه ای هدایت کرد که نه تنها چنین انگی بر پیشانی اش نخورد،بلکه توانست تفکر فمینیست افراطی را نیز به چالش کشیده و آن را باطل نشان دهد و از همه مهمتر نشان دهد می‌توان سریالهای زنانه ای ساخت که اسیر شعارهای تکراری فمينيست ‌ها نشود و این می‌تواند راهبردی برای دیگر تهیه‌کنندگانی باشد که می‌خواهند درباره زنان و با کاراکترهای زن، سریال بسازند.