تله کابین توچال؛ پرواز بر فراز تهران

دامنه جنوبی البرز که به کوهستان توچال شهرت دارد، میعادگاه اصلی کوهنوردان و ورزشکاران تهران است. مشهورترین و پر رفت و آمدترین پناهگاه‌های توچال از شرق به غرب عبارت است از کلک چال، شروین، شیرپال، توچال، اسپید کمر و پلنگ چال که همگی آن‌ها مشرف به تهران‌اند.

این قله در کنار دریاچه‌ای قرار گرفته است، به همین دلیل به آن «توچال» می‌گویند. توچال به معنای چال آبگیر و دریاچه‌ کوچک است. ابتدای محدوده توچال، انتهای خیابان ولنجک است. اینجا را البته خیلی از تهران‌نشینان، با نام «بام تهران» می‌شناسند.

_{موقعیت تله‌کابین توچال روی نقشه گوگل}

چطور به توچال برویم؟

برای رفتن به توچال، اول باید خودتان را به میدان تجریش برسانید. البته رسیدن به تجریش با هر وسیله نقلیه‌ای ممکن است؛ اما اگر سحرخیز باشید، به ترافیک نمی‌خورید.

از تجریش سوار تاکسی‌های خط میدان تجریش-بام تهران شوید. در کمتر از ۷ تا ۱۰ دقیقه به ابتدای محوطه توچال می‌رسید.

اگر با خودروی شخصی به توچال می‌روید، خیال‌تان راحت باشد که آنجا پارکینگ بزرگی دارد. از پارکینگ تا ایستگاه تله‌کابین، مسیر آسفالته‌ای است که حدود دو کیلومتر طول دارد.

در سال‌های اخیر امکانات رفاهی خوبی به بام تهران اضافه شده است. از جمله این امکانات می‌توان به رستوران‌های جدید، زیپ‌لاین، سورتمه بام تهران، میدی‌باس‌های برقی برای طی کردن مسیر قسمت پایینی بام تا قسمت اصلی و بالایی آن اشاره کرد.

اگر برای ورزش به توچال آمده‌اید و قصد کوهنوردی دارید، بهتر است تا ورودی اصلی مجموعه پیاده بروید و اگر برای تفریح راه توچال را آمده‌اید یا حال و حوصله پیاده‌روی در سربالایی را ندارید، آنجا اتوبوس‌هایی وجود دارند که شما را به ورودی اصلی می‌رسانند.

اگر دست خالی رفته‌اید، در ایستگاه اول تله‌کابین توچال می‌شود وسایل اسکی کرایه کرد. می‌توانید ست کامل اسکی آلپاین شامل کفش، باتوم و چوب اسکی و ست اسنوبرد شامل کفش و اسنوبورد را کرایه کنید. البته از شما کارت شناسایی معتبر خواهند خواست؛ هر چند اسکی‌باز اصولا باید خودش لباس، دستکش و کلاه شخصی داشته باشد، چرا که امکان عاریه این لوازم وجود ندارد.

به غیر از این، امکانات دیگری همچون تیراندازی با کمان، پینت بال، زمین تنیس و بانجی جامپینگ ۴۰ متری هم در ایستگاه اول وجود دارد.

اگر هم قصد اقامت در هتل توچال را دارید، باید در ایستگاه اول فرم ویژه آن را پر کنید و ضمن دادن کارت شناسایی، هزینه‌اش را پرداخت کنید.

تله‌کابین توچال دارای سه خط اصلی تله‌کابین، سه خط تله سیژ و یک خط تله اسکی بوده است. مجموع خط‌های طولی اصلی تله‌کابین در حدود ۷۵۰۰ متر است که یکی از طولانی‌ترین خط‌های تله‌کابین پیوسته در جهان به شمار می‌رود. ظرفیت تله‌کابین ۶۰۰ نفر در ساعت است.

خرید بلیت، اولویت اول

برای خرید بلیت باید یک صف طولانی را پشت سر گذاشت. اگر می‌خواهید از تله‌کابین برای بالا رفتن استفاده کنید. قبل از ساعت ۱۲ باید بلیت را گرفته باشید؛ چون تله‌کابین فقط تا ساعت ۱۲ بالا می‌رود و بعد از این ساعت فقط برای برگشت بلیت فروخته می‌شود.  توجه داشته باشید که شروع کار خطوط تله‌کابین در ایام هفته ساعت هشت و نیم و پنجشنبه و جمعه‌ها ساعت شش و نیم صبح است.

کسانی که از ایستگاه اول برای ایستگاه پنجم یا هفتم بلیت تهیه می‌کنند، باید بلیت را تا انتهای سفر حفظ کنند، چرا که در هر ایستگاه بلیت را بررسی می‌کنند.

نکشیدن سیگار و نخراشیدن تلق کابین‌ها هم از مقررات تله‌کابین‌سواری است. سوار شدن به تله‌کابین اصلا ترس ندارد، فقط باید سرعت عمل داشته باشید.

اگر می‌خواهید خوراکی برای طول راه تهیه کنید، بهتر است از همین جا تهیه کنید. در این ایستگاه بوفه‌های زیادی وجود دارد که می‌توانید هر آنچه برای خوردن و نوشیدن می‌خواهید بخرید.

اولین سرویس بهداشتی مجموعه ورزشی تفریحی در این ایستگاه قرار دارد، پس با خودتان رو راست باشید. به ویژه آن‌هایی که نمی‌خواهند از تله‌کابین استفاده کنند.

تله سیژ چشمه

این خط از ایستگاه اول تله‌کابین آغاز و پس از طی مسافتی حدود یک کیلومتر به چشمه نزدیک به ایستگاه دوم ختم می‌شود. با سوار شدن به آن منظره‌ای بی‌بدیل از شهر تهران در تیررس نگاه‌تان قرار می‌گیرد.

ورزش، شادی، تماشا

ایستگاه دوم اولین جایی است که می‌توان برگشت و پایتخت را گرفتار آلودگی دود و غبار دید؛ محلی مناسب برای کسانی که می‌خواهند عکسی یادگاری از تهران دودزده زیر پایشان بگیرند. بیشتر کسانی که تا اینجا پیاده می‌آیند، غذایشان را همراه می‌آورند؛ گرچه راه آنقدر طولانی نیست که گرسنگی به معده چنگ بیندازد. در این ایستگاه تازه می‌شود هوای تازه استنشاق کرد. هوای پاک و آسمان آبی از این ایستگاه شروع می‌شود. گرچه دمای هوا از تهران ۳ یا ۴ درجه خنک‌تر است. از این رو پرندگان کوچک را می‌شود تماشا کرد.

ایستگاه پنجم

کوهنوردی تا ایستگاه پنجم برای آن‌هایی که سالی یک بار به کوه می‌آیند کمی مشکل است، اما تله‌کابین این امکان را به وجود می‌آورد که در کمتر از نیم ساعت به منطقه‌ای پوشیده از برف برسید و کلان‌شهر تهران را از بالا نظاره کنید. از این ارتفاع، تماشای برج میلاد هم که بلندترین برج تهران است دیدنی است؛ البته فقط کلاهک بالایی آن پیدا است و مابقی برج گویی در ابرها گم شده است. ایستگاه پنجم، محل تابستانی فرهنگسرای توچال هم است.

اگر قصد اسکی کردن ندارید، در ایستگاه پنجم بمانید؛ چرا که امکانات ایستگاه پنجم برای افراد عادی‌ای که می‌خواهند یک روز خوش برفی داشته باشند، تفاوتی با ایستگاه هفتم ندارد.

در این ایستگاه که ارتفاع آن از سطح زمین ۲۹۱۰ متر است، یک رستوران دوطبقه چوبی وجود دارد. چند آلاچیق هم در محوطه خارجی آن هست؛ ضمن آنکه پشت رستوران، وسایل بازی – تاب، الاکلنگ و سرسره هم وجود دارد.

اگر احتیاج به سرویس بهداشتی داشته باشید، می‌توانید از سرویس بهداشتی رستوران استفاده کنید.

ایستگاه هفتم، ورود به مرتفع‌ترین سرسره جهان

برای پا گذاشتن به ایستگاه هفتم باید در ایستگاه پنجم از کابین پیاده شده و سوار یک خط دیگر شوید. پس از گذشت حدود یک ساعت (از ایستگاه اول) و طی مسیر ۷۵۰۰ متری، به ایستگاه هفتم یا همان پیست بین‌المللی اسکی توچال می‌رسید.

به دلیل ارتفاع زیاد این ایستگاه، هوا آنقدر سرد است که اگر مجهز نیامده باشید، رسما یخ می‌زنید. برودت هوا حتی قابل قیاس با ایستگاه پنجم هم نیست. لباس گرم شامل کاپشن شلوار اسکی، هدبند، کلاه، عینک، دستکش، چکمه و ماسک صورت وسایلی هستند که باید با کمک آن‌ها به جنگ سرما بروید.

در میان سفیدی‌های برف، رنگ‌های شاد لباس اسکی‌بازان حسابی جلوه‌گری می‌کند. هیجان و انرژی اسکی‌بازان و پرش آن‌ها از روی برف آنقدر جالب است که می‌تواند ذهن شما را کمی از شدت سرما دور کند.

ایستگاه هفتم از سطح دریا ۳۸۵۰ متر ارتفاع و در دامنه غربی کوه توچال قرار دارد. امکان اسکی آلپاین (با دوچوب اسکی) و اسنوبرد در این ایستگاه وجود دارد. اما هر نوع برف بازی با تیوپ ممنوع است.

مبتدیانی که اسکی بلد نیستند می‌توانند به مدرسه اسکی ایستگاه هفتم مراجعه کرده و مربی بگیرند، مدرسه اسکی توچال تحت مدیریت محمد نظر معروف به عمو نظر است که از پیشکسوتان اسکی و کوهنوردی است. او کسی است که در سال ۱۳۵۲ برای نخستین بار دیواره آزاد کوه را در ارتفاع ۴ هزار متری برای صخره‌نوردان باز کرده است.

ساعت کاری مدرسه هر روز به غیر از یکشنبه‌ها از ساعت ۸:۳۰ صبح تا ۳ عصر است. بعد از تعطیلی، پیست کوبی می‌کنند تا خط اسکی‌ها و چاله‌های به وجود آمده برطرف شوند.

ایستگاه هفتم شامل سه پیست اسکی است که دو تای آن‌ها فعال است؛ پیست پوما از ایستگاه هفتم تا هتل توچال ۱۱۰۰ متر و پیست دوپرمایر که از قله تا هتل توچال ۱۶۰۰ متر فاصله دارند. هر دو دارای دستگاه تله سی یژ مجزا هستند و میزبان مسابقات بین‌المللی هم می‌شوند.

در حال حاضر ایستگاه هفت تله‌کابین توچال در فصل زمستان از اواسط آبان تا اواسط خرداد ماه پذیرای ورزشکاران می‌شود. این پیست امکانات رفاهی‌ای همچون یک هتل و دو رستوران دارد.

فدراسیون جهانی به پیست توچال عنوان بین‌المللی داده و تا به حال چندین دوره مسابقه بین‌المللی اسنوبرد با حضور قهرمانان جهان و المپیک در آن برگزار شده است.

نکته‌ای که باید به آن توجه کنید، این است که اگر بچه زیر ۹ سال دارید، به هیچ وجه او را با خود به این ارتفاع نیاورید. چرا که باعث ناهنجاری‌های مغزی آینده برای او می‌شود.

شب مانی در یکی از بلندترین هتل های دنیا

در سال ۲۰۰۳ هتلی به نام «توچال» در ایستگاه هفتم تله‌کابین توچال تکمیل و راه‌اندازی شد. نمای این هتل از چوب بوده و به دامنه شمالی توچال و دامنه جنوبی البرز مرکزی و قلل کلون بستک و خلنو، اشراف دارد.

اگر اسکی یا اسنوبرد دارید، رفتن به هتل توچال کار زیاد سختی نیست؛ در غیر این صورت می‌توانید از تله سیژ هم استفاده کنید. باید حواس‌تان باشد که چطور روی صندلی چوبی آن بنشینید که پاهایتان ضربه نبیند. برای پیاده شدن هم باید به منتهاالیه سمت راست یا چپ صندلی بروید و پیاده شوید. اگر هم تنهایی نمی‌توانید، یکی از متصدیان تله سیژ به شما برای پیاده شدن کمک می‌کند.

هتل توچال یکی از مرتفع‌ترین هتل‌های جهان است، با ارتفاعی معادل ۳۵۵۰ متر. این هتل مجهز به رستوران مجلل، لابی با منظره‌ای رو به پیست، امکانات ورزشی تفریحی نظیر پینگ‌پنگ، بیلیارد و سیستم نمایش فیلم داخلی است.

پزشک با امکانات گچ‌گیری، کپسول اکسیژن و دیگر لوازم پزشکی هم دارد. اینجا از معدود ارتفاعاتی است که به راحتی آنتن موبایل وجود دارد؛ البته اگر هوا مه‌آلود نباشد.

برای اقامت شبانه در هتل به تایید پزشک مستقر در هتل نیاز است.