حمید هیراد در «لب خوانی» تنها نیست!
یک منتقد موسیقی با بیان اینکه دفتر موسیقی در کنار بررسی ویدیوهای حاشیه‌ساز خوانندگان دست به اقدامات اساسی‌تری بزند، چنین ادامه می‌دهد: «در صورتی که لب‌خوانی حمید هیراد در کنسرتش اثبات شود، او تنها فردی نیست که اقدام به چنین کاری کرده است.»
برخی رسانه‌ها در روزهای گذشته مطالبی را مبنی بر اجرای پلی‌بک حمید هیراد در کنسرتش منتشر کرده‌اند؛ پس از این موضوع دفتر موسیقی وزارت ارشاد وارد عمل شده و می‌گوید فیلم‌های کنسرت این خواننده را مورد بررسی قرار می‌دهد.
البته دفتر موسیقی خیلی وارد جزییات این بررسی نشده و اعلام نکرده است در صورت اثبات اجرای پلی‌بک چه اتفاقی برای هنرمند رخ خواهد داد، این دفتر تنها به این بسنده کرده است که «تمامی فیلم‌ها و مدارک مربوط به اجراهای کنسرت اخیر حمید هیراد بررسی می‌شود و بر اساس نتیجه به دست آمده از این بررسی تصمیم‌گیری می‌شود.»
حالا رضا مهدوی ـ کارشناس و منتقد موسیقی ـ به بررسی این اتفاق می‌پردازد و می‌گوید: اجرای پلی‌بک در کنسرت زنده فقط به حمید هیراد بازنمی‌گردد. این خواننده جوان پیش‌تر حاشیه‌هایی داشت و با عده‌ای از شعرا دچار مشکل شده بود که این موضوع باعث حساسیت بیشتر روی او شد.
با بررسی ویدیوها توسط وزارت ارشاد مشکلی حل نمی‌شود و اگر کسی در زمینه لب‌خوانی پرتوان باشد کار خود را انجام خواهد داد. برخی از هنرمندان موسیقی سنتی که دو سانس کنسرت داشتند بارها در کنسرت‌هایشان لب‌خوانی کرده‌اند، اما رسانه‌ای نشده است.
او با اعتقاد به اینکه دفتر موسیقی باید جلوی کنسرت‌هایی را که دو سانس پشت سر هم برگزار می‌شوند بگیرد، ادامه می‌دهد: در دنیا چنین موضوعی رسم نیست، چون هنرمندان این توانایی و قابلیت را ندارند؛ مگر اینکه بخواهند دوپینگ کنند.
مهدوی اضافه می‌کند: باید این موضوع را ریشه‌ای و فرهنگی نگاه کرد، مردم به موسیقی و کنسرت عطش دارند و بلیت‌های گرانی را برای این کار تهیه می‌کنند.
به دلیل اینکه تفریح دیگری وجود ندارد مردم به کنسرت‌ها روی می‌آورند و به دلیل کیفیت پایین اجراها سطح درک شنیداری‌شان نازل شده است و برای جیغ و هوار زدن تن به هر چیزی می‌دهند.
عده‌ای گفته‌اند ایرادی ندارد کنسرت پلی‌بک اجرا شده است مهم این است ما لذت خود را برده‌ایم، این نشان می‌دهد تا این حد سلیقه آن‌ها نازل شده که نمی‌دانند پول خود را برای چه چیزی هزینه می‌کنند.
این کارشناس موسیقی اظهار می‌کند: مردم اگر کفش یا لباسی بخرند دنبال گارانتی آن هستند اما در کنسرت‌ها گارانتی وجود ندارد و طرف نمی‌تواند بلیتش را پس بدهد.
تا دهه ۷۰ کنسرت‌های درجه یکی در سطح کشور برگزار می‌شد اما در دهه ۸۰ با تشکیل سالن‌های بزرگ این آفت به موسیقی ما وارد شد. وقتی تعداد صندلی‌ها بیشتر می‌شود فاصله هنرمندان از مردم زیاد خواهد شد و سانس‌ها هم اضافه می‌شود این یعنی کمیت بر کیفیت کار می‌چربد.
این نوازنده همچنین بیان می‌کند: بهتر است دفتر موسیقی راهکار اساسی‌تری پیدا کند وگرنه آن را دور می‌زنند، که تا به حال هم دور زده‌اند. باید کنسرت‌ها در سالن‌های کوچک‌تر برگزار شود تا هنرمندان فقط به فکر سودآوری نباشند و از پیدایش مافیای موسیقی جلوگیری شود.
هنرمند با دو سانس اجرا خسته می‌شود و دیگر توان خواندن ندارد قرارداد سالیانه کنسرت‌های زیادی با او بسته شده است، با این کار کمیت بالا می‌رود و کیفیت پایین می‌آید.
او با اشاره به ماجرای حمید هیراد تاکید می‌کند: ما نباید هنرمندان بی‌پشتوانه را توقیف کنیم و برای آن‌ها قوانین بگذاریم. شرایط به گونه‌ای شده که می‌خواهیم همه چیز را سر یک نفر هوار کنیم.
وقتی در تلویزیون ما تمامی اجراها پلی‌بک است مردم فکر می‌کنند این یک رویه عادی است و هنرمندان هم به خودشان اجازه می‌دهند این رویه را دنبال کنند در صورتی که این کم‌فروشی است. مثلث مدیران سالن‌ها، مدیران شرکت‌های هنری و خواننده‌ها در اتفاق افتادن پلی‌بک موثر هستند.
مهدوی با بیان اینکه وزارت ارشاد هیجانی تصمیم نگیرد و از خرد جمعی استفاده کند، صحبت‌های خود را اینگونه به پایان می‌برد: این وزارتخانه وظیفه سیاست‌گذاری در حوزه موسیقی را دارد و باید ذائقه شنیداری مردم را با سیاست‌گذاری درست، تعیین کند.
اینکه به بررسی چند ویدیو از چند کنسرت بپردازند فایده‌ای ندارد. به نظر من باید شرکت‌های کنسرت‌گذار و تهیه‌کننده این برنامه‌ها را محدود کنند و به ازای هر پلی‌بک آن شرکت را دو سال به حالت تعلیق دربیاورند. از طرفی باید آیین‌نامه کنسرت‌ها تغییر پیدا کند و کارشناس‌های قوی در هر کنسرتی حضور داشته باشند.
