داستان «ال چاپو»، پاسخ جذاب و بی رحمانه نت فلیکس به «وایر»

به فاصله کمی پس از «نارکز»، نت فلیکس داستان سلطان مواد مخدر مکزیک را هم تبدیل به یک سریال کرده که اخیرا از این سرویس استریمینگ پخش شده است.
به گزارش تریتا به نقل از گاردین، مثل تمام آدم بدهای محلی، حوآکین گوزمان، سلطان مواد مخدر مکزیکی هم داستانی دارد که باید گفته شود. نت فلیکس با سریال «ال چاپو» دست به این کار زده که هفته گذشته در بریتانیا پیش نمایش شد. بیشتر مردم در سال ۲۰۱۵ بعد از اینکه گوزمان «فرار از زندان قرن» را رقم زد و از طریق یک تونل زیرزمینی سوار موتور روی ریل از یک زندان فوق امنیتی فرار کرد، با او آشنا شدند. از آن مدل فرار از زندان هایی بود که حتی نویسندگان «مک گایور» هم می گفتند بیشتر از حد غیرقابل باور است. تونل ال چاپو باعث می شود آدم به این فکر کند که چه نوع معجزه ذهنی و اراده ای توانست کاری کند چنین چیزی ممکن شود. ممکن است خیلی به قیافه اش نیاید، اما گوزمان در حلقه آدم های بد یک راک استار است.
وقتی معتادهای نت فلیکس پای این سریال بنشینند، ممکن است حس دژاوو داشته باشند. برای دومین بار در دو سال، این سرویس استریمینگ به ما ظهور به قدرت یک سلطان مواد مخدر دنیای واقعی را نشان می دهد. سریال «نارکز» هم داستان سفر پابلو اسکوبار از حمل مواد مخدر در وسعت کوچک تا تبدیل شدن به یک ارباب میلیاردر را تعریف می کند. حالا، «ال چاپو» از فاصله نزدیک ظهور گوزمان و تبدیل شدن او از یکی از اعضای کارتل گوآدالاحارا را به یکی از قدرتمندترین قاچاقچیان مواد مخدر در جهان به تصویر می کشد.
این هم درخور است که گوزمان نیم ساعت اول «ال چاپو» را در یک ماموریت دیوانه وار سخت برای اسکوبار به سر می برد. مثل «نارکز»، «ال چاپو» هم شکل کلی «صورت زخمی» مانند مردی جوان با ایده ای بزرگ را نمایش می دهد که با نظم و قانون تثبیت شده کارتل مواجه می شود و به خاطر اتحادهای هوشمندانه و بی رحمی خون سردانه سربلند بیرون می آید. اگر انتظار خون ریزی و نابودی دارید، این سریال شما را ناامید نخواهد کرد. انفجار، سر بریدن، شکنجه، بی رحمی غیرقابل تصور، کشتار افراد بی گناه و دیوانگی ناشی از کوکایین در این سریال نشان داده می شود و در نهایت یک قاچاقچی مواد قابل اطمنینا همیشه پیروز بیرون می آید.
اما چیزی که ممکن است انتظارش را نداشته باشید، این است که چقدر «ال چاپو» با یک سریال دیگر مربوط به مواد مخدر ممکن است شباهت داشته باشد. بخش قابل توجهی از نقدهای مثبت و تعریف ها و تمجیدهایی که سریال «وایر» دریافت کرد به خاطر این بود که به خوبی نشان می داد چطور سه درجه اصلی بازی مواد مخدر یعنی خیابان، پلیس و سیاستمداران با یکدیگر در سیستمی در هم شکسته ارتباط برقرار می کنند و نتایجی مرگبار حاصل می شود. در «ال چاپو»، این مسئله کاملا واضح است که دولت و سیاستمداران هم درست به اندازه کارتل ها بی رحم هستند.
شخصیت سیاستمدار شریر کانرد سول ملقب به «دان» ساختاری خیالی است که تصویرگر فساد سیاسی در مکزیک است که باعث شده امثال ال چاپو بتوانند موفق شوند. در سطح ظاهری، او یک انسان بی آزار و بی خطر است که تنها مسئله خدمت کردن به کشورش برای او حائز اهمیت است، اما زیر سطح ظاهری، تمام جاه طلبی اصلی سول این است که رییس جمهور شود. بالا رفتن او در رده های سیاسی در موازات ظهور ال چاپو در عرصه جنایی است و با توجه به اینکه چقدر بی سر و صدا صورت می گیرد، بسیار هولناک تر هم می شود.
اگر بگوییم سریال «ال چاپو» هم تنها یک نمایش ساده و دل و روده ای دیگر درباره خشونت افراطی با استفاده از مواد مخدر است، اشتباه کرده ایم. در این سریال تماشا می کنیم که چطور دولت با سلطان های مواد مخدر همراه می شود، اجازه قتل می دهد و در جنگ های منطقه ای طرف گیری می کند. با گذر زمان، این تبدیل می شود به نظری در مورد دولتی شکست خورده و رسوایی بزرگ تر جنگ شکست خورده علیه مواد مخدر.
در حالیکه گوزمان نوجوان در یکی از مراسم های باربکیو شرکت می کند که یکی از سلطان های محلی مواد مخدر به راه انداخته، یک رییس مسن تر و باهوش تر به او در مورد تعدادی از گروه هایی که در مراسم حضور دارند توضیح می دهد: «آدم هایی که آنجا ایستاده اند سیاستمدارها هستند. مواظب آن ها باش، واقعی عوضی هستند.» مثل شخصیت بودی در «وایر»، ال چاپو هم از همان ابتدا متوجه می شود که بازی پر از تقلب است. تونلی که او را از زندان نجات داد ممکن است یک حرکت مهندسی حیرت انگیز بوده باشد، اما در حقیقت آن پل هایی که او با دولت ساخت بودند که باعث شدند او بتواند به آن جایگاه دست پیدا کند و وارد تالار مشاهیر جنایت کاران بشود.
در سریال «وایر»، هیچ کس نتوانسته بود جلوی استرینگر بل بایستد، البته تا وقتی که او مجبور شد با کلی دیویس، سناتور اختلاس گر و پول جادویی او مواجه شود. چه در ساختمان های مواد فرنکلین ترِس باشد چه در سرزمین های مواد سینالوآ، پیغام یک چیز است؛ حتی آدم های روانی قتل عام گر هم باید اقرار کنند که نمی توانند با سیاستمداران در بیفتند. این درسی است که هر کسی که می خواهد مثل اسکوبار باشد باید یاد بگیرد.